Description: Isa siyang,babaeng,hindi pinapahalagahan ang mga bagay,mahilig siyang
tumulong sa iba pero,may kaaiba siya ugaling taglay,maaga ring namatay ang mga magulang niya,nang dahil sa orphanage na pupuntahan nila ay doon,siya nakabalik sa panaginio niya,ang mga panaginip niyang nais niyang mangyari sa tunay na buhay pero di niya aakalaing,magiging bangungot iyon sa kanya

Why: sinulat ko ito para maixpress pa lalo nng aking galing sa pagsusulat hehe,at syempre para maipasa,pero ang main reason talaga is...para maexpress ako

How: paano ba?sinulat ko ito dahil inspiration ko ang oanaginip ko noon na winasak ko raw ang mundo,tapos di na ako nagising pa hayst!

-----

"teka!ayos ka lang ba,andrea?" tanong ni eloisa sakin ngumiti ako sa kanya,upang hindi na siya mag alala pa

"pahinga muna kaya tayo?" tanong ni vincent,

"oo nga mukhang ang layo pa nung orphange na pupuntahan natin,atsaka diba kayo nagtataka?bakit nasa liblib na lugar ang orphanage na iyon?"napatingin kaming lahat sa sinabi ni angeline,tama siya kahit ako ay weird na weird na rin sa pupuntahan namin,ganito lagi ang ginagawa naming magkakabarkada,lahat halos nang orphanage ay pinupuntahan namin upang bigyan nang konting tulong ang mga bata na nangangailangan.

" sige sige!doon tayo mag stay for a while"saad ko,sumunod sila sakin at umupo kami sa lilim nang mangga,naglabas sila nang blanket at inilatag ito.naglabas rin sila nang pagkain nila at tubig,ganun rin ang aking ginawa.

***

matapos naming kumain at makapagpahinga ay naglakad narin kami,medyo binibilisan namin dahil mag gagabi na.

"ano ba ito ang lamok!" hasik ni veronica

"manahimik ka nga!" suway ni eloisa at angeline sa kanya,umirap naman si veronica at bumulong sa sarili niya tss..

"bat ang tahimik mo?" tanong ni lucas saakin,nginitian ko siya

"ewan..tara dalian natin at mag gagabi na" sagot ko,matapos non naglakad nalamang kami nang tahimik at maya maya pa ay nakita narin namin ang orphanage na pupuntahan namin....

may sumalubong saaming matandang babae,at nginitian kami nito,siguro nasa 80's na siya pero mukhang malakas pa

"kayo na ba iyon?" tanong niya saamin

"opo lola kami na nga" sabi ni lucas at nagmano siya,at ganun rin ang ginawa namin bilang pagalang,pinagmasdan ko ang paligid,malaki naman ang lugar ngunit makikita mong lumang luma na ito,medyo may kalawang narin yung gate nila,pinapasok na kami ni lola na nag ngangalang segundina..pagpasok palang namin ay mas lalo naming nakita ang kalumaan nito

"sa ngayon mga bata,magpahinga muna kayo sa aming inihandang silid,tulog na kasi ang mga bata bukas nalamang umpisahan ang kasiyahang magaganap"nakangiting sad ni lola segundina,inihanda niya ang aming silid at dala narin nang pagod ay nakatulog na kaming lahat

***

kinabukasan maaga kaming gumising upang ipagluto ang mga bata,may dala dala kaming ingredients na pagkain upang maipagluto sila,yung mga ibang lola ay naghahanda na nang pagkain nila at may mga iba namang dalaga ang tumulong saamin dito sa kusina.

matapos naming iluto lahat ay sabay sabay na kaming nag sikain,kita ko sa mga mata nang bata ang saya,at sarap sa niluto namin.matapos non ay nagpalaro kami nang games para sa kanila,di na ng pala ako sumama at pinanood nalamang silang masayang naglalaro,habang naglalaro sila ay may napansin akong nakamasid sakin. hullucinate ko lang ata ito!isinawalang bahala ko na lamg iyon,at sumapit ang gabi..tulog na ang mga bata sa orphanage,kaya umakyat narin kami saaminv tinutuluyan

" hayst!nakakapagod pero masaya!"saad ni eloisa

"oo nga..i agree,ang saya talagang kasama nang mga bata" sadd ni lucas

"oh?micah,ang tahimik tahimik mo na ngayon?bakit?" tanong ni vincent saakin,nilingon naman nila ako at tinignan nang oo-nga- look?

