Genre: Teenfic, Romance, Drama, Psychological.

Description: isang kwento na sasalaming sa isang pagmamahalan sa sukdulan ng dalawang kabataan,ngunit kahit kailanman ay hindi magiging tama sa mata ng kahit sinoman.

Sapagkat ang kanilanh paniniwala ay kailanman ay hindi yayakapin ng paniniwalang nasa paligid nila.

How: Narecall sa isip ko yung article na nabasa ko nung college. So that real life situation yung ginamit kong main Material ko sa story while enforcing the elements na kailangan kong imeet.

Why: Gusto lang subukan kung kaya ko parin magsulat ng ganito... Fantasy, Action, Humor, Romance and Mystery sana ang gagawin ko. Pero eto ang humihila talaga sakin.

Written by: ButiNalangTanga

----------------------

Anong naghihintay sa buhay ng isang taong nabuhay sa kamalian, na kahit anong angulo ay kailanma'y hindi magiging tama. Ang kasalanan lang naman niya ay... Magmahal. Nasaktan at Lumaban.

"Ughh... ughhh!!! sige pa Ryuji. Ughh!!! Sige pa!!" mula sa loob ng malaking aparador ay nasa loob si Ryuji at Reina, sinusulit ang mga nakaw na sandali habang walang tao sa bahay.

Bahagyang nanahimik si Ryuji, "Anong Problema? Pagod ka na ba?" tanong ni Reina. "Ihinto na natin to." inialis niya si Reina mula sa pagkakapatong sakanya at tumayo, blanko at wala namang imik si Reina dahil bigla nalang nagbago ang pakikitungo sakanya ni Ryuji, nagsimula ito mula nang dalhin siya ng Papa niya sa Templo sa Kyoto noong bakasyon.

Noon ay hindi lumilipas ang isang araw na hindi sila nagpapalitan ng halik at kung magkakaroon ng pagkakataon ay para silang mga magnanakaw na nagtatago sa dilim at sinasamsam ang bawat sandali.

"Teka lang Ryuji, Ano bang problema? Hindi ka naman ganito." habol ni Reina kay Ryuji nang malapit na ito sa pinto. Hindi siya humarap at hinawakan niya ang pinto, "Ayoko na Reina, Itama na natin kung anong dapat ang

tama." Lumabas si Ryuji ng Kwarto nang walang bahid ng pag-aalinlangan. Hindi namalayan ni Reina ang pagpatak ng kanyang mga luha, naiwan siyang nag-iisa.

Lumipas ang ilang araw at hindi sila nag-uusap. Sa bawat pagkakataon na magtatama ang kanilang paningin ay umiiwas si Ryuji sakanya.

Naupo sa ilalim ng puno si Reina at inaalala ang mga masasayang sandaling kasama niya si Ryuji, ang bawat pagkakataon na sila lang ang may-ari ng mundo. Hindi niya mapigil ang mapangiti sa tuwing inaalala ang mga ito, ang mga pagkakataong nakaw sandali, sa loob ng maintenance Room, sa likod ng changing room ng Swimming Team, sa likod ng Library na madalas dapit hapon, at ang paborito nilang lugar, ang loob ng aparador, na kung saan ay pinupuno nila ang puso at kaluluwa nila ng kaligayahan.

Ngunit mga ilang sandali mula sa malayo ay natanaw niya si Ryuji at may kasama ito, isang babae. Nagtatawanan sila. Hindi maipaliwanag ni Reina ang naramdaman niya. Ang pawang nasa isip niya bigla ay, hindi na pala tapat sakanya si Ryuji kaya ganun nalang siyang iniwan nito. Pakiramdam niya'y dumidilim ang paligid niya at nasusunog ang kanyang puso sa kailaliman ng kawalan.

"Ui Reina!? Bakit ka nandiyan? Hala bakit ka umiiyak?" puna ng kanyang best friend na si Yue at pinunasan nito ang luha ni Reina

Mula noong araw na yun ay naging mas mailap si Ryuji at  hindi na sila nagka-usap pa, kahit na araw-araw silang nagkikita.

