Months had passed like a snap. We didn't had a clear confession but the actions we are giving to each other is the proof that we have mutual feelings.

No need to label it since we are married. But I am still waiting for those three words that will probably make me at peace. Maybe in no time,we can say it to each other. Not now but slowly one of these days.

Our routine changes,kung noon ay si mang danny ang sumusundo sa akin. Ngayon ay siya na mismo,kumakain din kami ng dinner sa labas bago umuuwi. And he become sweeter each passing day.

Like what a real couple do.

I always visit him at work every saturday dahil ako lang ang walang pasok sa aming dalawa. I would love to bring him lunch at hihintayin siyang matapos sa trabaho at sabay kaming uuwi dalawa.

Nakakasundo ko na rin ang ibang empleyado niya lalo na ang kanyang sekretarya. Nakakahanga lang siya dahil siya ang panganay sa kanilang magkakapatid at ulila na sila sa mga magulang kaya nagpupursigi siya sa trabaho upang mapaaral ang mga kapatid sa prestiyusong paaralan.

"Ma'am,lalo kayong nag g-glow ngayon,buntis ka ma'am, 'no?"agad naman akong namula sa tanong niya.

"Hindi ah,imposible."nakangiting saad ko.

Andito ako ngayon sa table niya dahil nasa meeting pa si Zairel kasama ang ibang investor. Madala na siyang sa opisina lang nagtatrabaho lalo na kapag weekend dahil nandito ako.

Hindi naman sa ayaw ko,pero hindi pa ako handa ngayon. And we always did it protectedly dahil sabi ko kay Zairel na pagka graduate ko na kami magplano tungkol sa anak.

After our first, I made him sure na gumagamit siya ng condom pag nagtatalik kami. Pero may isang beses lang naman iyon m na nakalimutan niyang gumamit at dahil wala siyang dala noong sa sasakyan niya namin ginawa.

Kaya simula noon,may iilang reserba na siya sa sasakyan niya dahil minsan naabutan kami ng tawag ng laman sa daan.

Gosh!

"Ayaw niyo pa?"tumango naman agad ako.

"Kung sabagay ma'am, estudyante ka pa. Pero kung sakali ma'am ninang ako,ha? At huwag naman pong si engineer ang paglihian niyo ma'am. Laging nakabusangot at nagkakasalubong ang kilay noon pag wala kayo eh, laging seryoso,natatakot tuloy ang ibang empleyado pag nakasalubong siya. Alam naman ng lahat na CEO at head engineer siya pero maam nakaka intimidate lagi ang awra niya ma'am. Pero kapag andyan kayo...Jusko ma'am daig pa teenager,eh."she giggled.

Natawa naman ako.

"Gusto mo atang mawalan ng trabaho, Gia."parehas kaming nagulat ni Gia sa boses na iyon.

Seryosong Zairel ang sumalubong sa amin ng sabay din kaming napalingon sa pinanggalingan ng boses. Nakasalubong na ang kilay ngayon kaya agad namang natigilan si Gia at napasinghap. Hindi man lang namin napansin na andito na pala siya.

"Zai!"

Pinaningkitan ko siya ng tingin. Natakot tuloy si Gia.

"Hala sir...sorry po,sir, sorry po! Hindi na po mauulit."'natatarantang saad ni Gia.

"Suplado ka naman talaga,ayaw mo pang aminin."natatawa kong sabi na siyang ikinakunot niya lalo ng noo.

Hindi siya sumagot at hinila lang ang kamay ko upang alalayan akong tumayo. Before he drag me to his office, hinarap niya muna si Gia. Akala ko noong una ay papagalitan niya, nagtaka nalang ako ng ngumiti siya sa sekretarya niya.

"I'll smile to everyone in this building from now on. Thank you for informing me that."he said.

Sabay hila akin palapit sa kanya at pinulupot ang braso sa beywang ko. Humarap naman ako saglit kay Gia at kinindatan lang ito.

"You're making fun of me infront of my secretary. Pinapahiya mo ako."nakanguso niyang saad.

Tunog nagtatampo pa na parang bata. He sat on the sofa and pull me,tuloy nakaupo ako sa kandungan niya.

I rolled my eyes, eh totoo naman iyon.

"Just accept it na suplado ka naman talaga." I said while caressing his hair.

Kung noon ay panay ang reklamo niya tuwing ginagalaw ko ang buhok niya,ngayon naman ay nagugustuhan niya na. Iyon nga lang ay sa akin lang naman.

I feel his finger tip inside my blouse, nang tignan ko siya na sinisilip na niya ang dibdib ko. This brute really, kahit saan talaga ay umiiral ang kamanyakan niya.

"Stop that!"ungot ko dahil nakakakiliti na.

"Uhuh!"patuloy parin ang pagsisilip niya doon at animo'y sinasadya na sanggain ang kaliwang dibdib ko.

Nanunukso ang hudyo.

"Zai..."

Instead of protesting,it sounded like moan.Kaya mas lalo pa niyang sinadya na masagi ang kasilanan ko. Agad naman nagliyab ang init na namumuo sa katawan ko at mas lalo ko pang dinikit ang katawan ko sa kanya. For pete sake where are inside his damn office.

