Ik staar voor me uit en ik schrik als er plots een drankje voor me neer wordt gezet.

Ik kijk op en Hidde glimlacht naar me.

"Ik ben klaar. Zullen we deze samen drinken en dan gaan?" Vraagt hij.

Ik kijk hem onderzoekend aan en ik knik.

Hij pakt twee rietjes en samen drinken we het drankje op.

Ik kijk hem glimlachend aan en ondertussen stijgt de temperatuur een beetje.

Pfoe, ik weet niet wat voor een drankje het is, maar het is sterk genoeg om van een half glas aangeschoten te worden.

Als Hidde iets zegt schiet ik in de slappe lach, al was het niet eens grappig en heb ik niet verstaan wat hij zei.

Hij kijkt me aan en hij begint ook te lachen.

Hij kruipt achter de bar vandaan en hij komt voor me staan.

"Mag ik deze dans van u." Zegt hij deftig.

Ik knik en ik loop met hem mee naar de dansvloer.

Natuurlijk draait er nu net een rustig nummer en Hidde slaat zijn armen om mijn middel heen.

Ik leg mijn armen losjes om zijn nek en ik kijk hem licht blozend aan.

We bewegen mee op het ritme en Hidde brengt zijn mond naar mijn oor.

"Wat ben je mooi." Merkt hij op.

Ik bloos me rot en ik schud mijn hoofd.

"Dat zeg je omdat je niet helder ziet." Zeg ik.

Hij schud zijn hoofd.
"Veronica was het toch?" Vraagt hij.

Ik knik verlegen.

"Waarom vertelde je me niet meteen je volledige naam?" Vraagt hij.

Hij weet het nog...
Dat hoort niet. Hij moet dat allang vergeten zijn...

"Hoe bedoel je?" Vraag ik schuldig.

"In het begin stelde je je voor als Vera." Zegt hij.

"Sorry." Zeg ik.
Ik wend mijn hoofd af en ik maak me los van hem.

Ik loop weg richting de uitgang.

Ik heb hier totaal geen zin in, dan loop ik liever naar huis...
Al is dat een aantal kilometer verderop.

"Veronica." Hoor ik achter me.

Ik draai me om en ik kijk naar een verwarde Hidde.

"Het spijt me. Ik wist niet dat het gevoelig lag. Kom alsjeblieft met me mee." Zegt hij.

Ik kijk hem aan en ik bijt op mijn lip als ik knik.

Hij glimlacht lief naar me en pakt mijn linkerhand vast en hij neemt me mee naar zijn auto.

Zijn auto is schattig klein maar wel nieuw.
Een golf 7, wit met zwarte omlijning.

Waar betaald iedereen zo'n auto van?
Tot nu toe ben ik enkel met jongens mee gereden die een nieuwe auto hebben.

"Mooie auto." Zeg ik.

Hij glimlacht trots.
"Bedankt."

Ik stap in en hij start de motor.
Het geluid van de motor bromt luid door de nacht heen en mijn monteurshart gaat er spontaan sneller van kloppen.

"Wie heeft de auto zo gepimpt?" Vraag ik.

Hidde kijkt me aan.

"Ikzelf. Met wat hulp van de garage waar ik af en toe kom." Zegt hij trots.

"Hoeveel tijd heeft het je gekost?" Vraag ik en ik kijk hem aandachtig aan.

"Nou, nogal wat. De geupgrade turbo, versnellingsbak, intercooler, brandstofpomp en een carbon airbox kostte aardig wat tijd, ook om de juiste te vinden. En daarna heb ik er nog een downpipe onder gezet, voor het geluid.
Maar dat snap je toch allemaal niet." Zegt hij en hij rijdt de auto van zijn plek.

Het rauwe geluid van de 260 pk per liter klinkt alsof er een beest over de wegen rijdt.

"Ik snap je wel, echt." Zeg ik.

Hij kijkt me kort aan en richt zich dan weer op de weg.

Ik slik, ik ga het gewoon vertellen. Ik ben er klaar mee om maar ondergewaardeerd te worden.

"Ik doe de opleiding technisch specialist personenauto's." Zeg ik en ik kijk hem aan.

Hij kijkt even verbaasd en dan kijkt hij me aan.

"Echt? Super gaaf! Welk jaar zit je?" Vraagt hij enthousiast.

"Eerste." Zeg ik ietwat beschaamd.

Hij kijkt me aan en ik zie een sprankeltje in zijn ogen. Het is schattig als hij zo doet.

"Dat geeft niks, je bent er om te leren." Zegt hij. Hij concentreert zich weer op de weg.