Sa bawat buwan na dumaan ay lumalaki ang butas sa puso ni Reina, lalo't nakikita niya si Ryuji na laging masaya habang kasama ang ibang babae. Pero bawat babaeng napapalapit kay Ryuji ay hindi nagtatagal sa piling niya dahil karamihan sakanila ay nakakatanggap ng mga sulat sa kanilang locker sa school, isang sulat na kapag pinili nilang mamalagi sa tabi ni Ryuji ay may mangyayari sa kanila na hindi nila lubos na maiisip na maaaring mangyari sakanila.

Isang araw ay lumapit si Ryuji kay Reina, hinila siya nito papunta malapit sa comfort room at nakita yun ng mga classmates ni Reina.

"Ikaw ba ang nagpadala nito kay Hasasegawa?", mataas at dalos-dalos na pagkakasabi ni Ryuji habang hawak ang isang liham.

Hindi nagsalita si Reina, at umakma ito na aalis. Pinigilan siya ni Ryuji.

"Ikaw nga talaga ang nagpapadala nito. Umamin ka! Reina!!!"

Humarap ang dalaga sakanya at lumuluha ito.

"Kung di ka rin babalik sa'kin. Mas mainam pang walang sinoman ang umangkin sayo!" sabay piglas sa pagkakahawak sakanya ni Ryuji.

Hindi na nakapagsalita si Ryuji, at naglaho sa paningin niya si Reina.

Sa sahig ay nahulog ang Liham malapit sa pintuan ng palikuran.

'Hasasegawa Haruka, alam ko kung saan ka nakatira, anong hilig mo, at ang kinatatakutan mo. Kung ayaw mo maranasan ang Impreyno,  layuan mo si Ryuji. Kung mahal mo ang mga kamay mo na ginagamit mo sa pagtutog ng Piano, layuan mo siya sa mas madaling panahon.'

Mga katagang nakasulat sa liham.

Lumipas ang dalawang linggo,  hindi natinag ang babaeng nagngangalang Haruna. Sila ni Ryuji ay magkasama parin.

Isang araw sa silid ni Ryuji, papasok kasama si Haruna.

Nagulantang ang dalawa dahil sa mga larawang magkasama sila na nakadikit sa pader, na nasa lahat ng bahagi ng silid.

Bawat larawan ay nakalinya ang parteng leeg ni Haruna ng pulang tinta, at nakapilas bawat larawan na inihihiwalay sila sa isa't isa.

Sa takot ni Haruna ay napayakap siya kay Ryuji.

"Wag kang matakot Haruna. Akong poprotekta sayo." saad ni Ryuji.

Iniwan sandali ni Ryuji si Haruna at nagtungo sa kabilang silid at pumasok roon.

"Alam kong nariyan ka Reina! Hindi ka talaga hihinto?" tinungo niya ang aparador na kung saan ay madalas magtago si Reina. Nakarinig siya ng kaluskos kaya lalo siyang nakasiguradong naroon nga ang dalaga.

Binuksan ni Ryuji ito. "Lumabas ka diyan Reina! Kausapin mo ako."

Biglang napahandusay si Ryuji bunga ng pagkakatulak sakanya ni Reina, at tumakbo ito palabas ng silid.

Sinubukan niyang humabol ngunit nakalabas na ito ng bahay.

Dalawang Linggo ang lumipas at hindi matagpuan si Reina. Walang bakas na maaring magturo kung nasaan siya.

Nagbakasakali si Ryuji na pumunta sa lumang bahay ng kanyang lola. Dahil alam niya na paboritong lugar iyon ni Reina.

Di niya alam na sinundan siya ni Haruna, dahil sa pag-aalala nito.

Mula sa gate ng bahay ay sumisilip si Ryuji, napansin niya na bukas ang lock ng gate kaya pumasok siya.

Dahan dahan niyang binuksan ang pinto, "Reina? Narito kaba?" alalang sigaw ni Ryuji.

Nagtungo siya sa silid ng kanyang yumaong lola.

Binuksan niya ang pinto ng marahan, at sa pagsilip niya ay...

Bigla nalang siyang nawalan ng malay.

Nagising si Ryuji at pilit inaalala ang mga nangyare, medyo masakit ang kanyang ulo.

"Pakawalan mo kami Reina!" sigaw ni Haruna na nasa harap ni Ryuji at parehong nakagapos ang mga kamay.

