De blinddoek wordt bij me weggehaald. Ik hap naar adem als ik de omgeving zie. Het is zo mooi! Overal staan hele mooie beeldjes, kristallen schalen, bloemen in prachtig versierde vazen! Ik kan haast niet geloven dat ik hier ga wonen, alleen om mijn gave? Ik weet het niet, maar dat maakt voor nu niet uit. Ik ren de kamer in en ga alles bekijken. Als eerst kom ik in een woonkamer, met allemaal heerlijke stoelen, banken en prachtige kleine tafeltjes. Er staat ook een enorme boekenkast! Ik ren erheen en pak gelijk een boek. Dan valt mijn oog op een grote koffer. Ik kijk aarzelend naar de vrouw in de deuropening. Als ze knikt, open ik de koffer. Er zitten prachtige jurken, rokken, shirts en broekjes in. Ik pak een van de rokjes en bekijk het ademloos. Het zit net als alles hier vol met kleine kristalletjes. Opeens voel ik een hand op mijn schouder. Ik draai me geschrokken om en zie dan dat het de vrouw in de deuropening is. "Dit zijn je feestkleren." zegt ze, nadat ze de rok, een shirtje en een jurk eruit had gepakt. "De rest mag je altijd aan." Ik kijk haar verwonderd aan en vraag aarzelend: "Hoe heet u?" Ze lacht en zegt: "Ik ben Mara." Ik knik en loop verder. Ik kom in een slaapkamer, met een enorm, zacht bed. Ik plof erin en ik voel me opeens heel erg moe. Na een hele dag reizen val ik eindelijk in slaap. 

De volgende ochtend lig ik in mijn bed, met een zachte, simpele jurk aan. Als ik wakker ben, stap ik mijn bed uit en loop ik naar een deur. Daar is een grote badkamer. Het bad is zo diep en groot dat ik er in kan zwemmen! Ik loop naar een kast en pak er een handdoek uit. Dan zie ik ook een plank vol met zeep, lekkere geurtjes en creme. Ik pak een van de zeepjes en doe wat in het bad. Dan doe ik de kranen open. Als het bad vol zit, draai ik de kranen dicht en stap voorzichtig het bad in. Na een tijdje in het bad, kom ik er weer uit en droog ik me af. Ik heb me nog nooit zo schoon gevoeld! Ik pak mij kleren en zoek even naar iets wat ik vandaag aan wil. Ik pak een simpel jurkje van een zachte stof en trek hem voorzichtig aan. Het past perfect! Er wordt plotseling op de deur geklopt. Ik draai me snel om en doe de deur open. Mara staat er met een dienblad in haar handen. "Lekker geslapen?" vraagt ze glimlachend. Ik knik en kijk nieuwsgierig naar het dienblad. "Dit is je ontbijt. Ik doe je haar terwijl je eet. Ga maar voor de spiegel zitten." Ik doe wat ze vraagt. Op het dienblad liggen een paar broodjes, met bloemetjes erop. Ik begin te eten en kijk ondertussen wat Mara doet. Als ze klaar is, bekijk ik mijn haar. Het is heel mooi ingevlochten en ze heeft er bloemen tussen gestoken! Mara zegt: "Kom je mee?" Ik knik en loop achter haar aan. 

We lopen mijn kamers uit en komen in een grote hal. Daar zitten een paar kinderen van ongeveer mijn leeftijd. Ik vraag zacht aan Mara: "Wat is dit? Wat moet ik doen?" "Ga ergens zitten." zegt ze kortaf. Ik kijk haar even onzeker aan, maar loop dan naar een bankje waar een meisje op zit. Ze kijkt me even aan, maar zegt niks. Ik voel me een beetje ongemakkelijk. Dan gaat voorin de zaal een grote deur open en komen er drie mooigekleedde mannen naar binnen. Ze hebben een aantal enveloppen in hun handen. "Thomas Moon." Een jongen staat op en loopt naar het midden. Hij krijgt een envelop in zijn handen gedrukt. Dan wijst een van de mannen naar de deur. De jongen gaat door de deur en blijft weg. Zo gaat het een tijdje door, tot: "Grace Lake." Trillend sta ik op, ik weet immers niet wat er gaat gebeuren. 

Ook ik krijg een envelop in mijn handen gedrukt. Ik loop richting de deur, maar een van de mannen houdt me tegen. Hij legt zijn hand op mijn schouder, zodat ik niet wegloop. Ik sta een beetje ongemakkelijk naast hem. Hij merkt dat ik het spannend vind, hij zegt zacht: "Je moet even wachten tot iedereen geweest is, we moeten het jou nog even uitleggen. Ga maar zitten." Zijn hand laat mijn schouder los en wijst naar een houten stoel een stukje verderop. Ik kijk hem aarzelend aan. De man knikt bemoedigend. Ik ga zitten en wacht tot iedereen geweest is. Een paar anderen moeten ook blijven en zitten naast me. Ik merk dat ik een beetje tril. De mannen komen voor ons staan. Een van hun begint: "Jullie zijn de nieuwelingen. Welkom bij De Test." Huh? Wat voor test? denk ik. De ander gaat verder: "Jullie hebben allemaal een brief gekregen. Daar zit ook een opdracht bij. Jullie krijgen allemaal een jaar de tijd voor jullie opdracht. Als het binnen die tijd niet is gelukt, moet je naar de volgende Test komen. Dan zak je een rang. Als je slaagt, stijg je een rang." De laatste man, die mij geruststelde, gaat verder: "Je opdracht heeft met je gave te maken. Je mag geen hulp vragen of gebruiken. Het is je eigen opdracht. Veel succes." De mannen gaan opzij en we lopen door de deur. We komen in een grote, prachtige tuin. Ik loop naar een grote boom en klim er voorzichtig in. Dan open ik de envelop. De brief lees ik goed door, maar ik ben veel te benieuwd naar mijn taak, dus ik pak de opdracht en vouw het papier open. Ik lees het door en mijn mond valt open van verbazing. "Het is toch niet waar?" fluister ik zacht. 

Dit is mijn verhaal! Ik hoop dat je het mooi vind! Het zijn 977 woorden! (Zonder dit erbij)

~Kristalschemer