Tijd vloog voorbij. Tijdens het middageten in de Great Hall kwam er een eerste jaartje op mij af: 'Ik moest u dit briefje van professor Sneep afgeven.' Hij gaf mij inderdaad een briefje met het miezerige handschrift van de toverdrankenmeester. 

Juffrouw Brown,
U eerste les occlumentie zal deze avond om 8u plaatsvinden in mijn kantoor. Kom niet te laat.

Ik bedankte het eerste jaartje en keek naar de docententafel. Maar al snel keek ik weg toen mijn ogen de koude blik van Sneep kruisten. Eigenlijk vond ik dit maar vrij belachelijk. Waarom kon hij dit niet gewoon zelf tegen mij zeggen? Zoveel moeite was dat toch niet? Maar de stress begon op te borrelen. Ik had nog belange niet de tijd gehad om alle boeken te lezen. Wat als ik faalde? Zou hij mij dan geen les meer willen geven? Of nog erger, zou hij zijn toestemming tot de verboden afdeling intrekken? "Je kunt dit Belle", probeerde ik mezelf wat te kalmeren. 

Maar die kalmte was volledig verdwenen toen ik om acht uur 's avonds voor de deur van het toverdrankenkantoor stond. Zenuwachtig klopte ik aan. Hetzelfde ritueel van 'Binnen' en zo speelde zich af. Toen ik gezeteld was begon Sneep: 'Eerst en vooral wil ik zeggen dat het hooguit uitzonderlijk is dat ik u lessen geef, juffrouw Brown. Voor iedere leerling van een andere afdeling zou ik dit niet doen. Dus verwacht ik van u uw volledige inzet en een uitmuntig resultaat.' Hij trekte een wenkbrauw op om te vragen of ik het begrepen had. Snel knikte ik. Het was typisch Sneep om van die veeleisende angstaanjagende toespraken te geven. Onze allereerste les toverdranken heeft hij er ook zo een gegeven. 'Ik veronderstel dat u de boeken uit de verboden afdeling al bestudeerd hebt?' 'Nog niet allemaal professor, ik heb nog niet genoeg tijd gehad.' 'Dan doet u dat tegen volgende les wel. Voor nu zullen we al eens kijken of u het vermogen hebt om legimensen op het verkeerde spoor te zetten. De eigenlijke bedoeling is dat u kunt nadenken over iets en terwijl de ander laten denken dat u aan iets anders denkt. Maar dat zullen we voor nu weglaten aangezien dit ver boven uw niveau ligt.' Hier wou ik tegen protesteren, maar ik besefte dat hij nog wel eens gelijk kon hebben, dus ik hield me in. 'Goed, waarover wil je dat ik denk dat jij denkt?' De toverdrankenmeester had dus blijkbaar nog een talent: complexe zinnen maken. 'Laten we zeggen: slinksap?' beantwoordde hij sluw zijn eigen vraag. Was dit nu ook al een test toverdranken waarin dat ik het voorkomen van slinksap moest weten? 'Klaar?' Ik knikte maar en probeerde me te herinneren hoe dat slinksap er weeral precies uit zag. Toen ik het drankje ingeprent had bekeek ik het in mijn hoofd van alle kanten. Met slinksap kon je namelijk niet veel richtingen uit. Sneep probeerdde mijn gedachten te laten afdwalen. Slinksap, recept, boeken, bibliotheek... Nee! nee! Slinksap, alleen maar slinksap! De professor probeerdde dieper in mijn brein te graven, maar uiteindelijk lukte het me toch om hem helemaal uit te sluiten. Toen hij klaar was besloot Sneep: 'Onder normale omstandigheden zou geen enkele legimens u ooit geloven.' Ik moest mijn best doen om niet te zeggen: 'U bent wel degene die het onderwerp koos!' 'Maar, ik moet toegeven dat het slechter had gekund voor een eerste les.' Mijn grijns kon ik niet onderdrukken. Voor de chagrijnige toverdrankenmeester was dit gelijk aan een uitbundig applaus bij de gewone man. 'Over twee maand zie ik u weer, juffrouw Brown, u kunt gaan.' 

