Klimoppoot strompelt het hol uit. 'Waarom moet ik altijd de dageraadpatrouille doen en niet Lichtpoot' zeurt ze hardop. 'Niet zo zeuren, Klimoppoot. Lichtpoot moet vaak op avondpatrouille' mauwde Roosneus, Klimoppoots mentor. 'Maar in dit geval is het geen Dageraadpatrouille. We gaan naar een speciale plek om te trainen' voegde roosneus eraan toe. Klimoppoot kreeg een grote glimlach op haar gezicht. 'Kom dan snel' mauwde Roosneus. Klimoppoot springt snel naar voren. Naast Roosneus staan nog drie andere krijgers. Valkenmist, Liefloper en Taanstaart. 'Gaan er zo veel katten mee om mij te trainen?' vroeg Klimoppoot verbluft. Ze wist dat ze eigenwijs was, maar zo? 'Dat hebben we nodig voor de training, je ziet zo wel waarom' miauwde Roosneus glimlachend. Klimoppoot glimlachte ook. Taanstaart en Valkenmist vertrokken voorop en Liefloper en Roosneus liepen achter hun aan. Klimoppoot liep snel achter haar mentor en Roosneus' zus aan. Ze was hartstikke benieuwd wat ze zouden gaan doen. In snel tempo liepen ze door het territorium. Niet door het sprietwoud, maar via de Heide-grens. 'Waar gaan we naartoe?' vroeg Klimoppoot toen ze de Tweebeenplaats naderden. 'Dat zie je zo wel' miauwde Roosneus mysterieus. 'Zeg het nou' zeurde Klimoppoot. 'Nee' miauwde Taanstaart streng. 'Luister naar je mentor' vulde Valkenmist haar aan. Klimoppoot zuchtte maar liep rustig achter de vier poezen aan. 

Toen ze eindelijk bij hun bestemming waren aangekomen, keek Klimoppoot haar ogen uit. 'Volgens Bosviool noemen Tweebeens dit een doolhof' mauwde Taanstaart. 'Bosviool was een moederkat uit de tijd dat hulstvacht een kitten was' verduidelijkte Valkenmist Taanstaarts uitleg. 'Hoe wist ze dat dan?' vroeg Klimoppoot. 'Bosviool is geboren in een schuur hier vlakbij' legde Roosneus uit. Klimoppoot knikte. 'Waar gaan we nu trainen?' vroeg Klimoppoot snel toen de poezen afgeleid waren. 'Hier' miauwde Roosneus terwijl ze met haar staart naar het "doolhof" wees. 'Wij gaan er samen in, en de rest komt er later bij. Ze gaan je laten zien hoe een krijgers beoordeling hier gaat' ging Roosneus verder. Klimoppoot knikte, ze was te verwonderd door het doolhof om iets te zeggen. 'De meeste poten vragen of er geen tweebeens rondlopen' miauwde Taanstaart met een blik op Valkenmist. Die draaide haar kop weg, blijkbaar was  haar eerste training hier niet zo goed gegaan. 'Laten we gaan' maiuwde Roosneus vastberaden. De bruine poes sprong door de ingang het doolhof in en Klimoppoot volgde haar. Achter hun hoorde ze Taanstaart, Valkenmist en Liefloper hard lachen. 'Wat gaan ze zo doen?' vroeg Klimoppoot, toch een beetje angstig. 'Ze gaan straks ook het doolhof in en dan vallen ze ons aan. Als het je beoordeling was zou je in het midden moeten komen. Doe je daar te lang over, word je geen krijger' legde Roosneus uit. 'Volg me' vervolgde de lichtbruine poes. Klimoppoot keek haar mentor na. Die sprong op een heg, die zakte een beetje door. Klimoppoot aarzelde even, maar sprong toen toch. Ze lande net verkeerd en zakte in de struik. Roosneus pakte Klimoppoot bij haar nekvel alsof ze nog een kitten was en zette haar naast haar neer. 'Waarom bleef jij wel staan?' vroeg Klimoppoot boos. 'Dat leg ik je later wel uit. Zie je Valkenmist daar op die heg springen?' miauwde Roosneus. Klimoppoot knikte, 'Snel naar beneden' siste Roosneus. Klimoppoot wilde naar beneden springen, maar lande weer in de struik. Roosneus lukte het wel om veilig beneden te komen. 'Muizenbrein. je sprong de verkeerde kant uit' zuchtte Roosneus. 'Sorry hoor' miauwde Klimoppoot boos. 'Geeft niets, probeer mijn kant uit te komen. Valkenmist heeft ons nog niet gezien' miauwde Roosneus. Klimoppoot worstelde zich door de struik heen en het lukte. Ze viel uit de struik en belande ook nog eens op haar poten. 

