CASIMIR LESSANDRO

Napatanga ako. I can't utter some words. I am hurt sa hindi malamang dahilan at parang may punyal na tumurok sa aking dibdib. Her words sounds like a warning. Ito ba ang dulot ng pag-abandona sa kanya ng kanyang ama?

I once experienced being neglected by my father and it pained me so much. Paano nalang ang batang kagaya niya? She doesn't deserve any pain at her age.

I was once in her shoes kaya naiintindihan ko.

She's been through alot,mahirap lumaking walang ama. Hindi lang pangungulila ang mararamdaman mo. You will experienced being bullied by the people around and the impact of it will haunting you everyday.

At mas masakit pa iyon sa lahat.

"I'm sorry to hear that,but if I will be your father,I will pursue you everyday, kahit magalit ka pa sa akin ng paulit-ulit. I will do everything to make it up for the years we've lost,kahit ipagtulakan mo pa ako."

"How sad. . . If only I have my father while growing up. I should have never envy those children who have them by their side. I hated my father, I hated the situation, I hated the fact that I only have nanay,titos,grandpa and grandma. Why do I need to experienced all of these,'no? Maybe I was a bad kid in my past life."

Parang kinurot ang puso ko sa naririnig. How can she said that? She's talking base on her experienced and truth. It all comes from her heart.

Ako tuloy ang natatakot para sa tatay niya. It would be very hard for him to win her trust and heart. In her age,dapat paglalaro,laruan at pag-i-enjoy lang muna ang iniisip niya. But seeing her hurt,it hurts me too.

If I would be her father,I would do everything. I will give her the love she deserves. She deserve all the love in this world. She deserves to be happy.

"Do you want to meet your dad?" I asked carefully.

"I don't know,at first I want to,but I realized that I am doing fine without him. I am living for years without him and It is okay,I survived."

Why do it pain me? Bakit may kung ano sa akin na umaasang gusto nga niyang makilala ang tatay niya. At isa pa,wala dapat akong pakialam kung galit siya sa ama dahil sa sitwasyon nila but I am hurting too without any reason.

Her pain is valid,pero may kung ano sa loob ko na nanghihinayang. How I wish I am her father,how I wish I can do something to wipe those feelings.

I sighed and shrugged my unwanted feelings. I should've not feeling this.

"Let me send you home,it's getting late already."

"Yes please. . ."

Tumayo ako at nagpagpag ng dumi sa aking pantalon. Inalalayan ko rin siya sa pagtayo at nilinisan ang kanyang bestida na may kaunting alikabok.

She guided our way out of that garden. Kaunting minuto lang naman ang lakad namin at tahimik lang naming tinatahak ang daan palabas.

"Hatid kita sa inyo?"

"Sige po."

Naglakad pa kami ng ilang minuto bago narating ang gate nila.

"Do you want to go inside?" aya niya,ngumiti naman ako.

"You shouldn't be trusting me."

"Yeah,but we meet for a couple of times now and you are ate Hyacinth's ninong and I want you to meet my nanay and titos."

"Are they inside now? And is it okay?" 

She just shrugged her shoulders and greeted the guards. I can say that they are a high profile family dahil dalawa ang guards sa mismong gate at may mga nakaitim pang mga lalaki na siguro ay bodyguards.

"Goodafternoon,sir." bati nila sa akin matapos akong ipakilala ni Cashania.

Sumunod naman ako sa kanya papasok ng bahay. It's a huge mansion and I can really say that they are bigtime. Nasa politiko kaya ang mga magulang ng bata? Or may malalaking negosyo?

"This is our house for two years now. Actually,we live in my grandpa's home in manila but my nanay decided to go back here."saad niya habang papasok na kami sa main door.

Nahirapan pa siyang buksan ang malaking pinto kaya tinulungan ko na. Papasok palang ay kakaiba na ang nararamdaman ko. May kung anong enerhiya ang bigay sa akin ng bahay na ito. Kabado tuloy ako dahil pakiramdam ko may kakaiba rito.

Hindi naman siguro multo,'no?

May mahabang hallway pa papasok bago ang sala nila. May iilang tunay na halaman kaming nadaanan,sa kabilang banda rin ay puro salamin lang kaya kitang-kita ang itsura ng kung sino man ang dadaan.

Nang marating namin ang mismong sala ay napatanga ako sa mga naglalakihang portrait na nakasabit doon. Nalaglag ang panga ko habang pinagmamasdan ang mga iyon. Kinuyom ko ang aking kamao habang umiigting ang aking panga. Nagsimula nang manginig ang aking kalamnan sa mga nakikita.

There's alot of portrait hanging,a family portrait at the center of it that composes of five people and two kids. Those people who are very familliar to me. Hindi ako nakagalaw sa kinakatayuan ko. Nakanganga paring nakakatitig sa mga taong nasa larawan.

Ramdam ko na paggalaw ni Cashania sa tabi ko ngunit binalewala ko lang iyon. I am focus in those portraits. Umigting ang panga ko dahil sa nagsisimulang mag-alab ang aking kalooban.

