Pov Link
Langzaam slof ik met mijn handen in mijn zakken, mijn oortjes in en capuchon op naar mijn oude school. Het is 1 uur 's avonds en ik moest met moeite Joost verlaten. Oh ja en Harm moest ik ook verlaten... Boeit niet (:D). Langzaam slof ik door en zing een beetje mee met het lied dat ik aan heb staan. "Don't stop us now. The moment of truth. We were, born to make history".

Na een paar minuten lopen kom ik aan op het schoolplein. Ik zie iemand aan de zijkant van de school heen en weer lopen. Ik loop er voorzichtig heen. Plotseling word ik in mijn nek vast gegrepen en op de grond gegooid. Ik voel mijn knieën open scheuren. 'Aha, daar is ie al', zegt de persoon die ik heen en weer zag lopen. Ik draai me om en ga op de grond zitten. De persoon die me op de grond smeet kijk ik boos aan. Ik kijk recht in het gezicht van Ronald. Hij spuugt in mijn gezicht. Snel veeg ik het speeksel van mijn gezicht ik richt me op de andere persoon die hoogstwaarschijnlijk Pascall zal zijn. Ik kijk op, 'Nou wat wil je van me?!', zeg ik boos en luid. 'Stil jij!', zegt de persoon, die aan de stem te horen overduidelijk NIET Pascall is. 'Wie ben jij?!', vraag ik. 'Je komt hier voor Pascall Scherpenkate, is het niet?', ik knik langzaam, 'Die is er... Wil je met hem praten, of met mij?', zegt de persoon met zijn rug al de hele tijd naar mij toen. 'Ik wil weten wie jij bent en wat ik moet doen. Ik wil alleen weer terug naar huis. Of nee, ik wil VEILIG naar huis en Jeremy terug', verbeter ik mezelf. 'Jeremy terugkrijgen kan ik regelen. Of je veilig naar huis kan ligt aan jezelf...' 'Wat bedoel je? Wie ben je eigenlijk?!' 'Dat hoefde je toch niet te weten?', bemoeit Ronald zich er ineens mee. 'Ronald houd je erbuiten. Ga weg.', zegt de persoon boos. Ronald gehoorzaamd en loopt weg. Hij gaat achter de schuur langs. Ik kijk hem na. Ik zie een boom bewegen en even later zie ik dat Ronald op het dak van het schuurtje klimt. Ik voel dat de andere jongen mij aan mij kin opzij trekt. 'Ik kan je hier uit helpen. Maar dan moet je precies doen wat ze zeggen' 'H-hoe weet je dat?', stotter ik. 'Ik werk bij de politie, ik ben undercover. Ze denken dat ik Milan heet', antwoord de man. 'Hoe heet u dan wel?', vraag ik. 'Niet belangrijk, noem me ook maar Milan', antwoord Milan. 'M-maar waarom g-grijpt u n-niet in-n?', stotter ik doodsbang. 'Omdat ik geen bewijs heb. Daar moet jij voor zorgen', zegt Milan tegen mij. Hij grijpt naar zijn broekzak. Hij haalt er een kleine camera uit. Deze bevestigt hij op mijn shirt achter mijn groene jas. 'Zolang deze aan staat kunnen we je altijd volgen', zegt Milan als hij klaar is. 'M-maar wat moet ik doen', van spanning begin ik te snikken. 'Rustig', zegt Milan en hij gaat met zijn hand langs mijn wang. Ik ril even met het besef iemand anders dan Joost mij nu aait. Maar ik blijf zitten. Milan merkt dat ik het niet fijn vind, hij gaat overeind staan en veegt zijn hand af aan zijn broek. 'Sry n', mompelt hij. 'Oké alles wat je niet moet doen, is de opdracht van Pascall skippen, of weglopen. Maar ook moet vooral NIET Pascall tegen spreken. Of 2 verschillende sokken dragen. Daar krijgt hij een slecht humeur van.' Vragend kijk ik Milan aan. En dan naar mijn sokken. Ik heb een lichtgrijze en een donkergrijze aan. Ik grinnik. 'Voortaan op letten', zegt Milan die naar mijn sokken kijkt. Ik knik. 'PASCALL JE KAN KOMEN!!', roept Milan. Brommend komt Pascall achter het schuurtje vandaan waar Ronald naar toe was gegaan. Zijn paarse haren zitten heel vaag. Alsof hij met iemand heeft gekroeld... (HATJSOE). Hij heeft wat achter zijn rug. Hij gaat vlak voor me staan. 'Ga naar Eikenlaan 13, geef de lange man met dit teken op zijn schouder dit zakje', zegt Pascall. Hij doet zijn shirt iets omlaag en laat een tattoo zien. (bovenaan). Ik knik en pak het zakje aan. Ik raap al mijn moet bij elkaar, 'En wat nou als ik het niet doe?', vraag ik zo bot ik kan. Maar blijkbaar niet bot genoeg. 'Als je het niet doet dan zal Jeremy een paar niet zo leuke dagen hebben...', zegt Pascall. Ik knik bang. Pascall spuugt in mijn gezicht, 'Milan kom', zegt Pascall tegen Milan. 'WACHT!!', roep ik, 'hoe weten jullie dat ik dat heb gedaan?', vraag ik. 'Ze bellen als je na 4 uur nog niet hebt gebracht wat je moet brengen', zegt Pascall. Daarna rennen hij en Milan naar het schuurtje en verdwijnen op dezelfde manier als Ronald.

