Met een naar gevoel in mijn maag werd ik wakker. Mijn vader was er weer eens onder het eten aan begonnen. Zijn afkeer tegen homoseksuele leek elke dag te stijgen en maakte me alleen maar neerslachtiger. Vorig jaar was ik er verward achter gekomen. Een vriend van mij begon opeens een rare aantrekkingskracht op mij te krijgen. En zonder dat ik het door had beïnvloedde hij mijn gemoedtoestanden. Toen ik me dat eenmaal realiseerde... Ik zuchtte bij die gedachte. Het was verleden tijd, die vriend was verhuist en nu ver van mij verwijderd. Hij had een vriendin en was me waarschijnlijk vergeten. Mijn grootste angst onder ogen komend aanvaardde ik dat ik op jongens viel, maar toen ik dacht de moed te hebben om het mijn ouders te vertellen bleek mijn vader een afkeer voor mijn "soort" te hebben. Het werd als een vloek gezien, een ziekte en ik werd stil. Ik had steeds vaker de neiging me in mijn kamer op te sluiten...

'Kom op,' zei ik tegen mezelf en dwong mezelf uit mijn bed te stappen. 'Vandaag ga je koffie drinken met de messenwerper.' Ik was al weer bijna vergeten dat Nickolas dezelfde persoon was die mij op koffie ging trakteren als de persoon die mij leek op te wachten bij de schoolingang met een mes. In mijn hart hoopte ik dat Nickolas net zoals ik was, maar als ik vrienden met hem kon worden vond ik dat nu meer dan genoeg.

----------------------------
Aaaaah, mijn SE-week begint vandaag. O.o
Ik denk wel dat het gaat lukken, maar ben bang dat ik toch net iets te weinig heb geleerd...
Nou ja, op hoop van zegen!

Redfirestar out! *loopt bemoedigende worden tegen zichzelf te mompelen en loop de kamer uit*