But before we do nasty things, we are bombarded with a bang sound of the door. Agad akong napatayo sa kandungan niya at napaayos ng sarili. Nanatili naman nakaupo lang sa sofa si Zairel na tila wala lang sa kanya.

"Oh! Did we disturbed something?"nang-aasar na tanong ni Demi.

Agad namang lumipad sa ere ang gitnang daliri ni Zairel kaya natawa ang kaibigan niya sa kanya.

Sumunod na pumasok ang tatlo pang kaibigan nila kasama si kuya. Agad kong tinakbo ang distansya namin at hinagkan siya. Kahit pa malapit lang naman ako sa kanila ay minsanan nalang kami magkitang dalawa dahil abala siya sa trabaho niya.

"Easy little sis,miss na miss?" He ruffled my hair while chuckling.

Sabay naman naming tinungo ang recieving area na ngayon ay okupado na nang magkakaibigan. Nakaupo na ngayon si Zairel sa pang isahang sofa kaharap ang mga kaibigan niya. Agad akong bumitaw kay kuya at lumapit sa aking asawa. Umupo ako sa armrest ng upuan, pero hinila niya ako sa kandungan niya. I felt my face redden kaya nahampas ko siya sa braso at pinilit siyang tumayo para ako ang maupo sa inuupuan niya.

"Whipped."bulong ni Zed pero rinig naming lahat kaya tumawa na rin ang iba.

"Ano na naman ang ginagawa niyo dito?" Nagkasalubong ang kilay na tanong ni Zai sa mga kaibigan.

"To disturb you."agarang sagot ni Sandro.

"Naestorbo nga."natatawang saad ni Demi kaya tinapunan ito ng throwpillow ni Sandro. Maybe he also saw us kanina.

"May pinto kasi bat hindi marunong kumatok?"biglaang singit ko.

"Wow...Ngayon ka lang nagrereklamo ng ganyan misis Aragoncillo." Tukso naman ni Zed. Si kuya ay tahimik lang naman.

I rolled my eyes to them that gain them laughters.

"Nagiging magka ugali na kayo ng misis mo, bro."natatawang saad ni Demi.

"Gusto ko na nang pamangkin mula sa iyo Lee, wag kana mag aral." Alam ko namang biro lang ni kuya yun pero naiinis parin ako kaya pinukulan ko siya ng masamang tingin.

"Kalma ma'am. Ang initin ng ulo kung hindi palang kayo protektado aakalaen ko nang buntis tung misis mo bro.." Si Sandro naman ngayon. Nagkamali talaga ako sa pag aakalang puro seryuso silang magbabarkada. Akala noong una ay salingpusa lang si kuya dahil tingin ko siya lang ang loko-loko sa kanila. I was wrong, okay.

Zairel kiss my  temple...

"Ano ba kasing ginagawa niyo rito?"

"Magyayang inom, may broken hearted kang kaibigan kaya damayan mo naman kaming maglasing. Hindi kesyo maganda lovelife niyo ni Elias,e excuse na kayo? No way!" Eksaheradang sabi ni Demi. Napakunot naman ang noo ko, nalilito kong sino sa kanila ang broken dahil mukha naman silang maayos na tatlo.

"Si Cairo..."tila nakuha ni Sandro ang reaksyon ko.

"E diba may ari ng bar yun? Bakit hindi nalang siya uminom mag isa sa bar niya?" Nang aaya pa sila eh pwedi namang mag inum yun mag isa eh may ari siya ng bar.

Natatawa akong hinagkan ni Zairel. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko nitong nakaraang araw. I easily lose my temper. Kahit sa mga kaibigan ko ay mainitin ang ulo ko tuwing inaasar nila ako.

"Kabado na talaga ako diyan sa kapatid ko..ano bang pinapakain mo diyan Aragoncillo?" Kahit natatawa si kuya ay halata parin ang inis sa boses niya.

"She love to eat my c-" he didn't finish his words dahil kinagat ko na agad ang braso niya. "Ouch babe,carbonara kasi iyon,carbonara." Kaya naman umalingaw ngaw ang tawa ng mga kaibigan niya.

Hinayaan ko nalang silang mag usap doon sa recieving area. Nagpasya akong lumabas sa opisina niya dahil ayaw ko nang mabuntunan ng tukso ng mga kaibigan niya. I decided to stay with Gia. Tahimik lang itong nagtatrabaho at minsanan din akong tinatanong kung may gusto akong meryenda. Tumanggi lang ako dahil wala naman akong gusto.

Naunang umuwi ang mga kaibigan ni Zairel at ilang minuto pa ay nagdesisyon na siyang umuwi na kami. Nagpaalam pa siyang sasaglit sa inuman ng mga kaibigan nila at siyempre dahil maintindihin naman akong asawa ay pinayagan ko siya.

We ate our dinner at home before he left me with waffle. I just play with her until we both get tired and decided to watch movie in netflix. I play the korean movie na si Lee min Ho ang bida. I really love that man, siya lang at si Song jungki at Hyung bin ang pinapanood kong korean actors. Pag hindi sila ang bida ay hindi ako nanonood. Sila lang naman ang kilala at tumatak sa isip ko.

