"Wat is er met je hand?" Vraagt mijn vader.

"Ik viel en iemand ging er op staan en nu doet het pijn." Zeg ik droog.

Hij pakt mijn hand en haalt het verband eraf.

Hij kijkt vies naar de vieze wond op mijn hand.
"We gaan ermee naar de dokter." Zegt hij vastbesloten.

Ik zucht.
"Dat is niet nodig."

"Wel, dat is het wel." Zegt hij eigenwijs.

"Niet, dit heelt prima zonder een dokter." Zeg ik eigenwijs terug.

"Ik denk dat je vader gelijk heeft." Hoor ik Hidde zeggen vanaf de bank.

Ik kijk achterom en hij komt rechtop zitten.
"Je hand is vies beschadigt." Zegt hij.

Ik kijk hem aan.

"Ja, we gaan naar de dokter, ik bel hem meteen." Zegt mijn vader.

Ik let al niet meer op hem.

Mijn oog is enkel voor Hidde die aan het worstelen is om omhoog te komen.

Ik maak me los van mijn vader en ik snel me naar Hidde die ik overeind help.

Hij lacht verlegen naar me en hij kijkt me aan.

"Waar is de wc?" Vraagt hij.

"In de gang, ik help je wel." Zeg ik vastbesloten en ik ondersteun hem terwijl hij naar de wc toe schuifelt.

Ik maak de deur voor hem open en ik help hem de wc op.

"Lukt de rest zelf?" Vraag ik bezorgt.

Hij knikt en hij houdt me vast als ik weg wil lopen.

Hij trekt me naar zich toe en ik geef me met gemak over, hij heeft pijn dus zal ik niet tegenstribbelen.

Hij kijkt me aan.

"Je bent zo lief." Zegt hij en hij drukt een kus op mijn voorhoofd.

Ik bloos als een gek en ik maak me los van hem en ik loop de gang op waarna ik de deur sluit.

"Roep maar als je klaar bent." Zeg ik.

"Ik ben klaar." Zegt hij meteen en ik hoor hem lachen.

"Ja doei." Zeg ik lachend.

Pas als hij de wc doortrekt geloof ik dat hij klaar is.

"Ik ben klaar." Zegt hij met een piepstemmetje.

Ik lach en ik maak de deur open en ik vang hem op als hij bijna voorover valt.

Ik schiet in de lach en ik verlies al mijn kracht waardoor Hidde zich vast moet houden aan de deurklink.

Ik val lachend op mijn kont en ik weet niet waarom maar mijn lach wilt niet weg gaan.

De tranen lopen over mijn wangen en ondertussen lacht Hidde ook door mijn lach.

Mijn vader komt de gang in en hij kijkt ons fronsend aan.

Hidde haalt zijn schouders op en mijn vader lacht, hij weet dat ik vaker de slappe lach krijg om niks.

Hidde kijkt me aan en ik corrigeer mezelf.

Pfoe, wat een inspanning is dat zeg...

"Zou je hier willen blijven tot morgen? Ik ben het je wel verschuldigd." Zeg ik.

Hij kijkt me aan en hij begint te stralen.

"Als het mag." Zegt hij.

Ik glimlach en ik rol met mijn ogen.
"Duh. Je hebt mijn leven gered vannacht, natuurlijk mag je nog een nacht blijven." Zeg ik.

We hebben niet geslapen na dat gevecht en nu merk je dat we beide toe zijn aan slaap.

Mijn vader belde vanmorgen de school af zodat ik niet met dikke wallen onder mijn ogen naar school hoef.

Je bent helemaal dik.

Hou je mond Ana, niemand mag jou.

"Veer, ben je klaar? We gaan naar de dokter." Zegt mijn vader en hij komt de gang in gelopen.

Hij trekt me omhoog en pakt onze jassen.

"Pap, mag Hidde alsjeblieft blijven slapen?" Vraag ik.

Mijn vader kijkt ons aan en dan knikt hij.

"En mag hij mee naar de dokter? Dan kunnen ze meteen kijken wat hij heeft." Zeg ik en ik zie dat hij wilt protesteren maar mijn vader stemt al in.

Ik glimlach naar Hidde die me streng aankijkt.

Ik steek mijn tong uit en ik geef hem een vest van mijn vader zodat hij die aan kan trekken, aangezien het al koud is buiten.

Ik help hem met het vest aantrekken en dan ondersteun ik hem naar de auto.