"Sorry dat ik je zo onderschatte." Zegt hij dan.

Ik haal mijn schouders op.
"Dat doet iedereen. Ik ben het gewend."

"Nee, dat zou juist niet mogen. Zulke dingen mogen niet wennen. Iedereen leeft nog alsof het de middeleeuwen is waar meiden het huishouden moeten doen.
Je zou juist voor jezelf moeten opkomen en de hele wereld vertellen dat jij automonteur word."

Ik schud mijn hoofd.
"Dat gaat nooit gebeuren." Zeg ik.

"Hoezo? Ik snap dat het wat lastig is aan de hele wereld maar een deel kan wel." Zegt hij.

"Je begrijpt het niet. De mensen zullen me niet geloven en ik ben zelf niet zo'n persoon die er over loopt op te scheppen. En dan nog, al zou ik het wel doen, wat levert het me op? Helemaal niks." Zeg ik.

Hidde rijdt zwijgend door en hij vraagt af en toe de richting aan me.

Als we bij mijn vaders huis staan kijk ik eerst of ik de auto van Nick of Emiel zie.

Ik kijk mijn ogen uit als ik zie dat ze er allebei staan!

"Gas, snel. Ze mogen me niet zien." Zeg ik en ik duik in elkaar als we voorbij ze rijden.

"Wat is er?" Vraagt hij als we een eindje verder stoppen.

"Alle twee de jongens staan daar." Zeg ik paniekerig.

Zou Nick al die tijd met Emiel samengewerkt hebben? Dat kan niet...
Dat kan echt niet.

Hidde kijkt achter zich naar de twee zwarte auto's.

"Je hebt wel een dure smaak zo te zien." Lacht hij even.

"Ja sorry maar ik doe dat echt niet expres." Mopper ik.

"Het was maar een geintje. Wat willen die twee van je dan?" Vraagt hij serieus.

Hij kijkt me aan en ik kijk hem aan.

Zijn ogen steken door me heen en ik zucht.

"Ze willen mij." Zeg ik en ik sla mijn ogen neer.

"Hoezo? Niet dat ik ze niet begrijp hoor, je bent beeldschoon, maar hoezo moet je je verstoppen voor ze?" Vraagt hij.

Hij kijkt me onderzoekend aan.

Ik slik en ik bedenk me dat ik gewoon een smoes kan verzinnen en zo hoeft hij het niet te weten.

"Ze zijn boos op me, omdat ik, ik uh..." Ik val stil.

"Die met de BMW wilt me ontvoeren en die met de Audi belde me daarstraks in het magazijn. Toen we bijna..." Ik val opnieuw stil en ik staar verslagen uit het raam.

Kunnen ze me niet gewoon met rust laten?

"Ontvoeren? Hoezo wilt die klootzak je ontvoeren?" Vraagt Hidde.

"Geen idee." Lieg ik.

Hidde kijkt me aan.
"Is er een andere plek waar je heen kan?" Vraagt hij.

Ik slik en tranen komen in mijn ogen.

"Nee. Bij mijn moeder klimmen ze zo naar binnen, alleen bij mijn vader binnen ben ik veilig." Zucht ik.

Hidde pakt mijn hand vast.

"Niet huilen, oke? Ik breng je naar binnen en als ze je iets aan durven doen dan ben ik er om je te beschermen." Zegt hij en hij veegt een traan weg van mijn wang.

Ik slik en ik kijk hem aan.

"Dat kan ik niet van je vragen. Ze zullen je sowieso niet met rust laten." Zucht ik met trillende stem.

Hij kijkt me aan en hij drukt een kus op mijn voorhoofd.

Ik bloos en ik bijt op mijn lip.

"Geen probleem, echt niet. Ik kan wel wat hebben." Zegt hij en hij stapt de auto uit.

Hij loopt om de auto heen en hij maakt mijn deur los.

Hij helpt me uit de auto en ik merk dat ik helemaal sta te trillen.

Hidde houdt mijn hand vast tot we in het zicht zijn van beide jongens en dan laat hij me los.

"Rustig doorlopen. Ik ben bij je." Sust hij als hij mijn trillende lichaam ziet.

Plots gaan de koplampen van beide auto's aan en die schijnen recht in onze gezichten.

Beide stappen ze uit en ik schuifel bang door richting mijn voordeur.

Ik schrik even als ik Hidde's hand op mijn arm voel.

"Wie is dat nou weer?" Klinkt Emiel hatelijk.

Ik slik.

Als dit maar goed afloopt...