-Ale jak? Co Ty tu robisz? -Pytał wciąż zszokowany Chen.

-Obecnie stoję i tak jak mówiłam wróciłam, bo za bardzo mi Was brakuje. -Szczerzyłam się do niego jak głupia. 

Nie pytając o nic wziął moją walizkę i wniósł ją do domu. Po zamknięciu drzwi, a raczej trzaśnięciu nimi tak, żeby każdy usłyszał, zaczęły się wrzaski reszty domowników.

-Chen kurwa mać nie trzaskaj tak tymi drzwiami, bo znowu trzeba będzie je wymieniać!-Na początku do akcji wkroczył D.O. Ah, nic się nie zmienił. 

-Odebrałeś tą paczkę ?! To był kurier? Błagam powiedz, że tak! - Dołączył Sehun. 

-Po co tak wrzeszczycie?! Nie możecie zejść na dół i go zapytać?!-Tym razem to Suho puściły nerwy. 

-Chłopaki zejdźcie na dół. Mam dla Was niespodziankę! - Odkrzyknął w końcu mój towarzysz.

Gestem głowy wskazał mi, żebym schowała się w kuchni. Serio Chen?! Podkradasz mi żart, który zrobiłam Ci 5 minut temu?! Nie powiem, jesteś bardzo kreatywny. Nie pytając jednak o nic, posłusznie udałam się do wskazanego pomieszczenia. Chłopcy zaczęli zbiegać na dół po schodach. Pierwsza reakcja takie WTF... O co chodzi.  No w sumie jak inaczej zareagujesz na osobę szczerzącą się jak debil do walizki, stojącej na środku pokoju? 

-No to gdzie ta niespodzianka? - Zapytał niecierpliwie Lay. 

Zauważyłam, że w stronę kuchni zmierza Baekhyun. Oparł się o framugę drzwi, spojrzał na mnie, zrobił zdziwioną minę na mój wygląd i szybko odwrócił się by nikt mnie nie zauważył.

-No tutaj stoi/ -Wskazał na mój bagaż z uśmiechem. 

-Kupiłeś nam walizkę?! I to jedną?! Ja nie wiem czy zauważyłeś, albo czy umiesz liczyć, ale Nas jest 9. -Zakpił Kai, kręcąc głową. 

-Chyba, że to aluzja i wynosisz się z domu?! - Zapytał z udawanym podekscytowaniem Baek. - Jeśli tak, to zajmuję Twój pokój! 

-Chyba bym coś o tym wiedział! - krzyknął Xiumin. 

Wszyscy wpatrywali się w oczekiwaniu na wciąż szczerzącego się chłopaka i czekali aż łaskawie ich oświeci o co chodzi.

-Dobra, nie trzymajmy ich już w niepewności. -Popatrzył w stronę kuchni. - Możesz wyjść!

Chłopcy popatrzyli na Chena jak na wariata mówiącego do samego siebie. Nie wytrzymałam i zaczęłam się śmiać, patrząc na ich miny. Wyszłam z mojej kryjówki i stanęłam obok walizki. Miny moich przyjaciół - bezcenne. Jak zawsze są głośni, to tym razem w całym domu panowała grobowa cisza.

-Mam pytanie. - Podniósł rękę do góry Sehun. -  Czy Ty kupiłeś nam dziewczynę? Ona będzie spełniać nasze wszystkie zachcianki? - zapytał z tajemniczym błyskiem w oku. 

-NIE! - Chen podszedł do młodszego i trzepnął go w głowę. -Wy naprawdę nie wiecie kto to jest?

-Przypominam, że sam miałeś problem z rozpoznaniem mnie. -Wtrąciłam, wskazując na niego palcem. 

-Teraz nie rozmawiamy o mnie! To oni w tej chwili wychodzą na zapominalskich tumanów. - mruknął, unosząc zadziornie głowę do góry. 

-Ty na niego wyszedłeś jakieś 15 minut temu. - Zadrwiłam ze starszego chłopaka, za co mnie zmierzył wzrokiem. 

-Dobra kim Ty jesteś?! Bo mnie zaraz szlag trafi. -wtrącił D.O najwyraźniej lekko poddenerwowany całą sytuacją. - Jest 7 rano i nie wiem jak Wy, ale ja bardzo bym chciał się wyspać. 

-Panowie, tracę wiarę w naszą płeć. -  westchnął zrezygnowany Baekhyun. - Serio wystarczy zmienić kolor włosów z blond na fiolet, strzelić sobie tatuaż i zmienić styl na bardziej odważny i już inny człowiek?

-To nie fiolet, a liliowy, daltonisto. - zmrużyłam oczy. 

-Dobra Kris, koniec tej szopki, bo oni serio nie kojarzą kim jesteś. - Mój kochany przyjaciel znowu niedbale oparł się o framugę drzwi kuchennych i posłał mi swój zadziorny uśmiech.

-KRIS?!- Krzyknęli wszyscy razem. 

-Tak, panowie. - zaklaskałam w dłonie, będąc z nich dumna. Myślałam, że dłużej im to zajmie. -  Wasz największy problem wrócił. - Rozciągnęłam się i popatrzyłam na ich zdziwione miny.- Chciałabym iść się odświeżyć po podróży, jeśli pozwolicie.

-Idź i schodź do Nas! Musisz wszystko opowiedzieć. - powiedział Chen i na odchodne klepnął mnie w tyłek. 

Zrobiłam zdziwioną minę, ale nie skomentowałam tego, tylko  udałam się na górę z moją walizką. Najpierw rozgościłam się w pokoju Baekhyuna i Chanyeola. Swoją drogą, gdzie on jest? Nie, żeby mi go brakowało, czy coś.. Nie, wcale. 

Wzięłam swoje rzeczy i weszłam do łazienki. Już miałam zamykać drzwi, ale usłyszałam krzyk Xiumina i trzask zamykanych drzwi. Oj, chyba znowu namieszałam. Ups.. No to zaczyna się zabawa.