'Klimopkit, wakker worden. We gaan eindelijk zien wat er nu echt met Roodkit aan de hand is,' Lichtkit schudde haar zus wakker. Klimopkit werdt langzaam wakker maar toen ze de stem van haar zus hoorde sprong ze op. 'Er is vast niets aan de hand,' probeerde Klimopkit nog. Maar ook zijzelf wist dat er wel degelijk iets aan de hand was. Maar misschien is in die drie manen die sinds de ramp voorbij zijn gegaan, het wel weer beter geworden. Nee, ze moest zichzelf niet voor de gek houden. Klimopkit sprong haar zus achterna naar haar moeder toe. 

toen ze bij Nachtwolks hol waren aangekomen klopte Klimopkits hart in haar keel, er mocht niets ernstigs met haar broertje zijn. Het was allemaal mijn schuld! dacht ze en haar tranen begonnen te lopen. Ze drong dicht tegen haar moeder aan. 'Rustig maar Klimopkit, het komt allemaal goed met Roodkit,' mauwde haar moeder lief. Klimopkit wilde dat graag geloven, maar een stemmetje in haar hoofd riep dat het nooit goed zou komen met haar broertje. Trillend van angst stapte ze stapje voor stapje Nachtwolks hol binnen. Eerst zag ze Lichtkit niet meer, maar toen ontdekte ze haar aan de andere kant van hun moeder. Zij zag er minder bang uit maar ze trilde wel zichtbaar. 'Deze twee zijn heel bang voor wat er met de kleine avonturier is gebeurd,' begon haar moeder. Nu pas merkte Klimopkit Nachtwolk op. 'Laat ik ze dat dan maar vertellen,' mauwde ze met een ernstige uitdrukking op haar gezicht. 'Roodkit is erg toegetakeld door de vos,' begon ze. Dat was niet erg geruststellend vond Klimopkit, en ze begon nog erger te beven. 'Het is de vos onder andere gelukt om een stuk bot uit Roodkits pootje weg te halen,' Klimopkit hield het niet meer uit. Ze kon ondertussen niet meer harder gaan trillen en huilen. 'Ik ben nachtenlang opgebleven en het is me uiteindelijk gelukt om een takje in zijn poot te krijgen. Hij kan nu verder leven, maar hij moet een van zijn poten voor altijd omhoog houden. Ook zal niet meer in de kraamkamer komen. Hij heeft nu nog een grote wond die moet genezen,' eindigde ze haar verhaal. Klimopkit slaakte een zucht van verlichting. Roodkit zal gewoon een medicijnkat kunnen worden, alleen moest hij een andere manier van leven moeten vinden. Opeens hoorde ze Streepsters roep over de helling galmen. Nachtwolk liep als afgesproken naar een nest. Toen Klimopkit goed keek zag ze een klein beetje rode vacht in het nest liggen. Nachtwolk pakte het bij zijn nekvel en toen pas was het duidelijk dat het Roodkit was. voordat Klimopkit "miauw" kon zeggen begon haar moeder haar te wassen. Na Klimopkit begon Dauwsprong aan Lichtkit. Die leek te genieten van de grondige wasbeurt. Klimopkit zag haar broertje nu rechtop staan. Hij had inderdaad zijn rechter voorpoot omhoog gebonden met een sterk blad. Nachtwolk pakte hem op en Dauwsprong voerde haar dochters het hol uit. Klimopkit rook dat Nachtwolk en Roodkit achter hun aan liepen. 