There's one portrait who captures my eyes. Kumuyom ako,it must be a mistake,right? It is not what I am thinking.

It can't be.

I am still convincing myself for everything I just witnessed when voices invaded my ears.

"Tito Ash!" hindi parin mabaling ang mga mata ko sa kung sino man ang parating. I just keep on looking up. "I want you to meet someone. . ."

Wala akong may narinig na response mula sa kausap ng bata. Basta tulala lang ako at mas dumiin pa ang pagkakuyom ng aking kamao.

I was gritting my teeth when I turn around to where that person is. Mas lalong dumiin ang mga ngipin ko nang makita kung sino ang taong tinawag na tito Ash ni Cashania.

"You're here." he coldly said.

Nagpipigil na ako ng emosyon. Unti-unti nang pumapasok ang mga ideya sa utak ko ngunit nangingibabaw parin sa sistema ko ang mga bagay-bagay.

"Pamangkin mo?" sarkastiko kong tanong.

I know,I know deep within me that I have already idea of what is happening and what is going to happen if we continue our conversation.

"Mga titos,that's what she said to me and that means she's Ashanti's daughter?" I gritted my teeth.

"Yes she is."he calmly answered.

"And I am the father,right?" He smirked. Nakuha ko naman iyon bilang sagot sa tanong ko. "Kaya ba ayaw niyo siyang ipakita sa akin noon?"

"After neglecting and hurting her? Yes,you deserved it all." Kalamado niya paring saad.

"I know I've been an asshole to your sister pero hindi ko inaasahan na magagawa niyo sa akin ito. May karapatan din naman ako maging tatay,Ash." Tumulo na ang pinipigilan kong luha.

"You never listened to her,hinayaan mo siyang malayo sa'yo noon kaya wala kang karapatang manumbat,Casimir!" He shouted.

"Pero pinagkait niyo ang anak ko! Ilang taon niyong tinago! Nakiusap ako sainyo noon na kakausapin ko ang kapatid niyo...lumuhod ako sa harap niyo para humingi ng tawad pero tinaboy niyo ako..."

"Because she doesn't want to talk to you! Sa tingin mo mas makikinig kami saiyo kaysa sa kapatid namin?"

"Naging mabuting kaibigan ako sainyo! I helped you in finding her pero kahit isang pabor man lang na nakiusap ako sainyo hindi niyo nagawa."

I know I am being rude. Anong magagawa ko? Kinakain na ako ng galit. I should calm myself but how? Hindi lang sakit ang nararamdaman ko,I feel betrayed too.

"Cashania,go to your room first,baby. . ." nilingon kaagad ako ng bata,tumitig muna siya saglit sa akin bago bumaling sa tiyuhin niya.

Kahit na nalilito sa nangyayari ay tumango siya.

"Don't be too rude to my visitor,tito please." paalam ng bata bago ito patakbong umalis at umakyat na ng hagdan.

Visitor.

Why do it sound sonpainful hearing those words knowing that she's my daughter?

"Where's Bernice?" tanong ko sa maawtoridad na boses.

"Why? Para isumbat din sa kanya lahat?" I scoffed. "She's calming herself first before facing you."

Wow,she has the guts to do that despite all of this?

"Paano niyo nagawa sa akin 'to? Paano niyo nakayang itago?You know how much I regretted every single thing I did,Ash! You saw me broke down,you witnessed how I beg para lang makausap siya. All those years. . .all these fucking years. Nagsinungaling kayo,niloko niyo ako."

I am on the verge of crying again but I try to stop myself. Hindi,hindi dapat ako umiiyak. Walang puwang ang iyak ko ngayon,I need to be strong to know everything.

I heard footsteps coming kaya agad akong napabaling kung saan man iyon. And there I saw Bernice with Alaric. Bakas ang luha sa kanyang mga mata,she came from crying? Bakit? Anong karapatan niyang umiyak? Nasasaktan siya?

"So,you already know? How does it feel that your daughter is talking to you like nothing is connected between the two of you?" he sarcastically said.

Nagpantig kaagad ang taenga ko at gusto ko siyang sugurin at suntukin. How dare him say that? I know I've done alot of bad things to his sister but he don't have the right.

"Alaric!?" sabay na sigaw ng dalawang kapatid.

"What? I am just stating facts here."

"Facts? Fuck you!?" saad ko at tinaas ang gitnang daliri sa kanya.

Mabuti nalang at napigilan ako ni Ashton na sugurin siya. I don't really understand where his anger is coming from. Noon pa iyan,simula ng mahanap ko ang kapatid nila ay ganyan na yan kung turingin ako. Nakakagago at ngumingisi pa talaga siya sa harap ko.

"You're just adding fuel to the fire,shut up,will you?" saway ni Ashton sa kapatid.

Napapikit ko,pilit na kinakalma ang sarili pero sa totoo lang ay kanina pa ako nanggagalaiting manuntok. Ang tabas ng dila at deserve madapatan ng suntok.

