De lessen begonnen terug, het leven hervatte. We hadden de eerste dag verweer tegen zwarte kunsten.

"Ok", zei de leraar, professor Vergeh. "Ik neem aan dat iedereen een protegoscherm kent?" Instemmend gemompel ging door de klas, de leerlingen hadden bijkbaar nog geen zin in school.. "De beste verdediging ontstaat uit een tovenaar, als hij zich ook echt moet verdedigen!" Hij liet zijn blik even door de klas glijden.

"Iedereen kan ontwapenen?" Opnieuw klonk er instemmend gemompel. "Goed dan gaan we paren maken, het is een simpele oefening. Iedereen zou dit moeten kunnen. Perkamentus wil samenwerking tussen de afdelingen, dus afdelingen gemixt! Goed iemand een voorkeur voor een partner met iemand van een andere afdeling? Niemand? Eens zien, ah juffrouw Griffel, kom eens hier."

Hermelien liep naar de professor, die naar de Zwadderaars keek, wie wil graag met juffrouw Griffel?"

"Oh ja, ik wil met het modderbloedje werken", zei Patty Park sarcastisch: "zoals elke zwadderaar!" De Zwadderaars lachten.

"Goed dan Park en juffrouw Griffel." De meisjes protesteerden maar de professor ging verder.

"Harry Potter!" zei  professor Vergeh enthousiast en Harry liep hem tegemoet. "Wie wil met Harry Potter?" Na Parks stunt, staarde iedere Zwadderaar nu naar de grond.

"Niemand? Malfidus misschien?" Mijn hart stopte en ik keek naar Draco, die verontwaardigd reageerde "Wat? Ik en Potter?"

"Hoezo Malfidus, liever iemand anders?"

"Zowat iedereen!"

"Iemand specifiek misschien, Malfidus?" Ik realiseerde me dat hij misschien onze reactie had gezien en keek naar Hermelien, die volop zat te bokken. Zij had alvast niks door

"Als je me een naam geeft anders dan Potter..."

"Kan me niet geven, maar niet Potter of zijn Wemel vriendje!"

"Een naam, Malfidus!"

"Ik weet niet! Dhanes ofzo!"

"Dhanes, Malfidus?"

"Ja zeg of Patil of iemand die een beetje brein heeft voor een Griffoendor! Ik ken ze niet allemaal bij naam hoor!"

"Ok Dhanes en Malfidus", besloot de Vergeh, licht geamuseerd. "Wie dan voor Potter?" Het duurde een hele les uur om ons eindelijk in groepjes te verdelen.

"Schitterend gedaan", fluisterde ik in het voorbij gaan van Draco, zijn mondhoeken gingen omhoog, maar hij keek niet op.

Na de middag hadden we Toverdranken. Ik liep naast Hermelien achter Ron en Harry aan. Ze merkten niet dat ik stil was, nochthans waren mijn gedachten ook bij Sneeps plannen voor dit semester. Na het voorval een week eerder geloofde ik nooit dat hij me nog zou laten samenwerken met Draco.

Tijdens mijn gepieker kloegen de jongens door en door over wat er volgde. "Ik meen het, Ron, als je me niet gelooft..."

"Ja Jij gelooft mij ook niet!"

"Jongens!"

"Wel, laten we voorstellen om van partner te wiselen? Jij werkt dan met Kwast en ik met Korzel, zo zien we meteen wie ergst is!" opperde Harry sarcastisch.

"Hah! Ik heb het altijd graag als studenten initiatief nemen", zei een vrij geamuseerde Sneep.

Sneep wist best dat de jongens liever met andere mensen zouden samenwerken, mensen die niet zowat hun grootste vijanden in school waren: Malfidus, Korzel, Kwast en Park. Hij wist dat de vier studenten de andere net zo min konden luchten als andersom, daarom had een verzoening van Draco en mezelf hem ook verrast.

Ik ging naar achteren met mijn drie vrienden. Tegen dat we neerzaten, kwam Sneep binnen.
De hele klas was muistil, iedereen was bang voor Sneep, dit was een van de dingen die ik zo aan hem bewonderde.