"hindi ko alam,siguro pagod lang ito tara na matulog na tayo" saad ko,humiga na ako at sinimulang ipikit ang aking mga mata

"micah!anak ko!wag niyo siyang ilayo saakin!micah!" sigaw nang babaeng may kaya ayang kasuotan

" ang batang iyan ay itinakda!!!!hindi niyo iyan mapapatay!!bagkus!sa tamang panahon!!siyang ng sisira sa lahat!the princess of the destruction,ANDREA!!"

napamulat ako saakin naging panaginip...binabangungot nanaman ako nang paulit ulit na panaginip na iyon...nakakapagtaka lang ay pauli ulit na lamang iyon sa aking utak...

***

"andrea!tara na!makita pa tayo nang mga kawal" may babaeng humila saakin at agad kaming nakapunta sa ibang lugar...wooh!its a teleporting!

"t-teka nasaan tayo?" tanong ko sa kanya

"mapalad kaming lahat...at bumalik ka na princess of the destruction" nakangising sabi niya.for many times narinig ko nanaman ang word na 'the princess of the destruction' umupo siya sa may damuhan kaya sinundan ko siya

"nagbalik ka....ikaw ang destruction,ibig sabihin ang taga sira!hindi mo pipigilan ang bagay na ito!ikaw ang sisira sa mundo!at sa lahat nang tao sa paligid!pag pinigilan mo ito ay mas lalo lang itong lala....kaya habang maga pa kaylangan mong mamatay andrea!!!" malakas na sigaw niya,,ikinagulat ko ang mga sumunod na nangyari kusang nakikipaglaban ang aking katawan,hanggang sa nawalan siya nang malay,doon din tumigil ang aking katawan

hanggang sa may tinig akong narinig

"ikaw ang sisisra sa mundo....kaylangan itong mangyari aking anak para lang din iyon sa iyo...gusto kong mabuhay tayong lahat,at mamatay ang lahat nang creationist dito sa mundo...sundin mo ang aking nais anak ko!sa ngayon,kaylangan mong maglakbay at kumuha nang lakas sa lahat nang creationist sa mundo,mag iingat ka anak ko"

nitong mga sumunod na araw,kahit ayokong kumuha nang buhay nang mga taong nakikita ko pero kusang gumagalaw ang katawan ko

"sino ka!" may babaenh sumigaw sa di kalayuan naramdaman niya siguro ang aking prisensya....pero ang katawan ko nanatiling di gumagalaw..nakakapagtaka?hindi siya umatake ngayon?pero mabuti na rin ito

ikinagulat ko nang masugatan ako sa tyan!bakit ako nagkasugat?samantalang hindi naman ako inatake nang babaeng nasa harapan ko tinulungan niya akong makatayo at pinagaling niya ako nagpasalamat naman ako sa kanya,

lumipas ang maraming araw at nag aaral na ako sa academya!kaya ko na ring kontrolin ang aking sarili,pero hindi parin mawala ang pagbibigay saakin ni ina nang babala na kaylangan kong makuha ang libro nang propisiya dito sa akademya!nakikisalamuha narin ako rito lalo na sa babaeng unang tumulong saakin si eloiny...

maraming bagay ang aming napag aaralan dito,pero di ako mkakuha nang tyempo kung saan ko makukuha ng libro nang propisiya...napalait narin ako saaking mga kaibigan lalo n kay james at eloiny...naalala ko sa kanila si vincent at eloisa...they have the same attitude..maaalalahanin at overprotective.

most of the time,din they called me here as a mysterious girl,pero hinahayaan ko na lang.

