Vandaag kwam mijn vader overgevlogen van de VS naar Londen. Hij moest hier eigenlijk voor business zijn, maar besloot om ook wat tijd voor mij vrij te maken. Dus gingen we vanavond uiteten in een chique restaurant. In tegenstelling van wat je zou verwachten vloog ik op het vliegveld niet in zijn armen. Als je elkaar nog maar 8 keer gezien hebt, ben je nu eenmaal niet zo close. 'Wow Belle, jij bent weeral gegroeid.' 'Hi papa' Vroeger noemde ik hem met zijn voornaam, omdat mijn moeder dat deed, maar hij vond dat te onnatuurlijk klinken. Dus nu moet ik hem papa noemen, hoewel dat voor mij nog onnatuurlijker klinkt. 'Ik heb echt het beste restaurant gevonden voor vanavond, pas geopend.' Voor mij moest al dat chique gedoe niet. Maar mijn vader wou als hij hier was altijd het beste van het beste. 'Kom, ik heb een Camaro z28 ingehuurd. Een echte American muscle car.' Mijn vader hield van snelle auto's, ik daar in tegen had geen flauw idee wat een camaro z28 was. 'Sorry dat ik niet de hele dag bij je kan blijven trouwens, maar die vergadering is echt belangrijk.' 'Nee het is niks papa, ik red mezelf wel.' 'Oké, ik beloof dat ik op tijd ben deze avond. Daar over... heb je graag iets nieuws om vanavond te dragen? Anders geef ik je wat geld om iets leuks te kopen.' 'Oh hoeft niet hoor, ik heb zelf nog wel mooie kleren. Je stort zo al te veel geld.' Hij stortte me iedere maand zo'n 1200 euro, wat bijna het vierdubbele was van normale alimentatie. Hij zette me thuis af en vertrok naar zijn vergadering. Hier zat ik weer, helemaal alleen. 

Voor het etentje deed ik mijn groene jurk aan. Maar de handschoentjes en het slangetje in mijn haar liet ik weg. In de plaats trok ik een jeansvestje over aan. Op exact het afgesproken uur toeterde de Camaro voor de deur. 'Ik heb je gezegd dat ik op tijd ging zijn', grijnsde mijn vader. Hij had een chique kostuum aan dat waarschijnlijk peperduur was. 'Ik had ook niet anders verwacht', grijnsde ik terug. 'Mooi kleedje trouwens, waar heb je dat gehaald?' 'Bij Twillfit' 'Waar ligt dat?' 'In de Diagon Alley' 'Ow' Mijn vader had verwacht dat het een of andere populaire boetiek in Londen was. Hij had het niet zo voor al dat tovenaarsgedoe, maar besloot toch om voorzichtig het onderwerp aan te snijden: 'Dus... hoe gaat het op je nieuwe school? Heb je al veel vrienden gemaakt?' 'Ja, Hogwarts is geweldig, het is zo groot en er zijn zo veel mensen. Op één jaar heb ik al kei veel geleerd.' 'En wat je dan leert... dat is zeker geen wiskunde of Engels of zo?' Hij vond het idee van dat heks zijn maar akelig, maar deed echt zijn best voor mij om het te accepteren. Hij had er gewoon moeite mee en ergens snapte ik dat wel qua ervaringen met mijn moeder. Dus begon ik maar niet over welke vakken ik dan wel had, maar zei ik gewoon droog 'ja'. 'Ik kan een cursus wiskunde of zo voor in de vakantie regelen als je dat wilt, dan hou je dat toch nog wat bij.' 'Nee papa, dat hoeft echt niet.' Hij hoopte dat ik zijn plaats in de business wereld kon overnemen, maar vreesde dat dat er niet in zat. 

Het restaurant was inderdaad heel chique. Mijn vader bestelde exact iets in die aard. Ik besloot om het te houden bij een pasta scampi met wittewijnsaus. 'Zeker dat je niets specialer wil hebben?' 'Dit is toch speciaal of niet?' 'Jazeker. Je hebt je moeder het afgelopen jaar ook niet bezocht zeker?' Bij die woorden kromp ik in elkaar. Mijn vader zag het en excuseerde zich direct: 'Sorry Belle, ik had er niet over mogen beginnen. Natuurlijk heb je dat niet.' Met vochtige ogen en mijn brein in de war schudde ik van nee. Na een tijd lukte het hem om me terug op te vrolijken en had ik toch nog een leuke avond. Spijtig dat hij zo snel al terug weg moest. 

