De maan stond hoog in de lucht en verlichtte de heuvel's van het Windclan territorium. Angstig liep Vederpoot verder.
"We zullen de moordenaar vinden" gromde Duistervlucht, Vederpoot's mentor.
"Stil nou!" Siste Haasstreep. Hij liep achteraan en keek steeds nerveus achterom om te kijken of er iemand achter hem liep.
"Ik weet zeker dat het een Donderclan krijger was die Rotspoot heeft vermoord..." fluisterde Duistervlucht. Vederpoot slikte toen ze aan Rotspoot dacht. Hij was altijd al een beetje verlegen, wat heb stiekem wel schattig maakte. Vandaag werd zijn lichaam gevonden. Opeens was Vederpoot nog maar de enige leerling van de Windclan.

Duistervlucht stond opeens stil. "Hoorde jullie dat ook?" Ademde ze. "Nee", snauwde Haasstreep, "het zit allemaal in je hoofd!"
"Echt niet" kaatste Duistervlucht. "Kom Vederpoot, wij gaan daar kijken" miauwde Haasstreep opeens en hij liep al weg.
"Goed, ik ga wel alleen naar het geluid" gromde Duistervluct geïrriteerd. "Vederpoot, blijf dicht bij Haasstreep, hè?" Vederpoot knikte naar haar mentor en rende snel naar Haasstreep toe, die al een aardig stukje verder was gelopen.

"Waarom gaan we hier eigenlijk heen?" Vroeg Vederpoot. Ze had een vreemd gevoel in haar buik, alsof ze weg wilde rennen, terug naar het kamp. Dat kan niet!, dacht Vederpoot bij zichzelf, de hele clan is opzoek naar de moordenaar! Jij moet ook helpen!
"De moordenaar is hier ergens, ik weet het bijna zeker..." miauwde Haasstreep nadenkend. Vederpoot keek achter zich. Duistervlucht was over de heuvel verdwenen.

——

"Haasstreep, dit is niet de goede weg, hoor!" Miauwde Vederpoot. Haar stem beefde.
"Jawel" stelde Haasstreep de leerling gerust.
"Maar we zijn volgens mij al het Windclan territorium uit!"
"De moordenaar kan toch ook het territorium uit zijn gerend?"
"Ja, maar-"
"Nou dan. Ik beloof je dat we zo weer naar huis gaan" miauwde Haasstreep. Hij keek Vederpoot even aan. Vederpoot leek een flits van bezorgdheid ik zijn ogen te zien.
"Heb je het koud?" Vroeg Haasstreep. "Ja, maar waarschijnlijk van de angst..." fluisterde Vederpoot en ze keek weer om zich heen.
"Maak je geen zorgen" suste Haasstreep en hij gaf een vriendschappelijke lik over Vederpoot's oor. "Ik ben er." Even was het stil.
"Ik mis Rotspoot" miauwde Vederpoot zacht. Het was nog niet helemaal doorgedrongen dat de verlegen leerling weg was, maar nu realiseerde ze het. Rotspoot was echt weg. En hij kwam ook niet meer terug.

"Je vergeet hem vast snel" miauwde Haasstreep.
"Nee" Vederpoot schudde haar hoofd. Ik vergeet je nooit, Rotspoot! Ik beloof het!
"Jawel" ,miauwde Haasstreep vriendelijk, "Je hebt genoeg andere clangenoten. En mij..."
"Wat?" Vroeg Vederpoot. Ze keek Haasstreep aan.
"Ik ben er toch?" Vroeg Haasstreep. "Ja, maar jij bent Rotspoot niet!" Riep Vederpoot. Ze was niet boos, maar verward. Wat probeert Haasstreep te zeggen? Hij kan Rotspoot niet terughalen ofzo!
"Nee, ik ben veel beter" grapte Haasstreep. Vederpoot versmalde haar ogen.
"Ik snap het niet..." miauwde ze. Haasstreep zuchtte.
"Ik bedoel dat ik een veel betere partner voor je ben dan Rotspoot! Ik houd meer van je dan wie dan ook!" Riep Haasstreep uit. Vederpoot bevroor.

"J-je houdt van me?" Stammelde ze.
"Ja!" Riep Haasstreep. "Ik weet dat je misschien nog om Rotspoot geeft, maar over een tijdje-"
"Wat? Ik houd niet van Rotspoot! Tenminste, niet op die manier..."
"Dat komt dan goed uit voor ons twee!"
"Nee!", kaatste Vederpoot, "ik heb niet dezelfde gevoelens voor jou, sorry. En ik ben trouwens nog een leerling!"
"M-maar ik deed hier zoveel moeite voor!" Riep Haasstreep.
"Wat voor moeite?" Vroeg Vederpoot. Heeft Haasstreep indruk op me proberen te maken zonder dat ik het merkte? De laatste tijd deed Haasstreep niet opvallend veel zijn best om met Vederpoot om te gaan.