Daar zit ik dan. Met weet ik veel wat, waarschijnlijk iets illegaals. Gedwongen iets weg te brengen. Naar mensen die ik niet ken. Voor een jongen die me altijd heeft gehaat. 'Waarom doe ik dit eigenlijk ook?', vraag ik hardop aan mezelf. 'Ja waarom doe je dit alleen?', ik draai me om en zie Joost staan. 'JOOST?!', schreeuw ik. 'W-wat kom jij hier doen?!', roep ik bang. 'Ik ben je gevolgd, Link je had dit moeten zeggen. Ik wil je helpen. Joost stapt naar voren en geeft me een knuffel, ik knuffel terug. Dan leunt Joost ineens met zijn hele lichaam op mij. Ik duw hem van me af. Met bange maar mooie blauwe ogen kijkt hij me aan. Ik laat Joost zo snel mogelijk op het dichtstbijzijnde muurtje dat ik zie. Hij zakt half weg, 'Joost?', vraag ik half huilend. Joost seint dat ik achterom moet kijken. Ik zie nog snel iemand in de bosjes schieten. Ik ren ernaartoe. De persoon is niet vlug maar wel te ver voor me om nog bij te houden. Ik loop snel terug naar Joost. Ik zie nu pas dat er een pijltje in Joost zijn nek zit. Ik haal hem voorzichtig uit. Een traan rolt over Joost zijn wang. Ik veeg hem weg met mijn duim. Er zit een papiertje om het pijltje. Ik rol het uit

"Als hij iets zegt of niet nu weg gaat schiet ik in zijn hart"

Staat erop. Ik schrik en laat het Joost zien. Hij knikt voorzichtig en staat langzaam op. Vervolgens strompelt hij naar huis. Ik zucht diep en laat me op de grond vallen, 'Waarom moet dit mij overkomen', huil ik.

Na een paar minuten sta ik op en slof naar de Eikenlaan. Daar aangekomen zoek ik het goede nummer. Ik bel aan en een lange man doet open. 'Ik kom dit brengen', ik laat het zakje zien. Hij duwt het boos tegen me aan. 'Niet in het openbaar, sukkel. Nieuw zeker', zegt hij bot. Ik knik. Hij laat snel het vosje zien en pakt dan snel het zakje. Ik loop weg. 'Hey, hier komen!!', roept de man wanneer ik me omdraai. 'Als het niet compleet is dan krijg je niet het volledige bedrag', zegt de man. Ik draai me weer om en knik, "Link je moet natuurlijk wel geld hebben", zeg ik in mezelf. De man komt terug met zijn portemonnee. Hij duwt wat geld in mijn handen. 'Doei', zeg ik snel en loop weg. Terug naar die school.

---

+1200 woorden bitches

Toetsweek dus bijna geen upload. Alsjullie met dit deel, BYEE!! (IK STA VOOR GE EN RE SWS EEN VOLDOENDE!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :D En voor Engels een 9.1 nodig om voldoende te staan ;-; heb pw al gehad, beter kijkt de vrouw snel na D: )

DOEOIEIOEOI