Description: Gusto ko po sanang sabihin sa inyo na nainspired po akong isulat ito dahil sa nabasa ko po na maikling story by amer0127 na Y.O.L.O tiyak na magugustuhan nyo iyon.

Why: Inilalahad lang po ng storyang ito na wag niyong husgahan agad ang isang tao at wag niyong maliliitin ang mga bagay na satingin niyo Ay walang halaga , dahil maaring mayroong sentimental value o may dahilan ang Isa kung bakit niya iyon pinapahalagahan.At dream ko po na sana wala ng nambubully at sana wala ng mga taong mapanghusga (in a bad way)..

How: Isinulat ko po ito with 2500+ words so mahaba haba po ito dinagdagan ko po ng detail sa bawat scene and I used the wattpad app in my android phone to write this story..

---

"Mama" Niyakap ko ang naghihingalo kong ina.Hindi pwede to, ayoko siyang mamatay.Tuloy tuloy na ang pagpatak ng aking luha.

"Anak , kunin mo ito alagaan mo yang tali ng buhok kong iyan.Napakahalaga niyan Para sa'kin dahil binigay yan saakin ng aking ina bago siya mamatay.Sinabi niya saakin na ibigay ko ito sa taong pinakamamahal ko , at ikaw yun, ikaw yun anak." Banggit niya at binigay niya ang luma at kupas ng tali na agaran kong sinuot na ikinatuwa niya..

"Tandaan mo na mahal na mahal kita , a-anak" Niyakap ako Ni mama sa huling pagkakataon hanggang sa until unting pumikit si mama na dahilan ng Aking malakas na pagiyak.

~~~
Narinig ko ang pagtunog ng aking alarm clock at agaran kong binuksan ang aking mga mata at tumayo na Para maligo.

Its been two months since mom died.We moved to a new place , at ito ang first day ko as a second year highschool student.

Pagkatapos kong maligo at magbihis ay bumaba na ako downstairs at nakita si papa na nagluluto ng breakfast."Morning Nak , ready for your first day?" Tanong niya sa akin habang inihahanda ang hapagkainan."Yes po." Sagot ko habang tinutulungan siya sa pag-aayos.

~~~~

2-A

Pumasok na ako sa room at biglang tumahimik ang klase. Tumingin sila sa'kin ng may pagtataka, Oo nga pala bago lang ako.Hindi ko na sila pinansin at umupo na as pinakalikod.

"Morning class !" Biglang pumasok ang prof namin. Pa'no ko nalaman well, hula lang."Morning sir!"bati namin pabalik.Inikot niya ang kanyang paningin na tila kinikilala kami Isa Isa ng dumapo ito saakin."Seems that the new student is already her.Can you go in front and introduce yourself."Ginawa ko ang sinabi niya at pumunta sa harap."Good morning ,I'm Beverly Montenegro." Pagpapakilala ko."And I'm Jasfer Pruna and I will be your homeroom teacher, Any question?"

Nagtaas ng kamay ang babae."Yes miss Rochelle?" Tumayo naman ang babaeng kala mo clown."Mahirap po ba sila o sadyang mahilig sa tali ng buhok na akala mo pinulot sa basura."sabi niya at biglang nagtawanan ang kaibigan niya pati narin ang ibang estudyante.Yumuko nalang ako dahil sa hiya.

"MS.Rochelle that's not very nice of you, and I do NOT tolerate people with bad manners ." Napahiya naman yung Rochelle .Hmph buti lang sayo yan.Umupo na ako sa pwesto ko at nanahimik nalang , nagsimula nang magturo si prof.

~~'

Lunch break na at nandidito na ako as canteen at nakaorder na ako nang may lumapit sa'king babae ."Hi, Ako nga pala Mariela, kaklase mo ako pagpasensyahan mo na si Rochelle bitch kasi yun at siguro naiingit lang yun sayo sa ganda mo ba naman!"At ngumiti siya ,ngiting totoo ,ngiting mapagkakatiwalaan.

This is the principal speaking , All classes will be suspended , and to all teachers we will have a meeting after lunch please be here on the principals office on time that's all thank you..

after that announcement I heard every one screaming "YES!".

" Punta tayong mall , let's do a make over , maganda ka naman ayaw mo lang pakita." Sabi niya at pagkatapos naming kumain Ay hinatak na niya ako sa parking lot.Huh?"Aano tayo dito?" Tanong ko. "Syempre di tayo makakapunta dun nang walang ride diba?" ."Eh!!!"

~~~

Papunta kaming mall ngayon, nakasakay kami sa Lamborghini ni Mariela.

Yes Lamborghini.

Like what the heck!

"We're here!" Sabi niya kaya lumabas na kami ng kotse.

