DEEL 2,
HEDEN
∞
••••••••••••••••••••
Hoofdstuk 8
••••••••••••••••••••

'Snel stap in!'. Ik sta toerend voor Olaf's huis terwijl ik uit het raampje van mijn auto roep.
Hij komt haastig het huis uitgelopen. In elke hand heeft hij een tas. 'Gooi maar in de achterbak!'.

Hij doet wat hij zegt en neemt vervolgens plaats op de achterbank. Ik start de auto en rij in volle vaart richting Logan. 'Waarom heb je de bijrijdersstoel niet gewoon geclaimd?' Vraag ik. Hij kijkt me met een grijns aan en zucht dan alsof het de domste vraag is die ik kan stellen.
'Zo kan ik achterin zitten met Kyra'.
Ik schud lachend mijn hoofd.

Vervolgens stop ik aan het begin van de straat waar Logan en Kyra wonen, net als June en ik zijn ze buren.
Kyra gooit een klein koffertje in de achterbak, Logan heeft alleen een zak chips en een fles cola in zijn hand. 'Lekker goed voorbereid' merk ik op, wanneer hij over de achterbank naast Olaf schuift.

Hij krijgt niet eens de kans om te antwoorden, omdat Olaf hem fluisterend duidelijk probeert te maken dat hij moet 'opzouten', omdat hij naast Kyra wilt zitten. Wanneer Logan antwoordt dat hij eigenlijk 'wel prima zit, gab' kijkt Olaf hem schuin aan. 'Meen je dit nou?'.
Logan haalt onverschillig zijn schouders op.
'Niet alleen jij hebt het recht om naast Kyra te zitten' sist Logan lachend.

Olaf grinnikt. 'Ze moet jou toch niet'.
Kyra trekt het portier open en ziet dan dat Olaf en Logan daar al zitten. 'Kom maar voorin zitten hoor' zeg ik tegen haar, terwijl ik via de achteruitkijk spiegel Logan en Olaf uitdagend aankijk. Kyra haalt onverschillig haar schouders op en neemt plaats op de bijrijdersstoel. Olaf steekt zijn middelvinger naar me op.

∞

Twee uur later zijn we al aardig op weg. Ik had niet verwacht dat het zo leuk zou zijn om samen met mijn vrienden urenlang in de auto te zitten, maar we hebben het erg naar ons zin.
Na vele potjes ik zie ik zie wat jij niet ziet zijn we begonnen aan this or that.
Kyra zit vanaf haar telefoon verschillende dilemma's voor te lezen.
Kyra: 'Batman of Spider-Man? Ehmm.... ik denk Batman'.
Logan: 'Ik ook zeker Batman'.
Dat zegt hij natuurlijk alleen maar om te slijmen bij Kyra.
Olaf: 'Ik ook zeker Batman'.
De sukkels.
Ik: 'Beide'.
Olaf zucht geïrriteerd. 'Het spel heet this or that, niet both or both'.
Ik: 'Oke dan geen'.
Logan: 'Gab! Dat is niet hoe het spel werkt'.
Kyra: 'Oke volgende, slim of sexy?'.
Ik: 'Slim'.
Olaf: 'Slim'.
Logan: 'Sexy natuurlijk'.
Kyra: 'Slim'.
Logan: 'Maar ik val wel op slimme meiden hoor'.
Ik: 'Logan!'.
Olaf: 'Lage Logan zul je bedoelen'.
Kyra: 'Oke ehmm.... en verder....
Zou je liever natte sokken of nat ondergoed dragen?'.
Ik: 'Natte sokken natuurlijk'.
Olaf: 'Uhu'.
Kyra: 'Inderdaad'.
Logan: 'Tja mijn ondergoed is altijd nat dus....'.
Iedereen in koor: 'Gadverdamme! Logan!'.

En zo gaan we een tijdje door. Voor we het weten is het donker buiten en zit Logan knikkebollend achterin de auto.

We stoppen na zeven uur rijden bij een tankstation en maken Logan wakker. Hij kijkt verschrikt op. 'Huh? Zijn we er al?!'.
We negeren hem. Olaf sleept hem mee de auto uit.

Eenmaal binnen gaan we allemaal naar de wc. Ook koop ik nog een energie drankje, zodat ik vannacht niet slaap val achter het stuur.

Kyra ziet het en vraagt: 'Zal ik anders rijden?'.
Olaf legt voorzichtig een hand op haar schouder. 'Doe niet zo mal, ik rij wel'.
Het is duidelijk dat hij graag samen met Kyra voorin wilt zitten en dus besluit ik hem even zijn momentje te gunnen.

Wanneer we terug lopen naar de auto geef ik hem de sleutels. Kyra wilt achterin gaan zitten, zodat ik voorin kan, maar ik hou haar tegen.
'Ik laat je niet alleen bij Logan achterin zitten' zeg ik grappend. Ze lacht en neemt plaats naast Olaf.

Als we een tijdje onderweg zijn voel ik mijn ogen dichtzakken. Logan zit naast me en slaapt alweer. Terwijl ik in de diepe donkere nacht naar de sterren staar vallen mijn ogen dicht en vervagen de gesprekken van Kyra en Olaf.
Een gedachte schiet door mijn hoofd voordat ik in slaap val: Waar June ook is, we zullen altijd onder dezelfde sterren slapen

Nog geen minuut later word ik wakker door het geluid van mijn telefoon. June. Ik. Heb. Een. Berichtje. Van. JUNE!
Zo snel als ik kan open ik het. De vermoeidheid van daarnet is abrupt verdwenen.

'Goede vrienden zijn als sterren. Je ziet ze niet altijd, maar je weet dat ze er zijn'.

Ik lees de quote hardop aan de rest voor. Logan mompelt iets in zijn slaap. Kyra en Olaf reageren met: 'ehmm oke en wat wil je daarmee zeggen?'.
Ik lach omdat ik helemaal vergeten ben te zeggen dat het van June is. 'Dat stuurt June!'.

Kyra en Olaf reageren tegelijk. 'Wat?! Wat wilt ze daarmee zeggen dan?!'.
Ik zucht. 'Geen idee'.

We zwijgen een poosje. 'Ze heeft gelijk' mompelt Logan dan. Ik schrik me kapot, omdat ik dacht dat hij sliep. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik. Hij glimlacht, met zijn ogen nog steeds dicht.
'June kan je nu niet zien, maar ze weet dat jij er altijd zult zijn. Je bent de beste vriend die ze zich kan wensen'.

Ik schud mijn hoofd, maar besef dat hij dat niet ziet. 'Thanks' fluister ik, maar hij lijkt alweer naar dromenland vertrokken te zijn'.