Na mij een week verveelt te hebben in de vakantie, kwam Charlie eindelijk. We hadden afgesproken voor mijn appartement. Ik schrok op van mijn boek toen er plots een knal luidde. Een paarse dubbeldekker bus verscheen en Charlie stapte uit. Hij had een rugzak op zijn rug, een basic jeansbroek aan met een witte T-shirt en zag er een beetje misselijk uit. 'Ik ga nooit meer met de Collectebus', besloot hij. Lachend gaf ik hem een knuffel: 'Ik heb je gemist.' 'Na één week?' 'Kom binnen, dan laat ik je mijn appartement zien. Goed onopvallend gekleed trouwens', complimenteerde ik hem. Tovenaars vinden het soms moeilijk om in de muggle massa op te gaan met hun gewaden. 'Thanks, Bill, pa en ik hebben voor een tijdje de meest gedragen muggle kleren bestudeerd. Dus je woont hier helemaal alleen?' vroeg hij toen we op mijn verdieping aan kwamen. 'Helemaal', bevestigde ik. 'Dat moet zo cool zijn, je kan gewoon doen wat je wilt.' 'Ja, maar soms is het wel een beetje lonley.' Toen we mijn appartement binnenkwamen, keek Charlie verbaast rond. Alles was vrij modern ingericht. Zijn blik bleef steken aan de star-wars posters op de muur. 'Star-wars, een van mijn favoriete films.' 'Films?' 'Heb jij nog nooit een film gezien?' vroeg ik ongelovig. 'Wel, ik denk niet dat ze erg populair zijn in de tovenaarswereld.' Dat was waar ook, Charlie kwam waarschijnlijk zelden in een muggle huis. 'Deze avond kijken we er een. Maar eerst gaan we ergens anders naar toe.' 'Naar waar?' 'Dat is een verrassing, maar ik weet zeker dat je het leuk gaat vinden.' 'O komaan, vertel', drong hij aan. Maar ik verklapte niks. Toen ik hem een rondleiding gaf in het appartement met klein balkon, merkte hij nog iets anders op: 'Is dit je lievelingsboek?' Op een tafeltje lag een boek genaamd "Little women". 'Nee, maar mijn vader heeft het eens cadeau gedaan, hij zei dat het een populair meisjesboek was. Maar eerlijk gezegd vond ik het maar niks.' Charlie grinnikte bij mijn toegeving. 'Hier trek dit maar aan, nu is het nog warm, maar later kan het afkoelen.' Uit mijn kast trok ik een caramelbruine zip hoodie. Hij was vroeger van mijn vader geweest en lekker warm. Soms trok ik hem aan als ik in een "niemand ziet me" mood was, dan kwam hij bijna tot aan mijn knieën. Zelfs voor Charlie was hij nog een beetje te groot. Zelf trok ik een zwarte jas over mijn bruingrijze oversized shirt en deed mijn rugzakje, waarvan de inhoud vergroot was, aan. We verlieten het appartement en liepen te voet naar het treinstation van Slough, daar woonde ik immers. 'Belle, mag ik vragen, als je alleen woont, waar zijn je ouders dan?' Hier kwam een moeilijk deel. Ik zuchtte eens diep en begon te vertellen: 'Wel mijn vader is een muggle en mijn moeder een heks.' 'Ik dacht dat je een volbloed was', onderbrak Charlie me direct. 'Sorry, ik had je niet moeten onderbreken.' 'Het is niet erg. Dat is waarschijnlijk omdat ik ook tegen iedereen zeg dat ik een volbloed ben. Maar vertel alsjeblieft niet verder dat ik gelogen heb.' 'Natuurlijk niet, vertel verder.' 'Ik heb mijn ouders nooit samen geweten. Toen ik klein was ben ik bij mijn moeder in de magie wereld opgegroeid. Mijn vader stortte geld. Hij doet iets met moderne technologie en is heel rijk, maar moet daardoor ook heel veel reizen. Voor zover ik me kan herinneren heb ik hem 8 keer gezien, als hij naar Engeland komt. Dan brengt hij de nieuwste technische snufjes mee en gaan we een ritje maken in super snelle auto's. Vandaar mijn interesse.' Over mijn moeder wist ik niet of ik de waarheid zou vertellen of niet. Charlie verdiende de waarheid, maar die lag heel erg gevoelig bij me en buiten mijn vader en tantes had ik hem nog aan niemand verteld. Ik besloot de halve waarheid te vertellen. 'Maar mijn moeder stierf drie jaar geleden, in 1981.' 'Sorry, dat moet erg voor je zijn... Was het door de tovenaarsoorlog? Die eindigde dat jaar hé.' Verdrietig knikte ik. 'Mijn vader kwam langs en beloofde dat vanaf toen ieder jaar te doen. Hij kocht me het appartement en schreef me in op een muggle school. Mijn favoriete tante kwam ook soms langs. Hoewel mijn moeder haar niet echt mocht, was ze altijd lief voor me geweest.' Charlie sloeg zijn arm rond me heen. 'Mis je haar hard, je moeder?' 'Heel hard. Ze was een briljante heks, bij de beste van haar jaar toen ze op Hogwarts zat. Mensen zeiden dat ik qua uiterlijk heel hard op haar leek. Maar dat geloof ik niet, ze was zo mooi, ik zou nooit haar gelijke zijn.' 'Volgens mij word jij nog veel mooier dan haar.' Mijn wangen werden rood door zijn compliment. 