"Ik heb jullie voor de vakantie verteld dat we terug in groepen gaan werken...die gaan we nu verdelen. Ik heb eens nagedacht en ik denk dat Lubbermans moet samen werken met iemand met een hele portie geduld."

Zijn toon verraadde dat hij Marcel uitlachte en hij deed geen moeite om dat te verbergen. Ondanks die wreedheid, bleef ik bewonderaar, geen idee waarom.

"Dus denk ik dat Park een excellente partner wordt." Hij gebaarde haar om naar de eerste tafel te gaan, bij Marcel. Ze stond zacht grommend op. Hermelien glimlachte: "Niet meer met haar!"

"Dus, verder op dat pad, Griffel mag samen met Bullemans!"
Hermelien kreunde. Ik wist dat Hermelien haar nog minder mocht dan Park.
"Patil dan met Noot, Korzel en Kwast wisselen van partner..."
De twee keken elkaar nogal verloren aan en Harry en Ron gingen ze snel helpen met 'wisselen'. Draco was nog niet verdeeld en meer dan de helft van de klas was al weg. Mijn hart ging razend te keer.

"Malfidus" nu stopte mijn hart er waren slechts twee griffoendors over. Sneep mompelde en overliep duidelijk de mogelijkheden. "Wel aangezien het de enige optie is met Dhanes"
Mijn mond viel open en die van Malfidus ook.

"Wat?" het was er uit voor ik het wist maar dat was goed genoeg voor Sneep.
"Ga je niet akkoord met mijn methodes?"

"Natuurlijk wel meneer, sorry, ik was gewoon..verrast."

"JaJa, Je mag vanavond om acht uur nablijven omdat je mijn gezag in vraag trekt."

"Wat? Ik trek uw gezag niet in vraag! Ik was gewoon verrast door u beslissing!"

"Wel bij deze heb je dat wel gedaan, acht uur, Dhanes"

Ik kon het niet geloven, die man haatte me! Hij kon me niet uitstaan en kickte er op om me strafwerk te geven. Hoe kon ik een zo wrede man bewonderen? Onbegrip en woede waren op mijn gezicht te lezen, maar dat kon me niet geven.

"En omdat jullie nu allemaal in nieuwe paren verdeeld zijn. Zullen jullie beiden opdraaien voor de fout van de ander, om de samenwerking te bevorderen. Gesnapt?"

De klas bleef stil en in mij huisde een monster onder de naam woede.
"Dus Malfidus, jij hebt vanavond ook strafwerk."

"Vindt u het niet een beetje idioot dat dezelfde mensen strafwerk blijven krijgen, professor? Al een half schooljaar?" vroeg ik terwijl ik mijn stem trachtte te beheersen.

"Misschien moeten die mensen zich dan leren schikken! Dhanes en Draco, vandaag en Donderdag, allebei!"
"Ma.."
"Maak het niet ook vrijdag!" De dreiging in zijn stem en ogen was echt.

Ik gromde en nam men spullen bijeen, dan stampte ik naar Malfidus, die gewoon voor zich uit staarde. De hele klas keek de twee woeste leerlingen aan, beide met armen voor de borst, starend naar Sneep.

De stilte in het lokaal duurde tot Sneep zei: "Dat was het. Dhanes, Malfidus, vanavond om acht uur." Ik gooide mijn spullen in mijn rugzak.

"Sorry", fluisterde Draco, maar ik was te kwaad op Sneep. Ik stampte naar buiten, maar niet naar mijn volgende les. Ik liep naar de leerlingenkamer, het kon me niet geven dat ik nog meer strafwerk kreeg. In pure woede gooide ik mijn tas tegen de muur en brulde even de frustraties eraf, dan sloeg ik een paar keer met mijn vuist op de muur, pijn voelde ik nu toch niet.

"Joanne?" Ik draaide me om en Harry, Hermelien en Ron sprongen even naar achter.

"Kalmeer even!" riep Hermelien me toe. Ik zuchtte en mompelde een verontchuldiging terwijl ik me in een stoel liet zakken.
"Zit wel goed, het is je recht om boos te zijn!"

