Entry #12: Acceptance



Description: Along our journey, some things will come and stay but some things are also meant to come then go. Things that will break us and let us stuck in the dark. Things that 'acceptance' can heal the wounds, and will teach us that life is worth living. Accept things no matter how hard it is, and you'll find your happiness.

Why: Hmm dahil sa isang kwentong nabasa ko na magpatunay na lahat ng nangyayari, masakit man o hindi ay kailangan tanggapin, kahit mahirap. Kailangan kayanin, kahit masakit. Kailangang bitiwan at pakawalan kahit kahit ayaw. Acceptance can set us free from our demons. Be brave no matter what may happen.

How: By putting myself on the shoes of the character isama mo pa yung background music. Mas madadama mo kasi pag ganun. And maybe because of the experience of losing someone important.

PLEASE PLAY THE MEDIA BEFORE YOU PROCEED

•••

"Pagod kana ba?" tanong ko habang pilit na ngumiti. Ayokong ipakitang sobrang nasasaktan ako.

"Lalaban ako. Kahit napakasakit na. I'll fight for you."

Under the stars, nakasandal siya sa balikat ko. Ako din Gio, lumalaban ako. But, Im fighting a losing battle.

"Natatakot akong mamatay, ayoko pa. I want to be with you. Pero ano bang magagawa ko? Hindi ko alam kung magigising pa ba ako bukas." Tumingala ako para pigilan ang luha.

May brain tumor si Gio. Tuwing may treatment siya nakikita kong andaming tinuturok sakanya. Sumisigaw siya, pero pinipilit lumaban. Nasasaktan akong nakikita siyang lumalaban para sakin. And I know, he's very tired.

"I want you to be happy... and strong." Bulong niya.

-

Ang sumunod na araw ay kinausap ako ng doctor. Anytime, mawawala na siya.

"Kailangan ko ng pinakamabisang gamot! I want to live!" he shouted. Inaaway niya lahat ng doctor.

"Gio, shh." umiiyak na ako.

"Lalaban ako. Kaya ko pa." Sabi niya. Pero bakas sa mukha niya ang bawat sakit.

"Stop pretending." Natigilan siya sa sinabi ko. "Gio, ayaw ko ding mawala ka. But this is too much. Tama na. Stop fighting for me."

"Pagod kana ba babe? Kasi kung oo, bibitiw ako." Bulong niya.

Hindi ako pagod dahil sa kanya. Ayoko lang nakikita siyang nahihirapan para lang sakin.

"Mahal kita. Dadating yung araw na magmamahal kang muli. Sorry if i cant keep my promise, to stay with you, forever."

"Sa kabilang mundo, tayo parin. Papakasalan kita doon. Wait for me" He smiled. A genuine smile.

"Im happy now. You are my happiness, Lumi. Find your happiness, too. I'll rest." pumikit siya ng nakangiti. Nasasaktan ako ng sobra pero something inside me is happy. Happiness is not just about material things and laughters.

Happiness is sometimes, acceptance.

"You're my happiness, Gio. My love." I hugged him.

Written By: JeyDieX

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top