~~~

Pumasok na kami sa isang parlor."Best , yung dati ,pero kaming dalawa ahh." Sabi niya sa isang bakla."Ay sige let's go na at may date pa kami ni Manny myloves." Sabi naman ng bakla na kala mo kinikilig.

Inayos muna nila ang buhok ko kinulot nila ito at pagkatapos minakeupan niya ang aking fes ,light make up lang naman and pink lipstick.Binigyan din nila ako ng contact lens at tinanggal ang aking salamin, yung transparent na contact lens kasi bagay daw yung kulay ng mata ko sa kulay ng buhok ko ,parehong brown.

"Wow ang ganda mo naman ateng!" Sabi niya at umalis na.

"Ganda mo frend!Baka naman main love lahat ng lalaki sa school, nyahahaha I'm sure kapag nakita Ni Rochelle ang ganda mo, magagalit yun hahahahaha." I just chuckled at what she said, ako ba talaga ito , tinignan ko uli ang itsura ko sa salamin, Wow talaga...

Umalis na kami sa parlor at papunta na sa parking lot nang marinig ko ang kalam ng tiyan ni Mariela."Hahaha." I just laughed at her look.

And because nagugutom na si Mariela , we decided to eat at a Japanese Restaurant.

"Konichiwa!" sabi ng tagabukas ng pinto."Konbawa!" sabay naming sabi ni Mariela Konbawa means Good eve."This way ma'am," she said with a smile then led the way to a vacant seat for two.

Umorder kami ng 12 pieces of sushi and meat we also ordered tereyaki, yung lang.

~~~

"Ansharap!Bibigyan ko ang Restaurant na yan ng magandang ratings, iimbitahan ko rin ang mga followers ko na dun kumain!" tila nasatisfied siya sa sarap ng pagkain.

Nandidito kami sa labas ng mall papuntang parking lot magagabi narin kasi eh.

"Oo nga pala napakaganda naman ng bago mong hairstyle, bagay pala sayo ang nakalugay." bati niya sa buhok ko.I just smiled and said my thanks.I tried to feel the softness of my hair with my palm,

But then ,

I remembered..

nasaan yung tali ng buhok ko?!?!

Agaran akong tumakbo pabalik sa loob ng mall, halos lahat sarado na at pagkadating ko sa parlor, unti unting tumulo ang Luha sa aking mga mata.Pero napatigil ako nang makita ang aking tali sa kamay nung bakla at itatapon na niya sana nang pigila ko siya."Wag!" tumingin siya saakin at tila nag-aalala."Oh napano ka Fren?sayo ba'tong taling buhok na akala mo nakipaglaban sa Gera." tumango naman ako at binigay niya agad ito sa'kin."Sorry ah, akala ko basura eh, siguro mahalaga to sayo, bigay ba'to ng Nanay mo bago siya mamatay?" tanong na nagpalaki ng aking mga mata, alam niya?" Pa'no ninyo po nalaman?" tanong ko sakan'ya."aahh hu-hula hula lang hehehehe,osya umalis ka na at Baka iwanan ka pa ni Mariela." Pagkasabi niya no'n bigla siyang tumakbo.

~~~

"Oh, napano ka? May nakalimutan?" Tumango nalang ako bilang sagot.

Pumasok na ako sa kotse at sinimulan niya ng magdrive.Napansin siguro niya na ayaw ko munang makipagusap kaya Hindi niya na ako kinausap pa.

~~~

"GoodNight." bati ko sakan'ya at pumasok na sa bahay.

"Hi nak, how's your day?" Taking niya sa'kin."Oh ito oh, sabay kana sa'min kumain." dag dag pa niya pero sinabi ko nalang na kumain na ako, I'm too tired, pumunta na ako sa kwarto at humiga na, haisst another day nanaman bukas.

Naramdaman kong bumukas ang ilaw."Nak?" umupo naman ako sa kama, may dala siyang isang box."Ano pong kailangan niyo?" tanong ko sakan'ya ,umupo siya sa tabi ko at binuksan ang box.

"Isa iyang sing sing , gusto ko sanang ibigay saiyo yan." kinuha ko naman ang sing sing at sinuot into, niyakap naman ako Ni papa.

Parang, parang bumibigat siya.Buong lakas ko siyang iniharap sa'kin."Haisst papa nakainom ka nanaman ba o sadyang pagod ka lang." Naramdaman ko ang paglamig Ni papa at kasabay nun Ay ang kabang aking nararamdaman."Pa, pa ,pa, ano ba pa." Tinapik tapik ko ang kanyang mukha pero , wala akong nakita Ni isang ebidensiya na siya Ay buhay.

