Ik trek de jurk aan en ik kijk naar mezelf.

Er is echt niks mooi aan mij.

Niet eens mijn blauwe ogen, ze zijn geen mooie kleur blauw.

Ik zucht en ik loop naar beneden.

Daar borstel ik mijn haren en spuit ik nog wat deo op.

Emiel zal me op school opwachten.

We lopen met z'n vieren naar de auto en dan vertrekken we naar school.

Vandaag is de officiële laatste dag.

We stappen uit op een parkeerplaats en we lopen naar de school.

Ik zie de blikken van enkele andere geslaagden en ik voel me oncomfortabel.

Het liefst had ik nu mijn spijkerbroek aan gehad.

Dan zie ik mijn vrienden.

Ze hebben me wel eens in een bikini gezien ze hebben me nog nooit in een jurk gezien.

Wat een shock zal dit voor hun zijn.

Aangezien ik Emiel nog nergens zie loop ik maar mijn vrienden.

Ruben en Theo kijken me beide aan en beide blijven ze stil.

Dan kijken Stephan, Dave, Sam en Bart ook.

De groep valt stil.

"Hey jongens." Zeg ik met een verlegen lach.

"Jij in een jurk? Dat is nieuw." Zegt Stephan.

Ik zet mijn lach op.
Ze vinden de jurk vreselijk.

Ik zie er vreselijk uit.

"Emiel wilde graag dat ik hem aandeed." Floept eruit.

Theo kijkt me strak aan.

Ik slik.

"Van de film?" Vraagt hij.

Ik knik onderdanig.

Ik hoor een gefrustreerde zucht en ik vraag me af waarom.
Vast omdat hij ook vind dat ik hem niet verdien.

"Kom je mee? Ik moet je even apart spreken." Zegt hij.

De jongens volgen stil ons gesprek.

Ik loop onderdanig achter Theo aan en hij stopt een eindje verderop.

Voor de jongens wc's.

"Vera." Zucht hij.

Hij heeft er moeite mee.
Ik heb geen idee waarmee maar hij vind het lastig.

Ik kijk kort op in zijn ogen.

Ook al zulke mooie grote blauwe ogen.

Bijna al mijn vrienden hebben blauwe ogen, alleen Stephan niet.

Toeval?

Ik denk het.

"Het zit me niet lekker Veer, je verwaarloost jezelf. Ik zie het." Zegt hij.

Ik schud mijn hoofd eigenwijs.

"Dat ik een paar littekens heb betekent niet dat ik mezelf verwaarloos en uithonger." Snauw ik.

Theo kijkt naar iets achter me en voor ik me kan omdraaien voel ik een hand op mijn heup.

De persoon komt naast me staan en kijkt Theo aan.

"Hey bro, was je d'r aan het stelen?" Vraagt hij aan Theo met een lach.

Theo snuift.

"Je speelt een vies spelletje, ik dacht dat je te vertrouwen was." Snauwt Theo.

Ik kijk omhoog naar Emiel.

Hij kijkt me aan en schenkt me een prachtige lach.

Ik glimlach terug en ik bloos licht.

"Wat is er?" Vraag ik voorzichtig.

"Wij waren vroeger vrienden." Zegt Emiel.

"Beste vrienden." Snauwt Theo.

"Wat is dan het probleem? Je oude beste vriend eindelijk na een tijdje weer zien is toch leuk?" Vraag ik.

Ze kijken me aan en schudden allebei hun hoofd.

"Hij pikte mijn vriendin in." Bromt Emiel.

"Hij werd vrienden met Olav." Bromt Theo.

"Maar in de bioscoop dan?" Vraag ik.

"Jij stond voorop Vera." Zegt Theo.

Ik kijk hem aan en dan kijk ik Emiel aan.

Emiel kijkt mij ook aan.

"Hij vind je ook leuk, daarom waardeer ik zijn aanwezigheid niet zo." Zegt hij.

Ik kijk Theo aan.

"Het spijt me." Zegt hij.

Wat sneu...

Oh damn, er vinden twee jongens mij leuk!

Mijn ademhaling word zwaarder.
Wat moet ik doen?

Hoe moet ik reageren? Ik zet mezelf alleen maar voor schud!

"Baby?" Hoor ik.

Ik kijk Emiel aan maar hij lijkt steeds verder weg te gaan.

Ik grijp zijn arm vast zodat ik niet om val.

Hij sluit zijn armen om me heen en hij houdt me overeind.
Emiel kijkt me aan en glimlacht als ik weer op eigen kracht kan staan.

"Ik ga. Zoek het maar uit." Zegt Theo en hij loopt terug naar onze vrienden.

Ze kijken hem aan en hij verteld iets. Daarna kijken ze mij aan en dan kijken ze weer terug.

Rubens blik blijft even op mij hangen maar als hij ziet dat ik hem zie kijken, kijkt hij weg.

Ik laat me in Emiels armen vallen en ik houd hem vast.

Dit is niks voor mij maar ik heb gewoon iemand nodig die me vasthoud.

Ik kan het niet alleen, al doe ik zo mijn best.

Ik kan het niet...

Ik heb iemand nodig die me helpt, ik heb iemand nodig die om me geeft op een andere manier dan mijn ouders en vrienden doen.

Iemand die me lief heeft.
Iemand die me waardeert.

Iemand zoals Emiel...