Een tijd lang waren Roosneus en Klimoppoot niet door Taanstaart, Valkenmist en Liefloper gezien. Tot Klimoppoot even op een heg was gaan staan, en recht in de ogen van Liefloper keek. Snel sprong ze van de heg af, bij Roosneus. 'Liefloper' siste ze. klimoppoot zag de heg trillen, maar Liefloper zag ze niet. 'Waarschijnlijk is ze er vanaf gevallen, snel' siste Roosneus. De lichtbruin gestreepte poes sprong op de andere heg en dook snel weer naar beneden. 'Taanstaart' siste ze door de heg. Klimoppoot wachtte niet en sprong op de heg en zakte erdoor. 'Dit was de bedoeling' fluisterde ze tegen Roosneus. Klimoppoot zag nog net hoe Roosneus in een kuiltje ging liggen, door haar gestreepte vacht viel ze bijna niet op. Klimoppoots heg trilde en ze zag Liefloper op de heg staan. Die van Roosneus trilde ook en daar kwam Taanstaart op te staan. 'Daarnet zag ik Klimoppoot op die heg staan' miauwde de stem van Liefloper. 'Ik zag Roosneus over die heg springen' klonk de stem van Taanstaart. 'Ze zijn ons vast ontglipt' miauwde Liefloper. Klimoppoots heg trilde weer toen Liefloper er vanaf sprong. Taanstaart sprong ook weer weg. Roosneus klom weer uit haar holletje en Klimoppoot kwam uit haar heg. 'Goed gedaan hoor' complimenteerde Roosneus haar poot. Klimoppoot glimlachte en voelde zich warm van binnen. 'Snel door' miauwde Klimopoot. 'Laten we nu de uitgang gaan zoeken' miauwde Roosneus. Klimoppoot schrok. 'Ik weet niet meer hoe we zijn gelopen' piepte ze. 'Spring maar eens op de heg' stelde Roosneus voor. Klimoppoot sprong op de heg en keek waar de uitgang was. Ze zag de uitgang, maar Valkenmist zag haar ook. Snel sprong Klimoppoot weer van de heg af. 'Valkenmist, maar ik weet ook waar de uitgang is' miauwde ze tegen haar mentor en ze rende voorop. Ze hoorde Roosneus achter haar aan denderen. Toen waren ze bij de uitgang. 'Goed gedaan' prees Roosneus haar poot. Valkenmist kwam ook het doolhof uit. 'Ik geef het teken wel' miauwde ze. 'Streepster wil dat jij een doolhof beoordeling krijgt' vertelde Roosneus. 'Jij bent daar inderdaad geschikt voor' vervolgde ze. Klimoppoot glimlachte van alle loof. Taanstaart en Liefloper kwamen ook het doolhof uit. 'Hoe kwamen jullie zo snel weg zonder op de heggen te springen?' vroeg Taanstaart verbluft. Roosneus en Klimoppoot keken elkaar kort aan, maar barstte toen in lachen uit. Liefloper, Taanstaart en Valkenmist keken hun maar raar aan.