'Er is iemand voor je', zei haar moeder terwijl ze de woonkamer binnen kwam.

Ze was rechter op gaan zitten op het moment dat ze de deurbel hoorde. Was hij het? Ergens hoopte ze van wel.

Achter haar moeder verscheen hij, met een mondkapje die hij, haar moeder kennende, van haar moeder gekregen had. Ze kon aan zijn gezicht zien dat hij niet verwacht had dat ze kaal was, maar de pruik had ze al eerder die ochtend afgedaan en verwisseld met een roze muts.

'Hi', zei ze met een glimlach terwijl ze tegen de bankleuning leunde. 'Ik ben Lillian, leuk je eindelijk te ontmoeten.'