Ken je dat gevoel?

Dat gevoel dat er alleen naar jou wordt gekeken op een positieve manier?

Door één persoon?

Nee?

Nou ik wist het ook niet, tot een jaar geleden.

Het was niks in het bijzonder voor een normaal mens, maar voor mij...

Een jaar later voel ik me nog steeds speciaal ondanks dat ik diegene niet ken en nooit terug heb gezien.

Het speciale was dat we in een volle auto zaten.
We stopten omdat rechts voorrang heeft.
De motorrijder stond schuin voor ons stil en de kap van zijn helm was los.
Zijn prachtige blauwe ogen keken de auto in, alleen naar mij.
Ik zat onopvallend in de hoek op de achterbank en toch zag hij me.
Hij keek alleen naar mij.

Dat gevoel, eindelijk iemand die naar me keek op zo'n manier, liet me zo speciaal voelen.

Alleen is het nu een jaar geleden en ik heb hem nooit terug gezien.

Dat maakt me verdrietig.

Natuurlijk stelde het voor hem niks voor.

Ik stel niks voor...