1504 rok w życiu Leonarda da Vinci (może nie cały)

jest szesnasty wiek

jesteś już po pięćdziesiątce

właśnie uciekłeś od wojny i borgi, i trupów, i wymiotowania od tego wszystkiego

jesteś znowu we florencji

florencja okazała się tak samo niewdzięczna jak kiedyś – nawet salai i zozro nie są wstanie cię pocieszyć

dostajesz zlecenie na fresk

FRESK

nie masz pojęcia jak robi się freski – twój jedyny fresk zaczął się już łuszczyć i spadać, pomimo bycia jednym z cudów malarstwa, a do tego wszystkiego musisz namalować fresk związany z wojną

Z WOJNĄ

jesteś cholernym wegetarianinem i nie nosisz skór ze względu na zwierzęta, jesteś raczej pacyfistą, chociaż możesz być także inżynierem wojskowym i właśnie uciekłeś od tego całego gówna związanego z wojną

no, ale podpisałeś umowę na fresk

malowanie tak wielkiego fresku nie jest łatwe, malowanie kartonu do niego, również

malowanie nie jest łatwe, tym bardziej, że, tak właściwie, nie chcesz tego zrobić

w międzyczasie jakiś kurdupel zarzuca ci okrycie się hańbą przez niedokończenie swojego posągu konia

- BITCH, zabrali mi ten cholerny brąz

- uspokój się, to nie jest tego warte leo

- nie zamierzam się uspokajać

w międzyczasie udaje ci się utrzeć nosa gówniarzowi – kurduplowi poprzez powiedzenie, że „dawida" trzeba jakoś zakryć – ta cholerna rzeźba ma 7 metrów wysokości i siłą rzeczy ma wielkie genitalia

- ha, ha, no co tam, anioł, zadowolony teraz jesteś?

w kolejnym międzyczasie okazuje się, że kurdupel ma malować drugi fresk na innej ścianie, tego samego pomieszczenia, gdzie tobie nic nie idzie dobrze, a farby nie chcą trzymać się ściany

słyszysz dyszenie kurdupla i jego ciche przytyki, a także jęki zora, po tym jak machina latająca jednak nie zadziałała, do tego salai co jakiś czas rozlewa sobie farbę na nogi (szkoda, że nie rozlał farby na tamtego)

nie kończysz fresku

tak właściwie, to nie masz już do tego serca i nie masz zamiaru tego kończyć

signoria chce od ciebie fresku

- kiedy do cholery zaczniesz malować ten fresk?!

- kiedy najdzie mnie na to ochota! (czyli nigdy)

- co tam mamroczesz pod nosem?

- muszę porobić farby

ochota na to nigdy nie najdzie

udaje ci się zwiać do mediolanu, gdzie teraz rządzą francuzi – pokochali twoje dzieła od razu, a do tego są na tyle potężni, że piszą do signorii, że, no, jeszcze tu zostajesz, dzięki czemu nie musisz udawać, że cokolwiek robisz przy fresku, a także nie musisz włóczyć się po sądach z przyrodnim rodzeństwem

Przeżywam to drugi raz, bo czytam drugą biografię Leonarda.