Subtiel keek ik heel perron 9 en 3 kwart rond. Ik hing wat rond bij de muur en deed alsof ik aan het lezen was. Tien voor: geen Weasley's te bekennen. Om vier voor elf kwamen ze eindelijk het perron op gesneld. Mrs. Weasley, M. Weasley, Bill en Charlie. Mijn lang haar hing sluik voor mijn gezicht. De familie liep verder tot bij de trein. Ik ging de deur het dichtst bij hen binnen en deed verder alsof ik aan het lezen was. Vlak voor de trein vertrok, stapte Bill en Charlie in. Bill had al vrienden gevonden en liep snel met hen naar een coupé. Charlie bleef alleen achter. 'Hey', zei ik verlegen. 'Oh hallo', zei Charlie, die mij duidelijk nog niet had zien staan. 'Ook een eerstejaars?' vervolgde ik. 'Ja', zei hij opgelucht dat hij een leeftijdsgenootje gevonden had. 'We zullen maar een coupé zoeken', stelde hij voor. Snel knikte ik en volgde hem. Toen we eindelijk een lege gevonden hadden, stelde ik mezelf voor: 'Ik ben Belle trouwens.' 'Charlie Weasley', stelde hij zichzelf voor. 'Heb jij broers of zussen die al naar Hogwarts gaan?' vroeg Charlie. 'Nee, jij?' vroeg ik beleefd terug, hoewel ik het antwoord al lang wist. 'Mijn broer Bill is drie jaar ouder dan mij, de rest is jonger.' 'Heb je dan nog andere broers of zussen?' vroeg ik weeral schijnbaar geïnteresseerd. 'Hogh, veel te veel. Percy is vier jaar jonger dan mij, de tweeling Fred en George zijn vijf jaar oud, Ron is drie en Ginny is twee.' 'Wauw, het lijkt me fantastisch om zo'n grote familie te hebben.' 'Dat is het niet altijd. Heb jij nog andere zussen of broers?' 'Nee, ik ben enig kind. In welke afdeling hoop jij te komen?' vroeg ik om van het onderwerp, mijn familie, te veranderen. 'Gryffindor, daar zaten mijn ouders en mijn broer nu', antwoordde hij vastberaden. 'Ik weet het nog niet zo goed. Hufflepuff lijkt me maar niks. Maar ik zie wel waar ik kom. Uiteindelijk maakt het niet zo veel uit in welke afdeling je juist zit.'
De rest van de rit praatte we nog verder over koetjes en kalfjes. Toen de snoepheks kwam nam ik een klein beetje van alles. Ik was opgegroeid in de muggle-wereld, dus sommige dingen had ik nog nooit geprobeerd. Charlie had zijn eigen lunchpakket mee. Maar hoewel hij mijn voorstel om te delen afsloeg, stond ik er op dat hij wat pompoentaartjes, smekkies in alle smaken, ketelkoeken en chocokikkers at. Toen het tijd was om ons om te kleden moest ik nog alleen maar mijn: sokken, trui, das en mantel aan doen. De rest had ik al onderaan. Mijn klein zwart tasje, waarvan de inhoud vergroot was, deed ik onder mijn mantel aan. Toen we bij Hogwarts aankwamen was de zon al achter de hemel verdwenen.