Achteraf vertelde ik Charlie alles. Hij was namelijk de enige die wist van mijn privélessen bij Sneep. 'Hey Belle, ik vroeg me af of dat je deze kerstvakantie niet bij mijn familie wilt spenderen? Anders zit je toch zo alleen op Hogwarts.' 'Ik ben niet alleen Charlie. Maar heel hart bedankt, dat zou inderdaad tof zijn. Je weet toch zeker dat het goed is van je ouders hé?' 'Tuurlijk! En ik dacht dat nu je dan toch even van Hogwarts bent we ook een bezoek konden brengen aan Gwyrdan...' 'Ssshhh...', onderbrak ik hem, 'fluister te minste, wie weet hoort iemand ons.' 'Maar iemand weet toch niet dat Gwyrdan een draak is', fluisterde hij. 'Als die iemand je nu gehoord heeft wel. Maar goed, we kunnen inderdaad Gwyrdan ook nog eens een bezoek brengen.' 'Geweldig. Misschien kunnen we met mijn vaders Ford gaan.' 'Je weet dat dat nooit zou mogen.' 'Ja, waarschijnlijk' 

Maar voor we aan vakantie konden denken waren er eerst nog examens, Charlies verjaardag en natuurlijk de Quidditch match van Slytherin tegen Ravenclaw, die Slytherin won. 

Aan Kings Cross station kwamen meneer en mevrouw Weasley ons halen met de Ford Anglia. 'Oh ja, is het goed als Belle en ik twee daagjes naar haar thuis gaan deze vakantie?' vroeg Charlie in de auto. 'Oeoe... wat gaan jullie daar doen?' plaagde Charlies broer. 'Shut up Bill! We gaan gewoon Star Wars kijken', verzon hij. 'Wat is Star Wars?' vroeg meneer Weasley geïntereseerd. Waarna ik bijna heel de terugweg zat uit te leggen wat Star Wars, een film en een tv was. 

Na een paar dagen bij de Weasley's te hebben doorgebracht en nadat Ginny mij had laten zien wat ze al allemaal op haar speelgoedbezem kon, vertrokken we naar Wales. Meneer Weasley bracht ons naar het dichtsbijzijndste station in Devon, waarna we de trein naar Llanwrst namen, welliswaar met wat overstappen. 's Middags aten we daar een broodje en namen we de bus naar het dorpje Druthpel. Toen we daar met een mountainbike een berg op zaten te klimmen, hijgde ik vermoeiend: 'In tervolg koop ik een golfkarretje. Of beter direct een hele Range Rover.' Want ik betwijfelde of het golfkarretje het zou halen op de beboste ondergrond. Alhoewel, voor een Range Rover moest ik eerst leren rijden en tegen dan kon ik toch waarschijnlijk al verschijnselen. Na een dik half uur kwamen we bij het huisje aan. Het was al drie uur toen ik Gwyrdan riep. 'Wauw, wat ben jij op die korte tijd hard gegroeid, meisje.' Liefdevol aaide ik haar snuit. Vreemd genoeg herkende ze Charlie nog. Nadat we een ritje op haar rug gemaakt hadden, gingen we barbecuën. Gwyrdan stak die zelf aan en stal zelfs Charlies saté die ze met stokje en al opat. De volgende ochtend namen we afscheid van mijn Groene Welsh en reisden we helemaal terug naar het Nest. 

Daar vierden we mijn beste Kerst ooit. Mevrouw Weasley maakte een gigantische kerststronk, heel de familie zong liedjes en om middernacht gingen we naar de kerstnachtdienst. We kregen allemaal een zelfgebreide trui met de eerste letter van onze naam er op. De mijne was groen en die van Charlie bruin.

Met nieuwjaar telden we samen af naar 1985. Het was jammer toen we terug naar Hogwarts moesten.