Mijn arm om zijn middel en zijn arm over mijn nek, mijn lichaam tintelt op elke plek waar zijn lichaam de mijne raakt.

Ik zie in de verte de Audi van Nick staan en ik grom maar besluit om niks te vertellen.

Ik ga naast Hidde zitten op de achterbank.

Hij legt zijn hand zacht op mijn been en ik ontspan weer.

Mijn vader rijdt naar de dokter toe en ik ondersteun Hidde als we naar binnen lopen.

De assistente staat ons al op te wachten en ze kijkt even bezorgt als ze Hidde naar binnen ziet hinkelen maar dan valt haar oog op mijn hand.

Het vel is los aan het laten en in plaats van enkel mijn ontvelde pink, zijn nu bijna alle vingers ontvelt en liggen mijn knokkels bijna tot op het bot open.

Mijn vader neemt Hidde over en de assistente begeleid me snel naar de dokter.

Dan loopt ze terug om Hidde en mijn vader ook naar de kamer te begeleiden.

De dokter begint al mijn hand te onderzoeken terwijl Hidde en mijn vader er nog niet zijn.

Als ze eenmaal binnen zijn kijkt de dokter ze aan.

"Wat is er gebeurt jongedame, en jongeman." Vraagt hij, mij en Hidde aankijkend.

"Ze viel en iemand ging op haar hand staan." Zegt Hidde.

"En wat is er met jou gebeurt?" Vraagt de dokter aan hem.

"Haar exen vinden me niet aardig." Lacht hij zuur.

Een steek van schuldgevoel gaat door me heen.

De dokter legt Hidde op een onderzoek stoel en hij bevestigt dat hij een rib gekneusd heeft.

Dan komt de dokter naar mij toe en zet hij me neer op de stoel.

Hij pakt allerlei spullen en begint aan mijn hand te pulken wat heel, heel, heel erg zeer doet.

Ik klem mijn kaken en ik sluit pijnlijk mijn ogen als ik voel hoe mijn gezicht betrekt.

Hidde en mijn vader kijken medelevend toe hoe de dokter pijnlijk mijn hand onderzoekt.

Als hij een stuk vel optilt en eraf trekt laat ik een kreun horen.

Hij laat mijn hand los, verwisseld zijn handschoenen en hij begint mijn hand te ontsmetten met een zeer pijnlijke ontsmetting spray.

Ik klem mijn kaken hard op elkaar en ik adem zwaar.

Nadat hij klaar is met ontsmetten doet hij er een zalf op en kijkt hij me aan.

Ik kijk hem chagrijnig aan.

"Niet verbinden, het moet luchten.
Deze zalf even halen bij de apotheek, vier maal daags opsmeren zoals ik net heb gedaan en over twee dagen terug komen." Zegt hij.

Ik knik en ik loop mokkig naar mijn vader en Hidde toe.

Ze staan op en ik ondersteun Hidde als mijn vader nog een praatje maakt met de dokter.

We lopen vast weg, ik ga echt geen bedankt zeggen voor het feit dat die klootzak me zoveel pijn heeft gedaan.

"Gaat het weer?" Vraagt Hidde bezorgt.

Ik knik en ik kijk chagrijnig voor me uit.

Mijn wond klopt en steekt de hele tijd, iets wat ik eerder niet had.

"Hey, kijk me eens aan. Hij bedoelde het goed. Hij heeft gezorgd dat niet je hele hand er straks af valt." Zegt hij.

Ik kijk hem aan en ik glimlach.

"Oke, maar het deed wel pijn." Mopper ik zacht.

"Ja." Zegt hij en hij huivert.
"Ik kon je pijn gewoon voelen."

Ik kijk hem verbaasd aan.
"Echt? Voelde je echt mijn pijn?" Vraag ik.

"Ja." Zegt hij en hij kijkt me aan.
"Ik voelde je pijn."

"Cool." Zeg ik. Hidde lacht en hij brengt zijn gezicht dichter bij die van mij.

Ik trap bijna in zijn verleidelijke ogen maar mijn vader klinkt achter ons en ik ben meteen weer helder.

Ik wend mijn hoofd weg en ik loop samen met Hidde door.

Mijn lichaam lijkt te verbranden op de plekken waar ik hem raak en waar hij mij raakt.

"Ik haal de zalf wel, lopen jullie maar vast naar de auto." Zegt mijn vader en hij overhandigt me de sleutels.

Ik glimlach naar hem en ik schuifel samen met Hidde naar de auto toe.