"sunod sunod na ang namamatay dito sa academy,pero hindi nila malaman kung sino ang salarin"james

" james tama ka!but think of it i think isang destruction ang gumawa nun,she/he not a creator like us,pumapatay rin ang creator,but not that!masyadong brutal!"pinakinggan ko lang silang nag uusap habang nakatingin sa malayo.

nitong mga nakaraang araw,ganyan lahat ang aming nababalitaan,pero lahat nang iyan ay hindi ko kagagawan.yes!im killing!pero hindi din ganun kabrutal!this past month din ay nalaman ko rin na the time is almost stop...im stuck here in my dreams...dreams na hindi ko alam kung kelan pa ako makakabalik..

"this time,we need to take care in this academy,we should need to take care our self,lalo na ngayon at may nakaaligid saating destruction,and we dont know who is he/she" nakikinig ako sa winiwika nang babaeng nasa harapan namin siya ng prinsipal nang academy na ito..thier enemy is not here...patibong lang lahat nang ito, i know it,cause this past few days,nakumpirma ko ngang mga destruction ang gumawa nang ganoong krimen,they used thier powers,telekenesis,teleportation,and also a potion...

"we need to do a plan now" saad ni ford,or clifford,he's the creator..i know kaya nga kinaibigan ko siya this past month,tinulungan niya ako then,nung nalaman kong siya ang creator,i didn't waste my time to be friends with him...

"we need to,but this time,hayaan na muna natin sila" sagot ko,napatingin saakin si eloiny.her expression,gulat na gulat siya,iyon na kasi ang pinakamahabang nasabi ko.

***

"Youre the princes of the destruction!!!nabuhay ka para sirain ang mundong ginagalawan natin!!!beacuse of the sin of the people,kaylangang mangyari ito amdrea!kaylangan!...kaylangang may maghirap at may buhay na mawala,this all mess is written in the prophecy,and we cant do anything..."

napabuntong hininga na lamang ako mukhang buo na ang desisyon ni ina at ama na lulusubin namin lahat ang creationist at tuluyan ko nang wakasan ang mundong ito

nang biglang maalala ko ang masasayang ngiti ni eloiny at james,pati narin si clifford,sa mahabang panahong nakasama ko sila,naging mabait sila saakin...pinaramdam nila saakin kung gaano ako kaimportante

hindi ko namalayan nang may biglang tumulong luha sa pisngi ko simula nang mapunta ako dito,this is my first time to cry,nanikip ang aking dibdib,umalis na nga rin pala si ina at ama kanina pa,im just here in my room,kaya iniiyak ko na lang

may pwede pa ba akong gawin para hindi mawala sina eloiny,james at clifford?....kung--kung minsan hindi ko parin kayang kontrolin ang katawan ko?

humikbi na lamang ako,at kinagat ang ibabang labi ko upang pigilan ang mg patak nang luha ko,eloiny,james,at clifford sana mapatawad nila ako,i love them so much...i love them.

"HANDA NA BA ANG LAHAT!!" sigaw ni ina sa mga kawal.at malakas silang sumigaw nang oo handa na,pero ako heto,pinapalakas ang puso ko,kinakabahan akong harapin ang mga kaibigan ko,hindi na ba nila ako itturing na kaibigan kapag nalaman nilang ako ang destruction.

nang maready na ang lahat,nag set up si ina nang plano.they want me to be last,ang huling susugod at sisirain ang lahat

***

pinapanood ko ang nagyayaring labanan sa mga oras na ito,marami narin ang mga namatay at nasugatan,pero hindi ko pa nakikita si eloiny,james,at clifford...i honestly tell to you na noong una im not treat them as my friend,pero nung tumatagal?napapamahal na sila saakin...

Ito ba anh parusa ko for all my sins,dahil kung nasa orphanage ako,nakipagkaibigan lang din ako kina eloisa because of the money,pero kahit ganun ang nasa isip ko,hindi parin magsisinungaling ang puso ko na mahal ko sila,I treat them as my family,maganda nga ako!gifted na ata,pero ang ugali ko?pinagkaitan...ako na ba ang pinakamasama?lahat na ng taong naging mabuti saakin ay nagawa kong lokohin at pagkakitaan at gamitin?

"its your turn" bulong saakin ni ina.pumikit ako at bumuntong hininga at saka bumaba,the ground shake,pagkababa ko dahil sa lakas nang energy na bumabalot sa katawan ko ngayon!oh noes!may gumagamit na naman nang katawan ko

nakita kong natakot ang mga creationist na kawal,at nakita kong lumabas na sila eloiny,james,at clifford,they all shocked when they saw me...

