De hele middag hadden ze gepraat en ze voelde zich beter, hoewel ze nog steeds veel pijn had. Nu hij zo dichtbij was was hij nog veel leuker dan van een afstand, door het raam heen.

'Leuke jongen', zei haar moeder terwijl ze naast haar op de bank kwam zitten.

Ze knikte, een glimlach stond vast op haar gezicht en ze wist zeker dat deze voorlopig niet meer ging verdwijnen. Ze voelde zich zo fijn en hij voelde zo vertrouwd. Toen hij weg moest was ze verdrietig geweest, maar tegelijkertijd wist ze dat ze hem morgen weer zou zien.

Haar moeder sloeg een arm om haar heen en ze glimlachte naar haar moeder. Ze sloot haar ogen en viel al snel in een diepe slaap.