Ik word gebelt en verbaasd kijk ik naar mijn telefoon.

Een onbekend nummer.

"Hallo, met Vera." Zeg ik.

"Ik weet dat je met hem hebt afgesproken zodalijk." Klinkt de stem van Emiel en dan hangt hij op.

Ik kijk verbaasd naar mijn beeldscherm en ik frons.

Wat raar...

Hoezo zou hij me op een ander nummer bellen?
Hij weet toch dat ik zijn nummer heb opgeslagen?

Ik bel hem terug maar niemand pakt op.

De bel beneden klinkt en ik loop naar beneden om open te doen.

Hoelaat is het eigenlijk?

Ik open eerst de deur en ik zie een prachtige jongen voor me staan.
Oke, het is dus zes uur.

Oeps, vergeten...

Ik loop nog in het shirt wat ik de hele dag al aan heb en het stinkt een beetje.

Ik lach wat verlegen naar hem en ik laat hem binnen.

"Hey." Zegt hij.

"Hey." Zeg ik.

"Hoe gaat het?" Vraagt hij.

"Ja prima, en met jou? Zeg, sorry, maar is het oke als ik snel een ander shirt aantrek?" Vraag ik.

Hij schud zijn hoofd en ik hol naar boven om een ander shirt aan te doen.

Ondertussen klinkt mijn vaders stem door de gangen heen en ik rol met mijn ogen.

Hij kan zich ook nooit eens niet ergens mee bemoeien.

Ik pak een half doorschijnend shirt maar daar doe ik wel een hemd onder, ik heb eigenlijk altijd een hemd aan. Behalve bij jurken, dat staat zo raar...

Ik borstel snel mijn haren en dan loop ik weer naar beneden.

Mijn vader is weer weg, gelukkig, en Nick staat op me te wachten.

"Mooi shirt." Zegt hij met een knipoog.

Ik lach verlegen en ik loop langs hem naar de kamer.

"Wil je wat drinken?" Vraag ik.

Hij kijkt me aan en hij schud zijn hoofd.
"Nee dankje. Ga je zo met me mee?" Vraagt hij.

Ik bloos en ik knik.

Ik loop de kamer in en ik drink snel mijn glas water leeg.
"Pap, ik ga oke?" Zeg ik.

"Waar ga je heen?" Vraagt mijn vader.

"We gaan uit eten." Klinkt een stem achter mij.

Ik kijk hem verbaasd aan en daarna kijk ik mijn vader aan. Hopelijk ben ik niet rood, dat zou gênant zijn.

Mijn vader knikt en ik geef hem een knuffel als afscheid.

Ik loop voorop door de gang heen en Nick sluit de deur achter zich.

Ik wacht op Nick tot hij voorop loopt en dan volg ik hem.

Als ik om me heen kijk zie ik Emiels auto staan maar niemand erin.
Ik kijk erna en ik tik Nick aan.

Hij kijkt om en hij volgt mijn blik.

Hij kijkt me aan en hij loopt erop af.
Ik loop achter hem aan.

"Wat is dit?" Vraagt hij.

Ik kijk hem verward aan en hij haalt zijn schouders op.

"Misschien heeft hij hier een vriend wonen?" Zegt hij twijfelend.

Ik kijk om me heen en uiteindelijk zie ik iemand vanuit een steegje naar ons kijken.

"Nick." Fluister ik.

Hij kijkt me aan en ik knik in de richting van het steegje.

Nick kijkt naar de persoon die zich snel verschuilt achter het muurtje en hij loopt erop af.

"Pas op." Fluister ik.

Hij kijkt me aan en hij glimlacht.

"Kom je niet mee?" Vraagt hij met een lach.

"Uh, kan ook." Glimlach ik en ik sluip achter hem aan.

We lopen naar het steegje waar we niemand aantreffen.

Ik frons.

"Huh? Er was toch iemand?" Vraag ik en Nick knikt.

"Vast een zwerver, kom, ik heb gereserveerd." Zegt hij en hij loopt naar een auto toe.

Zijn auto had ik nog niet gezien.
Ook een zwarte net als Emiel maar dan een Audi.

Audi A7, waar hij het van betaalt is een raadsel maar het is een mooie auto.
Heel mooi.

Ik zal bijna zeggen mooier dan die van Emiel... Bijna...

Ik vind ze namelijk even mooi, beide sportief maar de een straalt klasse uit en de ander straalt uit dat de bestuurder flink gas durft te geven.

Ik stap in en eerlijk gezegt vind ik zelf instappen fijner dan wanneer iemand toe staat te kijken hoe ik instap.

Nick start de auto en hij rijdt weg.

"Hoe kun je zo'n auto betalen?" Vraag ik.

Ik kijk hem aan en hij glimlacht.

"Ik heb lang gespaard en toen kon ik hem van mijn vader overkopen voor een leuk prijsje." Zegt hij.

Ik kijk verbaasd.

"Jezus, dat heb je geluk gehad, zulke auto's vind je tweedehands zowat niet en vind je ze wel dan zijn ze peperduur." Zeg ik.

Hij laat een lachje horen.

"Ja ik heb geluk gehad. Mijn vader krijgt de auto's van zijn werk, vraag me niet waarom maar het is zo." Zegt hij.

Ik frons.
"Wow, daar wil ik ook werken!" Lach ik.

Hij lacht en hij kijkt opzij naar me.

Ik lach verlegen en ik kijk hem aan.

Mijn hormonen slaan op hol en de kriebels worden erger met de seconden.

Nick kijkt weg omdat hij op de weg moet letten en ik kijk naar de grond.

Dit gaat fout...