Ze hoestte en proestte en voelde zich op z'n zachts gezegd niet lekker. Die nacht had ze hoge koorts gekregen en haar moeder hing al de hele ochtend aan de lijn met het ziekenhuis. Ze waren bang dat ze een infectie had door haar lage immuunsysteem, maar het ziekenhuis was nog niet met concrete plannen gekomen omdat de arts niet bereikbaar was.

'Ik had hem nooit binnen moeten laten', zei haar moeder terwijl ze de telefoon neerlegde.

'Nee mama', zei ze terwijl ze wat overeind kwam. 'Het was heel leuk.'

Haar moeder knikte en kwam naast haar zitten.

'Papa komt zo thuis', zei haar moeder. 'Waarschijnlijk moeten we vanmiddag naar het ziekenhuis.'

Ze knikte, dat had ze al wel verwacht. Als de arts bereikbaar was geweest waren ze daar waarschijnlijk allang al geweest.

'Mag ik dan even in de sneeuw?' vroeg ze met een kleine glimlach. 'Het stukje van hier naar de auto bedoel ik.'

Haar moeder knikte en ze glimlachte. Ze was blij dat ze toch iets van de sneeuw mee kon krijgen en tegelijkertijd hoopte dat ze hem niet te ongerust zou maken als ze de komende dagen niet achter haar raam zat.