Hindi ako pumasok sa trabaho ngayon dahil pupuntahan ko si Imo sa Fleur de Amerza. Buti na lang pinayagan ako ni Lucy na umabsent ngayong araw. Rason naman niya sa akin ay hindi naman gaano kabusy sa cafe kaya okay lang daw na hindi muna ako pumasok.

Alam ni Sammy ang plano kaya bago ako dumiretso kay Imo ay binisita ko muna siya sa cafe para makahingi ng advice. Kinakabahan kasi ako. Baka kung ano ang masabi ko kay Imo. Worst thing to happen is, I will lose my confidence to speak once Imo is already in front of me.

"Hey Sammy," I weakly smiled at her.

She immediately went to my side and held my hand.

"Are you ready?" alalang tanong niya sa akin. She looked at me with worry in her eyes. Something touched my heart upon looking at her. Kailanman kasi ay hindi ako tiningnan ng aking ama sa ganitong paraan. All my life I was longing for love, his love but it never came.

Pinisil ko ang kanyang kamay.

"Yeah, I'm just nervous." I nervously chuckled. "Its my first time asking a guy about this kind of situation."

"You'll do okay. I can feel it," sambit niya. "Just directly ask him. Don't go around the bush. If you'll get hurt then be hurt. I'm here to support you."

I lightly pinch her sides that caused her to jump a little.

"Okay Mom." I teased her.

I looked out from the cafe and saw the sky is getting darker.

"I better get going. It looks like its going to rain."

She nodded at me and gave me a kiss on the cheek before I left.

Habang nasa daan ay nagprapractice na ako ng aking sasabihin kay Imo.

"Hey Imo, may itatanong lang ako sa'yo. Its about us," panimula ko.

I shook my head and formulate statement. Masyado namang straight forward ang bungad ko sa kanya.

"Imo, ano ba talaga tayo?"

Hindi ko mapigilang mafrustrate. Bakit kasi ako pa ang kailangang magtanong sa kanya? Ang hirap naman nito. I've never done this before to a guy.

Only him.

His that special huh?

After almost half an hour of walking. I finally reached Fleur de Amerza.

Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng entrance nito at nakatitig sa pinto. I'm having second thoughts whether to open it or not. Ilang beses pa akong ngapakawala ng buntong hininga bago nagdesisyong buksan ito.

Katulad sa cafe my bell din sa taas ng entrance na nagsasabing may pumasok sa shop. Bumungad agad sa akin ang maaliwalas na paligid ng establisyemento. Hindi ko mapigilang mamangha sa panloob na disenyo nito. The walls are painted white and most of the decors are gold. There is a mini living room at the side of the shop. And at the center, there is a huge sign of Fleur de Amerza.

Lumanghap ako ng hangin at hindi ko mapigilang magpakawal ng ngiti ng maamoy ko ang mga bulaklak. The flowers are placed at the right side of the shop. Some are in a pot, vase and also in a bouquet.

"Siguro mga sample ito ng kanilang mga gawa" sambit ko sa aking isipan.

Akmang hahawakan ko ang isang nakadisplay na bulaklak ng biglang may kumulbit sa akin.

"Comment puis-je vous aider mademoiselle?" ( How can I help you Miss?

"Uhm... I-" Hindi ko magawang sumagot sa staff dahil limited lang ang alam ko na salita sa French. Siguro ay napansin niya ang naguguluhan kong ekspresyon kaya muli siyang umubo.

"English Maam?" tanong muli nito sa akin habang nakangiti.

"Yes, yes. English please," tumango tango ako sa kanya.

"How can I help you maam?," ulit niya na tanong sa akin. "What kind of flowers are you looking for? You have so many choose from. Let's go in the garden." anyaya niya sa akin.

Sinubukan niy akong igaya papunta sa garden pero agad akong tumanggi at sinabi ang pakay ko.

"Oh! I'm not looking for anything," panimula ko. "I'm visiting a friend."

Belle, the staff is looking a me confusedly.

"I'm looking for Imo," I finally said.

Recognition was written on her face when I mentioned Imo's name. The shape of her mouth formed into a circle and later on, nodded her head slowly.

"Monsieur Antoine?" paninigurado niya.

I nodded my head to agree.

"Why didn't you say so earlier?!" she excitedly said.

She delightedly beamed at me, and pulled me towards a door. Tumigil kami saglit upang kumatok sa pinto.

"Monsieur?"

Few more knocks later.

"Come in," I heard someone from inside the office say.

Habang binubuksan ni Belle ang pinto ay unting-unti na pinagpapawisan ang aking kamay. Shit! Bakit nga ulit ako pumunta dito? Chills are running through my spines due to nervousness. Nang mabuksan na ang pinto ay nakita ko si Imo sa may bintana.

His back is facing us that's why he doesn't have any idea that I'm here.

"Mademoiselle, I shall go," Belle whispered to me.

"Wait--" pigil ko sa kanya pero mukhang hindi na niya ako narinig.

I heaved a sigh.

Its now or never.

I cleared my throat to catch his attention.

"What can I do for you?" tanong ni Imo habang nakatalikod pa din sa akin. Kumunot ang aking noo dahil sa kanyang akto.

Ayaw ba niya makita ang maganda kong mukha?

"Ganyan ka ba magwelcome ng bisita Monsieur Antoine?" I said while imitating a french accent.

"Alia?!" gulat niyang sabi sa akin. "What are you doing here? Wala kang pasok?" pagtataka niya.

"I took a leave," sambit ko.

Hindi na kaming nag-abala na umupo. Lumapit ako sa kanyang pwesto at humarap na din sa bintana.

"Wow," namamangha kong sambit ng makita ko ang view ng kanilang garden. Splashes of colors can be easily seen in the transparent window. Now I know, kung bakit siya nakatalikod sa akin habang sumasagot. I'll never trade this beauty to a unexpected visitor.

"Anong koneksyon nang pagkuha mo ng leave sa pagpunta mo dito?" tanong niya sa akin. Bakas ang kaguluhan sa kanyang mga mukha habang sinasabi iyon.

Hindi ko muna sinagot ang kanyang mga katanungan. Silence enveloped the atmosphere, not until he decided to talk.

"Hey Alia, do we have a problem?" he held my chin and made me face him.

"I-Imo," panimula ko.

This is it! There's no turning back.

"What are we?"

______________________________________________________________________________________
unedited