Binusalan ni Reina ang bibig ni Haruna at Ryuji.

"Panoorin mo kung paano ko sisirain ang inosente mong isip!" nalolokang sabi ni Reina.

Naghubad si Reina sa harapan nila. At dahan dahan lumapit kay Ryuji.

Tinanggal nito ang polo nito at dahan dahan niyang pinunit ang pantalon at salwal nito.

Humihiyaw ang dalawa ngunit walang makarinig sakanila.

Inialis ni Reina ang panloob ni Ryuji at nanlaki ang mata ni Haruna na parang nandidiri.

Hinaplos ni Reina ang pagkalalaki ni Ryuji at pilit kumakawala ito. Ngunit masyadong mahigpit ang pagkakatali niya.

Nang maging matatag ang pagkalalaki nito at sumakay si Reina at hindi na napigil ni Haruna ang humiyaw at magwala kahit na may busal ito sa bibig.

Si Ryuji naman ay lumuluha at bakas sa mukha niya ang kahihiyan. Sobra siyang nandidiri sa sarili niya.

Tinanggal ni Reina ang busal ni Haruna.

"May gusto kabang sabihin?" uyam ni Reina. Dinilaan pa nito ang tenga ni Haruna.

"Anong kahibangan ang ginagawa mo!!! Diyos ko Itsuwaki Reina! Anong ginagawa mo sa kuya mo!" hiyaw at nanginginig sa sambit ni Haruna.

Natigilan si Reina at nanlisik ang mga mata. Nasampal niya si Haruna at nasugatan ang pisngi nito dahil sa matalim na kuko ni Reina.

"Wala kang ideya! Kamk ang totoong nagmamahalan! Inagaw mo siya sakin. Inagaw niyo siya sakin!!", sigaw ni Reina at sabay dumampot ng isang mahaba at matigas na kahoy. Ipinukpok niya ito sa ulo ni Haruna ng paulit ulit.

Humagulgol si Ryuji, tumulo ang luha at sipon nito dahil mahal na mahal niya si Haruna.

Halos hindi makilala ang mukha ni Haruna. Humalakhak ng malakas si Reina.

"Kaya ngayon Kuya. Alam mong akin ka lang."

------------------

Nang bata pa si Reina, higit kumulang 11 taong gulang ay, nasaksihan niya ang kanyang mga magulang na naghahayag ng pagibig sa isa't isa, madalas malapit na sa hating gabi, sumisilip siya sa kwarto nila.

At isang araw sa kwarto ni Itsuwaki Ryuji, ang nakatatanda niyang kapatid. Nasaksihan niya ito na naglalaro ng kanyang kabute. Nakaramdam ng kakaiba si Reina, bumilis ang tibok ng puso niya at nakaramdamng kakaibang init sa katawan. Hindi niya napigil ang sarili at tahimik siyang pumasok sa kwarto ni Ryuji, ang kanyang Kuya. Tinanggal niya ang kanyang panloob at umupo sa binti ni Ryuji. Nagulat ang binata. Ngumiti si Reina at hinawakan ang labi ni Ryuji.

Ginabayan ni Reina ang pagkalalaki ni Ryuji papasok sakanyang iniingatang kayamanan. Ito ang unang beses ni Reina. Hindi na nakapagsalita si Ryuji at ang maririnig na lamang ay ang tahimik na kwarto at mahinang mga ungol ng dalawang magkapatid.

------------------

Isang balita ang kumalat. Tatlong labi ng tao ang nakita sa natupok na bahay ng Yamamura Residence. Sinunog ang bahay,  at hindi malaman ng mga awtoridad ang motibo ng panununog.

Napag alaman na ang isang labi na basag ang bungo ay si Haruna Hasasegawa.

Isang liham ang natagpuan sa eskwelahan at nakita roon ang pangalan ni Haruna. Napatunayang sulat kamay naman ito ni Reina Itsuwaki.

Dahil dito ay nasabi ng awtoridad na ang pumaslang kay Haruna ay si Reina. Ngunit sa kasamaang palad ay naroon din natupok na bahay ang labi ni Reina at Ryuji.

-sa Ala-ala Ni Ryuji at Reina Itsuwaki.