"Boos? Verdorie, Hermelien! Ik ben bang van haar."

"Ron!" reageerde Hermelien teleurgesteld.

"Hij heeft gelijk, Hermelien, ik overeageerde.."

"Sorry hoor, maar we zijn straks vreselijk te laat.."

"Sinds wanneer kan jou dat wat schelen, Harry?"

"Wel ik weet niet, sinds onze vriendin in een angstaanjagend monster veranderd is?"

"Je hebt gelijk, Harry, het houdt geen steek, we moesten inderdaad maar eens gaan. Die man maakt me gewoon zo kwaad!"

Die avond verliet ik de leerlingenkamer, ik was al veel gekalmeerd, maar had geen woord meer gezegd sinds Harry, Ron en Hermelien me waren komen halen. Ik had gedaan alsof ik sliep toen mijn leeftijdsgenoten het verhaal aan de tweeling en Leo vertelde. Fred was heel ongerust geworden en Harry en Ron zwoeren me nooit kwaad te maken. Hermelien was gechoqueerd door Sneeps actie, hoewel het Sneep was, waren ook Leo en George geschrokken, van Sneep én van mij. Terwijl ik door de gangen liep voelde ik mijn woede terug komen.

"Joanne?" Ik draaide me om en zag Draco, ik realiseerde me dat ik grof was geweest tegen hem, voor wie dit indien mogelijk nog erger was. Ik keek hem schulbewust aan en zijn bemoedigende glimlach liet me weten dat hij me niks kwalijk nam .

We liepen in stilte naar de kerkers. Het was stil in Sneeps kantoor en ik deed mijn uiterste best om hem niet aan te kijken, omdat ik wist dat ik hem zou aanvallen, of hij me meer strafwerk zou geven nog voor ik de kans had. We maakten zijn klantoor schoon voor twee uur, tot zijn slepende stem door de heerlijke stilte klonk.

"Ok zo is het wel goed, kom dan allebei eens even hier als je wil." We namen elk een stoel ik gingen voor zijn bureau zitten. "Dhanes, weet je waarom ik je strafwerk heb gegeven?"

Ik huiverde, ik haatte hem! Voor de zelfde redenen als twee uren eerder keek ik hem niet aan, maar mijn antwoord klonk bot en meer dan een tikkeltje brutaal: "Omdat ik uw gezag in twijfel trok?"

"Juffrouw Dhanes, geloof je dat nu eerlijk zelf?"
Nu keek ik hem nu recht aan, furieus. Ik voelde Draco mijn hand nemen, in een poging om me kalm te houden. En dat lukte nog even. "Hoe komt het toch dat je zo kwaad bent? Ik weet dat je engelengeduld hebt met een klungel als Lubbermans, maar ik zeg nog geen woord verkeerd of je slaat door."

"Ik weet niet, misschien kan ik er niet tegen wanneer mensen oneerlijk zijn", antwoordde ik kwaad.

"Oneerlijk, Joanne?" Het voelde vreemd toen hij mijn voornaam uitspak. "Vind je dat niet een beetje hypocriet?" vervolgde hij. "Of weten je vriendjes wat zich tussen jou en Draco afspeelt?"

Ik schrok. Hij had gelijk. Ik was een leugenaar, een bedrieger.

"Dus, voordat je me op die manier veroordeelt, wil ik jullie vragen om donderdag vrijwillig terug te komen. Ik wil nog een paar dingen met je bespreken. Het staat je geheel vrij om niet te komen."

Ik keek hem lang aan en knikte uiteindelijk, daarna verliet ik het lokaal. Aan de trappen nam Draco mijn armen stevig, maar niet pijnlijk vast en zette me tegen de muur, in een flits stond ik tussen de muur en hem ingedrukt. Hij keek diep in mijn ogen, het maakte me bang
"Joanne...Wat was dat?!" Verward kon ik niet meteen antwoorden. "Jij en Sneep, dat leek zo..."

"Ik snap het ook niet, Draco. Hij lijkt ergens op aan te sturen, maar dat zal ik dan donderdag wel horen." Hij keek me nog even aan en liet me dan los.