Ze lag in het ziekenhuisbed en staarde naar het plafond. Haar gezicht was nat van de tranen, maar het huilen was gestopt. De ergste schrik was voorbij en maakte plaats voor vechtlust. Ze zou er voorgaan, ze zou ervoor vechten en blijven vechten zoals ze eerder ook steeds gedaan had.

'Wil je hem appen?' vroeg ze toen aan haar moeder.

Ze had in die paar dagen niet meer aan hem gedacht, niet omdat ze dat niet wilde maar omdat het gewoon te veel was. Alles was te veel.

Haar moeder knikte en zij staarde naar het plafond. Het geluid in haar hoofd werd overstemt door de piepjes van de apparaten.