Hoofdstuk 3
Grijsmaan begon Pluiswolks wonde te likken. Lichtrivier keek verontwaardigd naar haar. 'Ik...zal je met rust laten.' Ze verliet het medicijnkathol en zette zich in stilte neer. Ze sloot haar ogen en dacht terug aan de vergadering waar de katten kozen welke Clans ze bij wouden horen. Ze was toen nog Sasja. Ze dacht terug aan zijn cerimonie. Ze dacht vooral terug aan een paar uur geleden, toen ze hem zei dat hij alleen het kamp moest bewaken. Ze had haar hele Clan moeten meenemen. Dan zou hij niet gestorven zijn. Ze zuchtte diep. Ik zal hem begraven, besloot ze. Maar eerst moet ik aan de Clan vertellen. 'Laat alle katten die gezond genoeg zijn verzamelen voor een Clanvergadering.' ze sprong op de Klauwrots. Ze wachtte tot de katten verzamelden. 'Deze nacht is er een eerbare krijger gestorven. Brokkelstaart is nu met de SterrenClan.' Ze bleef even stil. 'Maar de Clan zal niet afzwakken. SterrenClan kijk neer op ons. Vandaag zijn er twee leerlingen die zich keer op keer weer bewezen hebben als waardige krijgers. 'Vlekpoot, kom naar voren.' Daspoot stond op. 'Ze is nog in het medicijnkathol.' Lichtrivier knikte.
Daspoot ging zijn zus halen, en ze was weer haar oude zelve. Enthousiast en energiek. Ze sprong naar voren. 'Vlekpoot, van nu af aan noem je Vlekvuur voor je constante ambitie en mentale kracht!' Lichtrivier raakte haar neus aan. 'Je zal deze nacht waken als een volwaardig krijger van de RivierClan.'
'Vlekvuur! Vlekvuur!' scandeerden de katten. 'Daspoot, kom naar voren.' De zwart-witte kater kwam naar voren. 'Daspoot, je hebt je deze nacht bewezen als een volwaardig krijger van de RivierClan. Ik ben niet vergeten hoe een kat Pluiswolk naar het kamp droeg en misschiem haarzelf geredt heeft.'
Ze stopte even en knikte dan. 'Daspoot, vanaf vandaag zal je bekend staan als Dassteen voor je mogelijkheid om logisch na te denken in moeilijke tijden.'
'Dassteen! Dassteen!' riep de Clan. Lichtrivier sprong van de steen. 'Vlekvuur! Dassteen!' juigden de katten.
Kruidklauw kwam naar Lichtrivier toe. 'Zullen wij Brokkelstaart begraven?' Ze knikte. Ze stapten naar het medicijnkathol. 'Grijsmaan, we komen voor Brokkelstaart.' zei Lichtrivier. Ze haalden zijn lijk uit het hol. Lichtrivier graafde een put in de grond. Ze signaaleerde Kruidklauw om hem er in te liggen. Lichtrivier dichtte de put. Ze staarde nog even droevig naar de put. Kruidklauw begroef zijn kop in haar pels. Het leek alsof de tijd stilstond op dat moment. Ze zat bevroren als een blok ijs, maar ze voelde een warme connectie. Ze waren van de zelfde Clan. Dat voelde ze gewoon.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top