"Snap je het nog steeds niet?" Zuchtte Haasstreep. Vederpoot schudde langzaam haar hoofd.
"Ik heb Rotspoot vermoord, anders zou je nooit van me houden!" Riep hij uit. Vederpoot slikte. Ze voelde zich opeens heel duizelig.
"I-ik... w-..." Vederpoot kon geen woord uit haar keel krijgen.
"Ik snap dat het een schok is, maar je moet het begrijpen. Nu kunnen we van elkaar houden zonder dat er iemand in de weg staat!" Legde Haasstreep uit.

"Ik de weg?" Herhaalde Vederpoot hardop. "JIJ bent de enige hier die in de weg staat! Waarom zou je iemand vermoorden omdat je van iemand anders houdt? Denk je nu dat ik gelukkiger ben ofzo? Rotspoot was de enige andere leerling, en hij was een vriend. Ik hield niet van hem op die manier, en ik houd zeker niet op die manier van jou!" Barstte Vederpoot uit. Ze wilde weg rennen, maar haar poten werkte niet mee. Haasstreep staarde haar aan.
"Denk je niet dat je over een tijdje wel van me houdt?" Vroeg hij voorzichtig. "Nee" miauwde Vederpoot droogjes. "Ik haat je."

Toen sprong Haasstreep naar voren. Vederpoot belandde met haar rug op de grond.
"Sorry Vederpoot" murmelde hij terwijl hij Vederpoot tegen de grond drukte. "Weet je zeker dat je je niet bedenkt?" Vroeg Haasstreep nog één laatste keer. "Haasstreep, wat doe je?" Schreeuwde Vederpoot. "HELP! DUISTERVLUCHT! HEWWL..." Haasstreep had zijn poot over Vederpoot's mond gehouden.
"Je weet mijn geheim nu" ,fluisterde Haasstreep, "Helaas zal je Rotspoot nu de dood in moeten volgen..." Haasstreep opende zijn mond om een einde aan Vederpoot's leven te maken. Zijn scherpe, witte tanden leken licht te geven in het maanlicht. Langzaam boog Haasstreep zich naar voren...

Toen werd Haasstreep's gewicht van Vederpoot's buik afgeduwd. Duistervlucht! Vederpoot krabbelde meteen omhoog en zakte ineen, klaar om zichzelf te verdedigen. Maar de kat die Vederpoot redde was Duistervlucht niet. Het was Rotspoot.

Vederpoot staarde Rotspoot aan. Er hing een soort vreemde gloed om hem heen, en hij leek een beetje doorzichtig. Verder zag hij er gezond uit. Rotspoot haalde zijn klauw over Haasstreep's wang. Haasstreep haalde ook uit naar Rotspoot, maar zijn klauw ging recht door Rotspoot heen. Rotspoot grijnsde en dook naar voren. Hij beet in Haasstreep's voorpoot. Haasstreep krijste het uit. Rotspoot sprong zonder moeite over Haasstreep heen en beet in zijn staart. Haasstreep draaide zich woedend naar Rotspoot toe. Nu is het mijn beurt! Vederpoot sprong naar voren en beet in Haasstreep's staart. Haasstreep blies woest van frustratie. Vederpoot liet haar tanden steeds verder in de staart van haar clangenoot zakken.
"Stop!" Krijste Haasstreep. Vederpoot liet los en sprong naar achter.
"Ga weg!" ,Beval Rotspoot, "De Sterrenclan heeft je uit de Windclan verbannen. Je mag nooit meer de Windclan of welke andere clan dan ook bezoeken." Haasstreep gromde.
"Jij hebt daar niks over te zeggen" blies hij uitgeput.
"Weet je het zeker?" Vroeg Rotspoot en hij ontblootte zijn tanden. Wow! Rotspoot heeft veel meer zelfvertrouwen dan hij ooit had!
"Oké, ik ga wel..." bromde Haasstreep. Hij draaide zich om en rende weg. Vederpoot en Rotspoot staarde hem na totdat hij uit het zicht was.

"Bedankt" murmelde Vederpoot.
"Die komt nooit meer terug" miauwde Rotspoot tevreden terwijl hij naar de horizon keek waar Haasstreep verdwenen was.
"Weet je het zeker?" Vroeg Vederpoot. "Ja, ik beloof het" snorde Rotspoot. "Kom je terug bij de Windclan?" Vroeg Vederpoot hoopvol.
"Helaas kan dat niet", miauwde Rotspoot, "maar ik ben eerlijk gezegd veel gelukkiger in de Sterrenclan! Het is hier veel minder gevaarlijk. Ik was volgens mij nooit een goede krijger geweest..."
"Onzin! Je bent geweldig!" Riep Vederpoot uit. Vooral wat je net deed, dacht ze , ik ben zo blij dat we vrienden zijn!
"Vederpoot, je moet terug naar het kamp. De rest wacht op je en Duistervlucht is bezorgd" miauwde Rotspoot.
"Hoe vertel ik ze dit nou?" ,Dacht Vederpoot hardop. Ze keek Rotspoot aan. "Ga je mee naar het kamp?" Rotspoot schudde zijn hoofd.  "Je kan het heus wel vertellen" moedigde hij haar aan. "Als ik Haasstreep kan verslaan dan kan jij de clan vertellen wie mij heeft vermoord" voegde hij eraan toe. "Je hebt gelijk", miauwde Vederpoot, "ik kan dit."