WaterClan:
Zilverkit stond weer voor het water, doodstil en wachtend op een voorbij schietende vis. Ineens was daar een flits. Maar dat was niet in het water, maar ergens anders. In de lucht. Een vogel? vroeg Zilverkit zich af.
Toen waren er meerdere flitsen. De zilveren kitten probeerde ze helder in beeld te krijgen. Tevergeefs. Een heldere stem, het leken er wel twee, galmde over de plaats bij het water. 'Wij waken over haar.' Zilverkit keek verdwaast. 'Wanneer zij strijdt, strijden wij mee.' Wat is dit nou? Zilverkit zocht naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Het leek wel overal te zijn. 'Zij, zij is grijs, en grijs zal zilver redden. En wanneer grijs sterft zal grijs zilver kleuren, witzilver, als de kleur van de SterrenClan. En dan zal zij worden opgehaald door ons.'
Met de naklank van de stem, schrok Zilverkit wakker. Ze lag in de kraamkamer.
Ijspoot was met haar mentor Rivierstroom aan het trainen. 'Kijk,' miauwde de krijger. 'Hier zal vast wel wat prooi zitten. Ik ga wel eerst even kijken.' Ijspoot knikte en de poes sloop de struiken in.
Ijspoot voelde dat er iets naar haar aan het kijken was en draaide zich langzaam om. Achter haar stonden twee jonge katten. Als een kopie van elkaar. 'Hallo Ijspoot,' groette de ene poes. 'Mijn naam is Ijswind en dat is Ijsvleugel,' miauwde de andere poes. Ijspoot keek niet begrijpend naar de twee katten. 'Je zal wel allemaal vragen hebben,' ging Ijswind verder. 'Zoals uit welke Clan we komen,' vervolgde Ijsvleugel. 'En dat je ons nog nooit hebt gezien.'
Ijspoot knikte nog steeds niet begrijpend. 'Het is logisch dat je ons nog nooit hebt gezien,' miauwde Ijswind. 'Want wij komen uit de SterrenClan.' 'Wacht... wat?!' Ijspoot staarde hen geschokt aan. 'Waarom zijn jullie hier? En wat heb ik hiermee te maken?!' Ijswind legde haar het zwijgen op met een zwiep van haar staart. 'Je dacht dat jij een normale leerling was,' miauwde Ijsvleugel. 'Maar laat mij je uit je droom halen. Jij bent anders, want de dag voordat jij krijger zal worden, zal jij jouw Clan moeten beschermen.' 'Wat?' Ijspoot staarde naar de twee SterrenClankatten. 'Maar onthoud,' gaat Ijswind verder. 'Wij zullen aan jouw zijde strijden. Want wij zijn ook ijs.'
De twee katten begonnen te vervagen. 'Nee, wacht!' riep Ijspoot wanhopig. 'Ga niet weg!' Maar de twee katten waren verdwenen. 'Ijspoot?' Rivierstroom stak haar kop uit de struiken. 'Kom je nog? Er is hier veel prooi, dus dan kunnen we Bladkaal gemakkelijker doorkomen zonder voedsel te kort, ook al is het nog lang niet Bladkaal.'
Nog steeds verbijsterd, liep Ijspoot haar mentor achterna.

LuchtClan:
'Oh nee,' klaagde Moshart. De medicijnkat was in de grot waar hij de kruiden had liggen. 'Waarom ben ik zo dom? Hoe kan ik zijn vergeten om de voorraad papaverzaadjes te vullen?'
Eigenlijk wist hij het wel. Hij had heel lang zitten piekeren over wat Sneeuwster, een leider de vele manen geleden gestorven was, had verteld.
'Zodra de vogel zijn doel inziet, zal hij neerdalen en zal hij de vleugels spreiden. Daardoor zal licht lichter worden, maar ook zand zal uiteen spatten,' had Sneeuwster gemiauwd. Daarna begon de poes te vervagen.
'Nee!' had Moshart geroepen. 'Dit is niet duidelijk! Ik bedoel, zo onduidelijk is het nog nooit geweest! En meestal is het veel korter!'
Sneeuwsters ogen hadden zacht gegloeid. 'Geen zorgen, onthoud dat licht zal overwinnen.'
Moshart was nog steeds niet achter de betekenis. 'Hallo Moshart,' groette Zachtvleugel die naar binnen stapte. Moshart was totaal in de war en raakte in paniek. 'Zachtvleugel?! Is er een gevecht?! Zijn er gewonden?! Doden?!'
Zachtvleugel leek niet van het pad te raken. 'Er is niets aan de hand,' miauwde ze kalm. 'Ik kwam gewoon even langs om te vragen of ik misschien kan helpen.' Moshart plofte opgelucht op de grond. 'Papaverzaad,' mompelde hij. 'Ik ben zowat door de voorraad heen.' 'Waar kan ik dat vinden?' vroeg de heel lichte poes. 'Net buiten de bomen,' antwoordde de medicijnkat.
Zachtvleugel was meteen het kamp uitgerend. Ze wist precies waar ze naartoe moest en genoot ondertussen van de natuur om zich heen. De poes kwam al snel aan. Niet heel ver bij haar vandaan, waren de bomen nog zichtbaar. 'Papaverzaad...' mompelde ze. Na een tijdje te hebben gezocht, vond de LuchtClankrijger dan wat ze zocht. Ze vulde het bladerbundeltje met zoveel mogelijk papaverzaadjes en wilde toen weer terug naar de beschutting van de bomen.
Maar een geluid deed haar stil staan. Zachtvleugel keek achter zich. Een enorme havik vloog hoog in de lucht. Nee, dacht Zachtvleugel. Als die me te pakken krijgt, dan is zal er een gevecht komen, wat ik nu echt niet kan gebruiken!
De havik had haar gezien en liet zich uit de lucht vallen. Zachtvleugel stormde weg in de richting van de bomen.
De havik vloog op haar af met een enorme vaart. Nog even en dan was ze veilig tussen de bomen...
De havik kwam steeds dichterbij. Zachtvleugel geloofde nog steeds dat ze het zou halen. Maar enkele vossenlengtes voor de bomen, vloog de havik recht op haar gezicht af en zette zijn klauwen in haar ogen. Zachtvleugel spuugde en probeerde de roofvogel met kopstoten van haar af te schudden. Uiteindelijk knalde ze met haar kop tegen een grote uitstekende steen aan met de havik er tussen in. De havik liet haar los en vloog op.
Zachtvleugel strompelde ergens naar toe, alleen wist ze niet waar naar toe. Niet wetend wat haar zojuist was overkomen, zakte ze ineen, net voor de bomen en het bundeltje een vossenlengte achter haar.
****************************************************************************
Hiya Legendarische Lezers!
Sorry dat ik heel lang niet meer heb geüpdatet.
Maar ik heb vele toetsen en ook nog een ander boek + een joined account.
Q/A 3:
Q: Is Zachtvleugel nog in leven of zal zij te veel bloed hebben verloren door de aanval?
A: Dat is wat jullie denken.
X— Silver Cat