Hierboven zie je Veronica 😇

--

Het is laat en ik kan maar niet slapen.

Ik kijk even op whatsapp, ookal weet ik dat ik toch geen berichten zal hebben.

Ik lees een oud gesprek door als ik na ongeveer tien minuten een bericht krijg.

Emiel...

E: Hey, kun je niet slapen?

Ik staar naar het bericht en mijn hart klopt sneller dan net.

V: Nee, en jij?

E: Nee, waarom kun je niet slapen?

Omdat ik dik, lelijk en stom ben en mijn hoofd niet wilt rusten.

V: Ik weet het niet... Vast te veel suiker op of zo. Hoezo slaap jij nog niet?

Ik probeer het niet te ongemakkelijk te maken.

Dat doe ik namelijk altijd...

E: Ik moet steeds denken aan een speciaal iemand...

Ik lach. Wat fijn dat het een positieve reden heeft dat hij niet kan slapen.

V: Wil je me vertellen wie het is?

Ik doe alsof ik sociaal ben, dit zou ik oog in oog echt nooit vragen.

E: Ik weet het niet, ze is erg speciaal en ik ken haar nog maar net.

Oke, nu ga ik de strenge vriendin uithangen...

V: Weet ze dat je haar speciaal vind?

E: Nee, ze vind zichzelf een nietsnut. Ik ben bang dat ze me toch niet geloofd als ik haar vertel dat ze speciaal is.

V: Mm, lastig zulke meiden.

V: Vertel het haar gewoon. Ze zal het echt wel waarderen, denk ik. En zo niet, dan blijf je het haar duidelijk maken tot ze je geloofd.

Zo, ik met mijn liefdes verhalen.

Ik heb nog nooit een vriendje gehad en toch geef ik iedereen liefdes advies.

Waarschijnlijk omdat ik zie wat beter kan en wat minder moet in een relatie.

Ik kijk op de klok, drie uur s'nachts.
Het valt mee. Ik heb wel eens hele nachten doorgehaald omdat ik niet kon en wou slapen.

E: Oke de volgende keer dat ik haar zie zal ik het haar zeggen.

Ik lach naar het scherm.

Super dat hij mijn advies opvolgt!

Ik waardeer het erg dat hij naar me luistert, vaak genoeg gebeurt het tegenovergestelde.

Ik klik ons gesprek weg maar ik zie dat hij naar me blijft typen.

Raar, misschien een foutje in zijn mobiel of zo.

Ik ga verder met het oude gesprek terug lezen en bij de leuke stukjes lach ik in mezelf.

Mijn vriendinnen zijn een stelletje zorgvuldig bijeen verzamelde idioten.

Na een half uur ben ik er klaar mee en ik druk mijn mobiel uit.
Nog maar een poging tot slapen.

--

Ik rek me uit en langzaam word ik wakker.

"Wakker worden dikkop! We gaan eten!" Roept mijn broertje.

Ik grom en ik sta op.

Ja, mijn hoofd is echt dik. Logisch dat hij me zo noemt.
Maar om me zo wakker te maken.

Ik trek snel een schone onderbroek, bh en jurk aan en dan loop ik naar beneden.

Pff, alweer eten.
Ik ga niet meer dan één broodje eten hoor, anders is mijn buik weer opgeblazen!

En ik moet aan de calorieën denken, ik mag er maximaal zeshonderd per dag, inclusief drinken.

Ik smeer een bruin broodje, bruinbrood is beter voor je. Witbrood wordt direct omgezet in suikers en daar word je dik van.

Ik doe er geen boter op, dat vind ik toch vies dus dat is geen grote verandering.

Ik kijk rond op tafel.
Kaas, ham, gehakt, kipfilet en dan nog de zoete dingen zoals hagelslag en jam.

Vroeger zou ik jam nemen, nu kies ik voor kipfilet.

Het smaakt best oke en er zitten weinig calorieën in.

Na het eten ga ik me douchen.
Ik durf me niet te wegen, echt niet.

Het gaat al stukken beter met me nu ik heb besloten om niet te wegen.

En al zou ik nu willen, ik durf het echt niet.

De klap die komt als ik aangekomen ben is te groot. Dat kan ik er emotioneel niet bij hebben.

Ik zucht, ik ben echt een nietsnut.

Heb je enig idee hoevaak ik hoor dat ik weer eens niks gedaan heb?

Ongelofelijk vaak.

En raad eens, toen ik vandaag mijn vader ging helpen met dingen aan zijn auto, toen vroeg de buurman die automonteur is of ik wat had gedaan.

Mijn vader zei nee en lachte.
Ik had het gevoel alsof ik dood kon gaan. Alsof ik gestoken werd met een mes in mijn rug.

Ik lachte op dat moment maar een beetje mee en maakte een grapje over het feit dat ik de dop los had gedraaid.

Pijnlijk als je vader vind dat je niks hebt gedaan terwijl je je handen kapot hebt van de sneeën die er zijn gekomen doordat je hem wel degelijk hielp met allerlei dingen in de auto...