It was a series movie kaya hindi ko na namalayan kong anong oras dumating si Zairel dahil kinabukasan ay nagising na lamang ako na nasa kwarto na namin. Siguro ay binuhat na niya ako kagabi pagkadating.

Agad akong napalikwas ng tayo ng makaramdam na parang bumabaliktad ang sikmura ko. Agad kong tinungo ang banyo at halos lumabas na ang lamang loob ko dahil sa pagsusuka na puro lang naman tubig.

Nanghihina akong umupo sa nakatakip na bowl. My knees wabble and if I will stand alone sigurado akong mapapaluhod ako sa  kahinaan ko.

Nang makaramdam na ng lakas ay nagtoothbrush lamang ako at naghilamos bago nagdesisyong bumaba sa kusina.

I saw Zairel there in his usual spot, wearing a grey apron with only his boxers while cooking our breakfast.

"Goodmorning." Bati ko sa kanya bago umupo sa stoll.

Hinarap niya naman ako at agad napatigil ng makita ang itsura ko.

"You look pale, are you sick?" Nag aalalang tanong niya. Umiling lang ako dahil nanghihina pa talaga. Pero hindi siya kumbinsido, kaya naman ay lumapit siya sa gawi ko at ipinatong ang likod ng palad niya sa aking noo. "Hindi ka naman mainit." He said still wearing his worried face.

"I am not, nagsuka lang ako kanina pagkagising ko kaya ako nanghihina.." I said casually. Natigilan naman siya at mataman lang ang titig sa akin.

"Don't tell me you-"

"That's imposible Zai...we always used protection." Bigla naman akong natigilan dahil sa posibilidad na  baka tama nga siya. We did it once unprotected pero hindi naman ata sapat yun para makabuo, unless-

I shrugged my shoulders off..hindi pa pwedi ngayon. I have alot of dreams to fulfilled first. Gusto ko pa munang grumaduate bago yun, at isang taon nalang ang hihintayin ko at magtatapos na ako. Hindi muna pwedi.

"What if you are?"  Nag iwas agad ako ng tingin dahil hindi ko alam ang isasagot. I am not ready, yet.  "What if you are really pregnant,Lee?" Agad ko siyang sinamaan ng tingin.

"I don't know."tumaas ang boses ko. "You know that I am not yet ready, right? Kaya hindi ko alam Zairel." bumuntong hininga siya at napahilot ng kanyang sintido. "Kasalanan mo toh eh, you're so careless..." Agad akong tumayo at iniwan siyang mag isa sa kusina. Umakyat ako ng kwarto at mas piniling humiga at pilit ipinikit ang mata upang makatulog.

Ilang minuto pa ang lumipas ng marinig ko ang kalabog ng pinto. I know it's him.  Umuga naman ang likurang bahagi ng kama kong saan ako nakahiga. He caress my hair smothly... Siguro iniisip niya na nakatulog ako.

"I know you are not ready for this, but please baby...lets face this together." I can hear his pleading voice. "Alam kong hindi natin napaghandaan ito pero kung sakali man na meron nga.. Sana naman ay matanggap mo. Dahil hindi ko alam ang gagawin ko kong sakaling aayawan mo ang bata na tayong dalawa naman ang bumuo nito kahit pa hindi mo gusto... I love you so much but that doesn't mean I'll let you hurt our child." He rose up and leave me there dumbfounded. Ano kayang iniisip niya? Na ipapalaglag ko ang bata?

Nakita ko siya na pumasok sa walk in closet at nang lumabas ito ay nakabihis na siya ng plain white shirt and pants. He also bring his leather jacket and grab his keys in our night stand.

He kiss me on my forehead before leaving our room. Ilang minuto pa ang nakalipas bago ako nahimasmasan sa mga nangyari. I immediately run our staircase  at agad nagtungo sa pintuan. Pero nang sumilip ako sa hallway ay wala na akong makitang anino ni Zairel. He left, he left me.

Siguro nagalit siya dahil sa nasabi ko.

Agad namang nag uunahang nagbabagsakan ang mga luha ko. I feel so emotional at hindi ko na napigilan ang mapahagulgol dahil sa katangahang nangyari. Nanghihina akong tinungo ang kusina at naabutang ang mga pagkaing nakahain sa counter table. There's a note there.

Eat your food baby, I know you're hungry. Don't wait for me tonight, malilate ako ng uwi. Magpapahangin lang ako.
I love you.

-Zai

Anong sinasabi niyang magpapahangin at late uuwi? Ganun ba yun? Pag nagpapahangin? I can't help myself again but cry. Alam kong iiwasan niya ako dahil sa nangyari kanina. It should be our day coz it's sunday but I difinitely ruined it.

I just cry myself out the whole day, hanggang sa mag gabi ay walang tigil parin ang luha ko. Sinagad nga talaga ni Zairel ang sinabi niyang gagabihin siya dahil ala una na akong nakatulog at hindi parin siya nakakauwi.

He really got mad at me.