Aangekomen in het station kocht ik kaartjes naar Llanrwst. We moesten overstappen in Wrexham. 'Wales? Wat gaan we daar doen?' 'Heb je al enig idee?' 'Geen flauw.' Ik wist dat hij dat wel had, maar hij durfde het niet te zeggen omdat het zo hoog was.

In de trein wou ik Charl een paar van mijn favoriete nummers laten horen, maar realiseerde me dat ik maar één hoofdtelefoon had. 'Eens zien hoe we dit kunnen oplossen.' Voorzichtig, zodat niemand het zag haalde ik mijn toverstok tevoorschijn: 'Geminio!' Mijn stok kruiste de hoofdtelefoon van boven naar beneden, waar ik op tijd stopte zodat de plug niet dupliceerde. Het resultaat waren twee hoofdtelefoons die aan elkaar hingen. Ik gaf Charlie een en stopte de plug in mijn walkman. 'Mag je wel toveren?' vroeg hij. 'Overal buiten een straal van 1 km van thuis. Het systeem is een beetje dom, vind je niet?' 'Ja, spijtig dat ma er bij ons op toekijkt dat we geen magie gebruiken.' Ik stopte mijn cassette in de walkman, die had twee zijdes met ieder 7 nummers:

 Zijde 1:

- Thriller ~ Micheal Jackson

- Highway to hell ~ AC/DC

- Another one bites the dust ~ Queen

- Immigrant song ~ Led Zeppelin

- Eye of the tiger ~ Survivor

- Billy Jean ~ Micheal Jackson

- Back in black ~ AC/DC

Zijde 2:

- Killer Queen ~ Queen

- Kashmir ~ Led Zeppelin

- Afrika ~ Toto

- Come on Eileen ~ Dexys Midnight Runners

- Beat it ~ Micheal Jackson

- You shook me all night long ~ AC/DC

- We will rock you ~ Queen

Aan Charlie zijn blik zag ik dat we duidelijk niet dezelfde muzieksmaak hadden. Maar hij protesteerde niet en bleef luisteren. 

Aangekomen in Llanwrst was het al middag. We kochten een broodje en namen de bus naar Druthpel. Daar liepen we naar een mountainbike verhuur. 'Serieus, gaan we mountainbiken?' vroeg Charlie een beetje teleurgesteld. 'Tenzij je er natuurlijk te voet naartoe wil', was mijn antwoord. 'Wie we hier hebben, Belle, dat is lang geleden', zei de man achter de balie. Nu is het zo dat ik hier vaak kom, heel vaak. 'Wanneer mag ik ze terug verwachten?' 'Hogh... ik zal tot deze avond betalen. Als het later is betaal ik dan wel bij.' 'Zeg euhm Charl, je kan toch met een fiets rijden hé?' vroeg ik aarzelend. Hier had ik helemaal niet bij stilgestaan. 'Als mijn vader niet zo in muggles geïnteresseerd was waarschijnlijk niet', grijnsde hij. Gelukkig! 'Je weet ook hoe versnellingen werken?' 'Euhm... dat is misschien ietsjes te veel van het goede.' 'Oké, in de bergop schakel je naar een lage versnelling en in de bergaf naar een hoge. Zo simpel is het.' Zo gezegd, zo gedaan. Samen fietsten we het dorpje uit. Op een berg moest ik vaak op Charlie wachten. 'Schakel lager Charl!' riep ik dan. Het leukste was natuurlijk de hellingen af rijden. Ik vloog vooruit en liet mijn haar aan de wind over. Mijn reisgenoot daarentegen trok meer aan zijn remmen. 'Arg! Een vliegje in mijn oog!' heeft hij ook twee keer geroepen. Heel de tocht was iets minder dan een 9 km. Met de wind mee en niet te veel oponthoud ongeveer een half uur. 

Bij de bestemming aangekomen, vroeg Charlie vermoeid: 'Hebben we zojuist niet alle mogelijke muggle transporten gehad?' 'We hadden ook nog het vliegtuig kunnen nemen', grapte ik. Voor ons lag een dik stuk bos. 'Wat moeten we hier in hemelsnaam?' 'Herinner je perron 9 3/4? Dit is hetzelfde systeem. Volg mij.' Met mijn fiets in de hand rende ik op een dikke boom af. En weg was ik.