"Can we talk in private,please." she asked me and it sounds pleading.

Taena! Ilang taon niyang tinago tapos gusto niya akong kausapin ng pribado? Too much for privacy,huh!

But I shouldn't give in to her begging,ang laki ng atraso niya sa akin kaya hindi.

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa dalawang lalaking magkapatid. Si Ashton lang ang gumalaw,kaya hinatat na rin niya ang kapatid na nanatiling nakatayo sa pwesto niya.

Hindi ko na pinagtutuunan ng pansin ang pagtatalo nila dahil nakatuon na ang atensyon ko kay Bernice.

"How did you sleep good at night for six years without telling me that we have a child?" halos pagdiinan ko ang bawat salitang binibitawan.

Iyon palang ang sinabi ko ngunit para na siyang ood na binudburan ng asin. She got overboard,alam ko namang ang dami kung kasalanan sa kanya pero bakit niya hinayaang umabot kami sa ganito?

"I know that I've done so many things to you in the past but h-how. . .how did you do this to me,Ashanti? How did you come this far? I know I deserve all the hate and pain from you pero sumobra ka naman yata."

Hindi ko na napigilan ang mapaiyak dahil sobrang sakit. Lahat ng dinanas kung pait sa buhay nakaya ko naman,nalagpasan ko kaya heto ako ngayon,e. Bumabangon parin kasi nakaya ko. But hearing Cashania a while ago,hindi ko alam. . .hindi ko alam kung makakaya ko pa siyang harapan matapos niyang sabihin na ayaw niya sa akin.

"Do you know that we talked about her father and she said she hated him? And that father she's talking about is me. . .how dare you play with me. . .how dare you do this to me?! Ganoon ba kalaki ang galit mo sa akin kaya mo pinagkait ang karapatan ko bilang ama sa niya?"

I lost my temper at nawala na ako sa isipan. She didn't answer. Umiiyak din siya kagaya ko pero nawalan na ako ng pakialam.

"Sa ilang taon na humihinga pa ako,pakiramdam ko patay na ako. Wala na akong rason para mabuhay dahil nawala ka rin sa akin. I suffered so much too,I was hated by your brothers. I received punches from them and I deserved all of that. Tinanggap ko lahat ng iyon. . . ang hindi ko matanggap iyong ginawa mo sa'kin ngayon."

"I'm s-sorry. . ." iyak niya.

"Are you happy now knowing that I am this hurt?"

"I'm so sorry. . ."

"Will your sorry bring back the time that my daughter and I lost?" umiling siya.

"H-hindi pero tapos na iyon,babawi ako sa in—"

"How?! How will you do that knowing that she loathed me now? Huh? How?"

Dumadagundong ang boses ko na siyang ikinagulat niya.

"You really planned it very well,huh. You don't really play fair,Ashanti. Are we quits now? Bayad na ba ako sa lahat ng kasalanan ko o kulang pa? Ngayon pa lang,pigain mo na ako,oh. . . ubos na ubos na ako,e. Para isahan nalang,kasi pagod na pagod na ako sa sakit,e. Ang dami ng nawala sa akin,kulang pa ba? Hanggang kailan ko pa ba pagbabayaran lahat ng ito?"

Huminga ako ng malalim at pinunasan ang mga luha.

"Wala na ba akong karapatang bumuo ng sarili kong pamilya? Hindi ko ba deserve ang sumaya? Bakit palagi nalang may kapalit lahat ng kaligayan ko? Hindi ba pwedeng masaya lang ako,hindi ba pwedeng pahinga naman muna sa sakit? Why? From my father who abandoned us and chose his mistress. My sister who were taken from us that early, to Syneca that I thought I did my best to be protected but still died because of my incapability. At sa'yo na iniwan ako dahil sa dami ng pagkukulang ko, tapos ngayon pagbalik mo,malalaman kong may itinatago kang anak sa akin ng ilang taon? Ano pa, ano pa ba para mapaghandaan ko naman,oh. . .kasi nakakapagod na. Pagod na pagod na akong paulit-ulit na maranasan 'to!."

I composed myself and face her.

"Congratulations,Ashanti Bernice! You did very well,thank you so much for making me feel useless again."

Saad ko bago siya tinalikuran at lumabas na ng bahay nila.

I can't breath there,baka kung ano pang maidagdag kong masasakit na salita sa kanya.

I should calm myself first,I should ready myself too in persuading my daughter.

Damn.

I have a daughter now. Cashania is my daughter. Kaya pala pamilyar ang kanyang itsura sa akin. She a spitting image of me and a half blood of Bernice.

Shit.

Mama,may apo ka na. . .mabibigay ko na ang matagal mo ng hinihiling sa akin. Pero mahihirapan pa muna akong suyuin at amohin siya.

But no,I will do everything to win her back and claim my daughter! I am Casimir Lessandro Cervantes and my motto in life is to never surrender.