Van plan om te slapen liep ik naar mijn slaapkamer, maar het moment dat ik mijn voet binnen zette ging mijn telefoon af. Om het ding zo weinig mogelijk geluid te laten maken nam ik meteen op.

'Uhm, hallo?' vroeg ik, omdat ik in de haast het ding tot stil te krijgen niet had gekeken wie me had gebeld. Het was even stil en daarna hoorde ik gehoest.

'Er, hey, met Nick,' zei de andere kant van de lijn en mijn hart sloeg meer dan twee slagen over.

'O, hey, Nickolas!' zei ik verbaast een opgewekt tegelijkertijd. Snel sloeg ik mijn hand voor mijn mond, dat was een beetje hard en ik hoopte dat mijn moeder me niet gehoord had, want dit zou ze echt niet goedkeuren.

'Hey,' zei Nickolas. 'Je mag me Nick noemen hoor.' Ik knikte ook al kon hij dat niet zien. 'Stoor ik je eigenlijk of...'

'Nee, nee, helemaal niet,' zei ik mijn stem niet al te hard laten klinken.

'O, gelukkig.' De opluchting was in zijn stem te horen.

'Waarom bel je?' vroeg ik nieuwsgierig en ging op mijn rug op mijn bed liggen.

'Ik...' Nick leek over zijn woorden na te denken en ik wachtte geduldig. 'Ik heb geen idee eigenlijk, ik wilde gewoon iemand bellen.'

'En dat werd ik dus?' vroeg ik en voelde mijn hart helemaal te keer gaan. Indirect zei hij dat hij mij had gebeld, omdat hij mij wilde bellen. Ik voelde mijn wangen branden en kon mijn glimlach niet verbergen.

'Ja, dus... Hoe gaat het?'

---------------------------
(●´∀｀●) het is zo fluffy.

Wordt op dit moment echt helemaal gek van m'n buren die om 7:30 zijn begonnen met boren en nu om 9:00 nog steeds niet klaar zijn >.< mag ik eens een keer uitslapen... Zucht.

Maar goed nieuws: Victuri is canon! (Sorry, dit moest ik gewoon even kwijt xD)

Adios!