Met pijn in mijn hart stond ik voor de laatste keer voor Erzo's raam. De volgende ochtend zou ik vertrekken. Zachtjes klopte ik en Erzo's gezicht verscheen met een verdrietige glimlach. Hij opende het raam. Ik gaf hem een kus op zijn mond en legde daarna mijn voorhoofd tegen de zijne.

'Ik wil niet weg,' zei ik. 'Ik wil hier bij jou blijven...' Erzo knikte en gebaarde dat ik zijn kamer in kon komen. We eindigde op zijn bed, liggend. Zij rug tegen mijn buik aan en mijn hoofd op zijn schouder. We lagen daar en vielen in slaap.

De volgende ochtend keek ik nog de laatste keer naar hem. Zijn donkerbruine, haast zwarte haar met een lichte golf zat half voor zijn gezicht. Ik haalde het weg en gaf hem een afscheidskus.

'Ik zal je nooit vergeten,' zei ik. 'En je alles vertellen wanneer de tijd er komt.' Ik zuchtte en klom het raam uit dat ik daarna achter mij sloot. Slaap lekker Erzo, dacht ik toen ik voor de laatste keer omkeek. Ik hoop dat onze paden ooit nog zullen kruizen...

---------------------------------
😭😭😭😭😭😭😭

Waarom is het voorbij?! 😭
Ik houd te veel van dit verhaal 😢

Maar ja... Op naar het dankwoord dan maar...