~~~

"I'm sorry Ms Montenegro but your father is," biglang lumungkot ang kanyang mukha."he's gone, he knew that he has cancer but he didn't want to tell you that because he knew that you will worry about his condition." Tinapik niya ang Aking balikat at umalis na.

Unti unting tumulo ang aking luha. Hindi pwede to, yung singsing.

Tinignan ko ang sing sing at hinaplos ko ito, napadiin ko ang pagpindot sa kulay asul na gitna ng sing sing bigla itong bumukas at may nakita akong maliit na papel.

Dear Anak

Kamusta ka? Wag ka nang umiyak , siguro nababasa mo ito wala na ako , wag mong sisihin ang sarili mo, it's not your fault Hindi ko na sinabi kasi baka magalala ka, mapabayaan mo pa grades mo.Please ingatan mo yang sing sing na yan..

I love you,

Love , your dad

Di ko na napigilan ang tuluyang pagpapatak ng aking mga luha , hindi ko manlang napakita sa papa ko kung gaano ko siya kamahal , mama's girl kasi ako at Simula nung namatay si mama Wala akong pinapansin kahit si papa.

~~~

It's been a week since dad's burial, how I miss mom, and dad.

Papasok na ako sa school when I suddenly remembered something. I rushed to the house and opened my drawer.

"What a weirdo, lagi namamatay ang taong malapit sa kan'ya like scary" bulong ng isang studyante.

"Yeah, like she having weird hair tali that making me liking ewww" bulong Ni Conyo girl.

Tsk! Bulong bayun bat ko naririnig.Tsk! Di ko na sila pinansin , damn with their stares naiinis ako sa mga chismosa.

Pumasok nalang ako sa room at umupo sa aking upuan, I don't care about their nasty stares I'm damn fine , sanay naman na ako eh.

"Good morning!" Bati sa'min Ni sir pagkapasok niya sa room."Morning Sir." Walang ganang bati nila, ako lang ang masigla."Hmmm , Everyone do a squat for 20 min. Except for Ms Montenegro, she is the only one who greeted me nicely."Sinamaan naman ako ng tingin ng mga babae."You may go Ms. Montenegro."

~~~

Kumain nalang ako dito sa canteen, binlik ko na ang dating masurang ako magulo ang pagkakatali ng buhok, mahabang palda na hangang paa at oversized T-shirt.

I'm wearing my ring at ang aking tali ng buhok, I'll never forget to wear this two things, ito nalang ang natitirang remembrance ko.

Dahil 2 hours naman ang break ko , I decided to make a book I named it.

E.  Every
T.  Thing
H.  Has
I.    It's
O.   Own
S.   Story

I added this quote for the first part,

Everyrhing has its purpose, sometimes you need to know how precious it is for others , for example for other people voices are just nothing , but do they know that there are a lot of people who don't have a voice, they should appreciate everything or everyone they know because you will never know when or where they will be gone...

Pagkatapos kong isulat iyon Ay agad na akong pumasok sa Aming room.

~~~

Umuwi na ako sa bahay, may naalala ako, wala pala si Mariela, Umalis siya may inasikaso.

Pagbukas ko ng pinto Ay mga yaya lang ang nakita ko."Ma'am binayaran na po kami ni sir bago siya mamatay binayaran niya na po kami ng sweldo namin for 5 years kaya maasahan niyo po mami, kain na po kayo." Sabi ng Aking head maid siya yung nagagabay sa ibang o bagong maid, siya kasi ang pinakamatagal dito eh.

"Ay sige thank you nalang sainyo nalang yan , busog pa ako eh." Sabi ko at umakyat na at naghilamos ,pagkatapos kong magbihis Ay natulog na ako.

~~~

Sabado na, tumauo na ako at naligo, magsho shopping ako or should I say mamamalengke haissst.

Sumakay na ako  sa bus at pagkarating ko sa palengke Ay bumili Muna ako ng mga gulay then manok then baboy then onting frozens like hotdog chicken hotdog longanisa at bumili narin ako ng isang tray ng itlog.

Pagkatapos kong bumili ay umuwi na ako Hays kapagod.

~~~

Days have passed and Monday nanaman, pumasok na ako at nakita ko si Mariela."Hi Bess , oh bat ganyan itsura mo, haisst yaan mo nanga, Let's go to our room."