Niet lang nadat hij vertrokken was ontving ik een uil van Charlie. De twee weken voor de school terug begon kon ik bij hem doorbrengen. Wat was ik blij dat ik niet heel de vakantie meer alleen zat. Omdat mijn haard niet was aangesloten op het brandstof netwerk nam ik de Collectebus naar het Nest. Wat betreft de bus ervaring had Charlie volkomen gelijk: het was vreselijk. 

Door de familie Weasley werd ik hartelijk ontvangen. De kleine tweeling Fred en George begonnen al direct te spotten: 'Oe Charlie heeft een liefje!' 'Euhm... we zijn gewoon vrienden', zei ik blozend. 'Hou jullie kop!' riep Charl terug. Hoewel het meneer Weasley niet zo aanstond dat ik in Slytherin zat, was hij buitengewoon vriendelijk en had hij een hele hoop vragen over muggle toestellen. Ginny en Ron waren super schattig en mevrouw Weasley maakte het lekkerste eten. Bill had ook twee vrienden uitgenodigd: David Harris en Nyphandora Tonks - kort Tonks - die een metamorphmagnus was. 

'Charlie gaat proberen dit schooljaar in het Quidditch team te geraken', kwam aan tafel aan spraken. 'Pff... dat gaat toch nooit lukken', mokte Charlie. 'Natuurlijk wel! Ik heb je gezien tijdens vliegen, je hebt waanzinnig veel talent', moedigde ik hem aan. 'Jah, maar niet met maar een Vallende Ster. Ik moet op ten minst een Helleveeg 6 hebben om in het team te raken.' 'Dat gaat echt niet Charlie, bezems zijn duur', zei mevrouw Weasley meelevend. 'Anders betaal ik die Helleveeg wel, ik heb toch geld te veel en Charl moet echt in het team komen.' 'Ach nee kind, doe dat toch niet! Hou je geld voor jezelf, je gaat het later nog zo hard nodig hebben', protesteerde Molly hevig. 'Nee echt, ik doe het graag. Dan heeft Charlie zijn cadeau voor de feestdagen gehad', hield ik vol. Uiteindelijk kon ik ze toch overtuigen om mij het geld dat een Helleveeg meer dan een Vallende Ster kostte te laten betalen. 'Als er iets is wat we voor je kunnen doen, echt waar zeg het. Maar we kunnen het niet terug betalen.' 'Dat hoeft ook niet. Het punt dat ik hier welkom ben is al meer dan genoeg.' 'Oh kind, je zal hier altijd welkom zijn', glimlachte mevrouw Weasley liefdevol. 

De volgende dag reisde heel de familie met brandstof naar de Diagon Alley. Zelfs de jongsten wouden mee Charlies bezem kopen. Eerst gingen we naar Gringotts om mijn muggle geld te wisselen en om naar de kluis van de Weasley's te rijden. In tegenstelling tot die van mijn moeder waar ik vroeger mee naartoe ging, had deze een sleutel in de plaats van een kobold slot. Dat was ook niet nodig aangezien de kleine hoeveelheid geld dat er in zat. Daarna gingen we boeken kopen bij Flourish & Blotts, waar ik de rekken aftastte naar occlumentie gidsen. Uiteindelijk kon ik het niet laten om een exemplaar te kopen dat ik in Hogwarts bibliotheek nog niet gevonden had. Pas na een heleboel andere dingen gingen we naar de Quality Quidditch Supplies voor een bezem. Iedereen keek zijn ogen uit naar de nieuwste bezems. Ginny was verliefd geworden op een roze glitter speelgoedbezem en zaagde meneer Weasley's oren eraf. Uiteindelijk kocht ik haar een gewone maar duurzame speelgoedbezem, zodat Ron er ook op kon vliegen. Hoewel die beweerde dat hij daar te oud voor was. Ginny gaf mij een dikke knuffel als bedanking, terwijl mevrouw Weasley haar berispte dat ze dat niet had mogen aannemen. Charlie zijn Helleveeg blinkte van de nieuwheid. Trots hield hij hem in zijn handen. 'Belle, ik kan je niet genoeg bedanken.' 'Bedank me door het in het Quidditch team maken.' Tenslotte wou ik iedereen nog trakteren op een ijsje bij Florean Fortescue's Ice Cream Parlour, maar de Weasley's stonden er op dat ze dat zelf wel zouden betalen omdat ik al veel te veel aan hen gegeven had. Hadden ze maar enig idee hoeveel ze aan mij gaven gewoon met dit moment.