Dziedzictwo Uzumaki

Sto lat temu, miały miejsce okrutne napaści, skupiające się na wszystkich potężnych rodach. Miały one na celu wyeliminowanie, każdego kto przez krew dostaje siłę większą niż ta, którą przeciętny człowiek uzyska przez ćwiczenia. Ludzie zaślepieni zazdrością i pozornym pokojem, zapomnieli, że to właśnie ta siła zapewniała im przetrwanie w czasie wojny. Właśnie ten los spotkał rodzinę Uzumaki.

Rodzice siedmioletniej Kasai (z jap. ogień) mieli naturalne i niezwykle potężne siły życiowe, dodatkowo posiadali zdolność szybkiej regeneracji i długowieczności. Wszyscy byli pewni, że z połączenia tej niezwykłej dwójki ludzi, urodzi się dziecko z niesamowitymi zdolnościami. Niestety oznaczało to też, że od razu znajdzie się na celowniku zazdrosnych ludzi. Dlatego właśnie rodzina ta zaraz po narodzinach córki, zaczęła się ukrywać. Poszukiwano ich przez wiele lat, ale dzięki znajomością i zmianie wygladu, byli w stanie unikać zamachu. Ale przychodzą powody, dla których należy zaprzestać ciągłego uciekania. Dla naszej rodziny Uzumaki były to narodziny długiego dziecka. Z powodu złego znoszenia ciąży mama Kasai musiała zostać pod stałą opieką uzdrowicielki. Dlatego też pierwszy raz od dawna pozostali dłużej w jednej wiosce. Kasai szybko zaprzyjaźniła się z miejscowymi dziećmi, zwłaszcza z miłym chłopcem o imieniu Gūre (z jap. szary). W czasie gdy dorośli zajmowali się swoimi sprawami, dzieci bawiły się razem i dużo rozmawiały. Pewnego dnia mała Uzumaki wyznała swojemu przyjacielowi, że kiedyś miała czerwono - różowawe włosy, ale mama przefarbowała jej je na czarno. Przykazała mu też żeby nikomu tego nie mówił bo to tajemnica. Niestety Gūre nie dotrzymał obietnicy i gdy tylko przybył do domu od razu pochwalił się kolorem włosów koleżanki rodzicą. Ci zrozumiawszy kogo goszczą w wiosce przestraszyli się, ponieważ za pomoc zbiegłym członką rodu groziło wygnanie, dlatego od razu powiadomili ludzi wokół. W tym samym czasie gdy ludzie zbierali się do ataku, rodzina Uzumaki powitała na świecie noewgo członka swojej rodziny - chłopca imieniem Honō (z jap. płomień). Nie mogli oni cieszyć się nowym życiem zbyt długo. Godzinę po narodzinach, dom uzdrowiciela otoczyli ludzie i siłą wylewki wszystkich na plac. Kobietę i jej męża przywiązano do słupów na środku placu głównego, chłopczyka oddano na przytrzymanie jednej z miejscowych matek, a córkę związano i powalono na ziemię, tak zwróconą by widziała wszystko co się będzie działo z jej rodzinami. Musiała patrzeć jak sztylet przeszywa serce jej matki, a ojciec jest torturowany, aż do chwili gdy sam nie zaczął błagać o śmierć, co oprawcy dobrodusznie spełnili. Nienawiść Kasai do innych ludzi rosła z każdą chwilą cierpienia jej rodziców. Na nieszczęście mieszkańców, młoda Uzumaki nie do końca kontrolowała swoją czarę, dlatego pod wpływem gwałtownych uczuć, moc zaczynała żyć własnym życiem. Tak stało się w chwili gdy jeden z mieszkańców wioski chciał zabić małego Honō. Czakra wypłynęła, ale zamiast wyładowania czy gwałtownego wiatru, sprawiła ona, że sznury oplatające dziewczynkę wtopiły się w skórę u zakończenia pleców. Sznury stały się jej posłuszne i zaslepiona furią udusiła oprawców swojej rodziny. Wszyscy mieszkańcy, którzy przeżyli uciekli z wioski. Kasai długo tuliła się do ciał rodziców, przez co jej włosy stały się krwistoczerwone. Od tego wydarzenia, każdy Uzumaki, którego przodkiem była ta młoda dziewczyna odznaczał się krawym kolorem włosów. Ulepszał także technikę kontroli sznurów, które po wielu ewolucjach zyskały formę złotych łańcuchów zdolnych zatrzymać nawet najpotężniejsze ataki.