De volgende ochtend was hij al vroeg wakker. Hij wilde weer naar haar, maar haar moeder had hem gisteravond een berichtje gestuurd dat ze uitgeput was en hij pas morgen weer langs mocht komen. Hij begreep het, ze was immers ziek, maar hij wilde niet wegblijven.

Langzaam liep hij naar school en langs haar huis. Ze zat niet voor het raam en dat baarde hem zorgen, wilde ze hem niet meer zien?

Dat wist hij niet, maar hij vermoedde dat ze, zoals haar moeder gezegd had, heel moe was. Hij hoopte ergens dat dat ze was, want dat zou betekenen dat er niets ergs aan de hand was.

Hij liep haastig haar huis voorbij, een beetje teleurgesteld doordat hij haar niet had gezien