"micah?" narinig kong sabi ni eloiny,my body became to move towards them...nag handa narin silang tatlong depensahan ang sarili nila laban saakin

"micah!!!how come?" tanong ni eloiny,gusto ko mang magsalita pero hindi ko maigalaw,tanging laban lang ang laban ang aking katawam sa kanila,at depensa sila nang depensa,bakit hindi nila ako saktan?why?

"m-micah!subukan mong labanan ang katawan mo!!" sigaw ni james habang dinedepensahan niya ang sarili niya laban saakin,pero biglang nag labas ang kamay ko nang isang sword

"THE DESTRUCTION SWORD!" bigla yan lumabas saakin bibig,bago pa ito tuluyang sirain ang mundo kaylangan ko na talagang pigilan ang katawan ko

---

"sino ka lubayan mo ang katawan ko!"

"at bakit ko gagawin iyon?para ano?para hindi matuloy ang propisiya no way!" sinugod ko siya at tanging ingay lang ang espada namin ang aking naririnig,para itong isang ilusyon kung saan nakita ko na ang gumagamit nang katawan ko,naramdaman kong itinusok niya ang kanyang espada saaking paa kaya mas napaungol ako sa sakit,ngumisi siya

"hindi mo ako kaya andrea!" dinepensahan ko ang sarili ko at nakipaglaban sa kanya,nasusugatan ko rin siya,pero mas grabe siya kung umatake saakin,hinila niya ang buhok ko at itinutok sa leeg ko ang kutsilyo

"youre dead now!ako na ang gagamit nang katawan mo!" she stabbed her sword to mine,pero bago yun,naunahan ko siya,kaya sa paa ko tumusok ang kanyang sandata

yes!!im won! im won!!

***

tumakbo sina eloiny,james at clifford papunta saakin they hugged me thight

"h-h-hindi kayo galit saakin?tanobg ko umiyak si eloiny at umiling iling

" we love you so much micah!hindi kami magagalit kahit na inilihim mo saamin na isa kbg destruction,nung una na shocked kami,pero mas tumimbang ang pagmamahal namin sa iyo micah"eloiny said

"we love you micah!" saad ni james

"I love you micah" saad ni clifford,alam ko nung una pa may gusto na saakin si clifford,but ngayon na alam jiyang destruction ako,hindi kami pwede.

"I love you too all..im sorry if im not tell it to you everything,but i make my desisyon,for this time,lagi ninyong isipin na hindi niyo ito kasalana this is all my fault,eloiny,you became my good friend,the sadist pero maaalalahanin,and james,youre so kind and generous person,and last one ford....i-im sorry kung hindi ko sinabi sa iyo,ayoko...ayokong malaman mo kasi.....kasi baka hindi niyo na ako mahalin,lalo na ikaw ford,i love you" humikbi ako nang humikbi ford hug me,hinigpit ko rin ang pagkakayakap ko sa kanya...pero buo na ang desisyon ko.....kaylangan kong mamatay

third person P.O.V

minulat ni micah ang kanyang mga mata,maraming aparato ang nakalagay sa kanyang katawan,nagising rin si eloisa at vincent,at niyakap si micah

pero agarang nag collapse si micah,tumawag nang doktor si vincent at dumating naman ang doktor agad siyang inasikaso habang si eloisa,veronica,angeline ay umiiyak na...hindi na sila maawat sa pag iyak

"Im sorry time of death 10:30 pm" pinagsakluban sila nang langit at lupa sa kanilang narinig nahimatay si eloisa,at ang iba ay patuloy sa paghikbi.hindi nika matanggap na agadan papanaw ang kanilang kaibigan

ang bangungot ng panaginip ay Hindi biro,pinangarap ni micah na mag karoon nang kapangyarihan,nangyari ng pero naging bangungot sa kanya....she dead of full of sins pero pinagsisihan niya na lahat

now at the end of this story,magiging payapa narin siya,wala nang trahedyang gugulo sa magulo niyang buhay dito sa luoa,bagkus ay magiging masaya na siya sa kalangitan

End.

Written by: purpleblackyprincess