Toen Klimopkit bij haar vader op de rots stond wist ze nog steeds niet wat er ging gebeuren. Pas toen Streepster begon te praten, snapte ze het. 'Beste Stam van het Woud, beste Stam der Hemelen. Deze drie kittens hebben hun straf lang genoeg uitgezeten en zijn er klaar voor om hun poten naam te ontvangen. Klimopkit,' begon de leider en Klimopkit deed een stapje naar voren. 'Vanaf vandaag, en tot de dag van je krijgersnaam, zul je Klimoppoot heten. Roosneus zal je mentor zijn,' ging hij door. Klimoppoots vacht tintelde, Roosneus was een aardige poes. 'Roosneus!' de mooie lichtbruine kwam uit de menigte naar voren. 'Je hebt bewezen dat je een goede krijger bent en ik verwacht dat je jou vaardigheid doorgeeft op Klimoppoot,' Mauwde Streepster tegen Roosneus. 'Ik zal mijn best doen,' klonk Roosneus' stem. Klimoppoot likte de haar mentors schouder en ze voelde Roosneus' kop op de hare liggen. Klimoppoot stapte rustig achteruit om haar broer en zus de ruimte te geven. 'Lichtkit,' begon haar vader opnieuw. Klimoppoot zag haar zus naar voren stappen. 'Vanaf vandaag tot je krijgersnaam, zul je Lichtpoot worden genoemd,' ging hij door. 'Liefloper zal jou mentor zijn. Liefloper!' De poes kwam aangedraafd. 'Ik vertrouw erop dat jij je jachtvaardigheden op Lichtpoot overbrengt.' ging hij verder. 'Dat zal ik doen Streepster,' mauwde Liefloper. Klimoppoot zag dat haar zus Lieflopers schouder likte en Liefloper legde haar kop op die van Lichtpoot. 'Roodkit,' begon Streepster. Nachtwolk duwde het hoopje rode vacht vooruit. Hij werd een soort van wakker maar het lukte niet om op zijn pootjes te staan. 'Vanaf vandaag zal je Roodpoot heten. Nachtwolk zal je mentor zijn,' begon Streepster opnieuw. 'Nachtwolk, ik hoop dat jij de vaardigheden die je van Rozenveer hebt gekregen op Roodpoot overbrengt,' ging hij door met een blik op de medicijnkat. 'Dat zal zeker gebeuren Streepster,' mauwde Nachtwolk. Nachtwolk schudde even aan Roodpoot en hij likte haar schouder en de medicijnkat legde haar kop op die van Roodpoot. 'Klimoppoot! Lichtpoot! Roodpoot! Klimoppoot! Lichtpoot! Roodpoot!' riep de stam opgewonden. 

Klimoppoot stapte op haar mentor af. 'Roosneus, wat gaan we doen?' vroeg ze. Roosneus dacht even na. 'Ga eerst maar naar je familie en vrienden. Daarna neem ik je mee mos halen voor je eigen nest,' mauwde ze. dus rende Klimoppoot op haar moeder af. Honingval stond daar ook. 'Gefeliciteerd!' riep Dauwsprong die haar als eerste opmerkte. 'Mama,' begon Klimoppoot. 'Wat is er?' vroeg Dauwsprong. 'Ga jij nu naar het Krijgershol?' vroeg ze. Dauwsprong schudde haar kop, 'nee, ik blijf nog even Kleinoor en Frambooskit gezelschap houden.' Klimoppoot knikte. Honingval kwam nog even naar voren en gaf Klimoppoot een lik over haar oren. Klimoppoot knikte nog even naar haar oma, en keek in het rond of ze haar mentor ergens zag. Roosneus stond met Liefloper voor het krijgershol te kletsen. Lichtpoot stond even verderop met Havikkenpoot en Regenpoot te praten. Ze liep op Roosneus af. 'Gaan we nu mos halen?' vroeg Klimoppoot aan haar mentor. Roosneus knikte en ze liep richting de ingang. Klimoppoot rende haar achteraan.

toen ze in het bos waren stopte Roosneus even. 'Waar wil je naartoe?' vroeg ze. Klimoppoot dacht even na. 'Ik wil het Hemelkamp zien!' mauwde ze. 'Volg mij dan maar,' zei Roosneus. Klimoppoot hoorde geritsel en Liefloper en Lichtpoot kwamen uit de struiken gestapt. 'Liefloper!' hoorde Klimoppoot haar mentor roepen. Zelf keek ze snel achterom. 'Lichtpoot!' riep ze naar haar zus. Lichtpoots staartje zwiepte vrolijk heen en weer. 'Waar gaan jullie naartoe?' vroeg ze aan Klimoppoot. 'Naar het Hemelkamp,' antwoordde Roosneus in plaats van Klimoppoot. 'Wij ook,' zei Liefloper. 'Daarna gaan we mos halen,' mauwde Klimoppoot. Roosneus knikte en zwiepte met haar staart als teken dat ze verder gingen. Klimoppoot merkte dat Liefloper en Lichtpoot hun volgde. Ze hield even in zodat ze naast haar zus kwam te lopen. 'vind jij het ook spannend om zonder mama te slapen?' vroeg Lichtpoot. Klimoppoot schudde haar kop. 'Ik vind het wel leuk! maar misschien denk ik daar vanavond anders over,' antwoordde ze. 'We zijn er bijna!' riep Liefloper van voren. Klimoppoot nam een sprintje en kwam naast haar mentor te lopen. Roosneus hield in. Ze keken uit over een dal. 'Dit is nu het Hemelkamp,' mauwde Liefloper.