~~~

Lunch break na at nagorder na si Mariela , sabi ko mag c-cr muna ako.

Pagkatapos umihi Ay naghugas na ako, tinanggal ko na muna ang aking sing sing baka kasi malaglag sa sink o kaya makalawang. Kukunin ko na sana ang sing sing."Hi,musta ka na?" Humarang bigla  si Rochelle."uhhhh." Weirs bat ganyan siya ngayon."Okay byee." Sabi niya at umalis na ipinagtaka ko naman.

~~~

"Bwisit ka Rochelle!" Sigaw Ni Mariela sakan'ya ,kinuha niya kasi sing sing ko.

"Oh bat ako nanaman?" paisnosenteng tanong Ni Rochelle , nanatili lang akong tahimik, nandito kami ngayon sa CR.

"Wag ka nang magmaamaangan TOCHELLE you little pest!" Sigaw Ni  Mariella na may pangaasar."Anong Tochelle ka diyan! Its Rochelle  R - O - C - H - E - L - L - E!!" Sigaw naman Ni Rochelle pabalik. "Ito na nga!" Sabi Ni Rochelle Sabah kuha ng kung ano galing sa kan'yang bulsa.

Nanlaki ang Aking mata, Ang sing sing !

"Sabi na eh!Ingitera ka kasi! Kasi una araw niya palang  nakuha niya na ang atensiyon na gusto mo!" Sigaw ni Mariela, And daw?

Sinubukan kong pigilan si Mariela , pero ang babaita ayaw magpapapigil.

"Manahimik nga kayo, please lang wag na kayong magaway, ikaw Rochelle bakit mo kailangan kunin ang sing sing ko wala naman akong ginagawang masama saiyo eh!" Finally nagsalita na rin ako , kanina pa ako nagtitimpi!

"Hmph! I don't like people who's kadiri and yucky!" Tumalon pa siyana nagcayse para malaglag ang sing sing na hawak niya.

Nalaglag ito sa sink.Arggghh nakakinis na!
Sinabunutan Ni Mariela sa  Rochelle at Tinulak niya into sa pader at kwinelyuhan."Makinig ka sakin kunin mo yun dahil mahalaga yun Para Kay Beverly!" Siya naman ang itinulak ni Rochelle sa pader. "Tama na nga yan Mariela OA ka na." Sabi ko at hinatak na siya."Anong oa!" Tumingin siya saakin at nakita ko ang pamumula ng kanyang mga mata, umiyak ba siya?" Mahalaga din sa'kin ang sing sing nayun, why? Dahil tatay ko rin siya, magkapatid tayo Beverly, akala nila mama Patay na ako pero may tumulong sa'kin at sila na ang kumupkop sa'kin." At ang mga salitang yun Ay siyang nagpatigil sa'kin , nanlambot ang aking tuhod, nanginginig ang aking katawan.

Bigla niya akong niyakap."I love you sis." Mahina niyang banggit, niyakap ko run siya, pero.

May naamdaman akong malapot na likido sa kanyang likod, tinignan ko into at nanlaki ang aking mga mata.

Dugo.

Du- dugo

~~~

"Kaya mo yan , pilitin mo." Sabi ko sakan'ya habang umiiyak."Wag Kang mamamatay sis. " Pagmamakaawa ko sakanya. Isanh ngiti lang ang kanyang iginawad.Damn bakit Hindi ko siya tinulungan. Wala akong kwentang kaibigan , worst of all bilang kapatid.

~~~

Its been a year since then, nandidito ako sa grave nila.

"I miss you dad , mom, sis." I whispered

"Okay lang yan Beverly," tumigil siya sandali at lumungkot ang mukha niya."sorry talaga , ako ang may kasalanan kung bakit siya namatay."malungkot na sabi Ni Rochelle.

5 months ago , nagsorry saakin si Rochelle then we became friends."Its not your fault , diba pinatawad ka na niya ." I assured her."Pero kung Hindi dahil sa'king katangahan , Hindi naman siya magakakaganito." Sabi niya ."Ayan ka nanaman eh, Tara na nga." Iniwan ko na ang mga bulaklak sa kanilang puntod

Here lies, Mariela Montenegro
Born on Aug. 2 ,19** - Died on Sept. 5 ,20**

Simula nun Parang may nararamdaman akong nakayakap sakin, hay how I miss you sis , mom , dad..

The end

Written by:  Fantasy_King8