Aella's pov.

Er is niets beters dan op een mooie herfstdag het bos te verkennen. Bladeren zweven door de lucht en takken breken onder mijn voeten. Er hangt een heerlijke herfstgeur deze tijd van het jaar.

Toch kan ik er niet van genieten. Niet helemaal althans. Er is namelijk nog iets wat ik moet doen.

Ergens tussen de bomen wonen de bloedwolven. Een meedogenloze groep wolven die ervoor gezorgd heeft dat ik de laatste scharlakenwolf ben. Ze hebben iedereen uitgeroeid behalve mij. Ik kon net ontsnappen als baby en werd in een boomstam verborgen gehouden.

Ze zorgen nu negentien jaar later voor vreselijke oorlog met hun extreem radicale ideeën. Parelwolven en scharlaken geloven dat je best met iemand anders dan je zielsverwant mag trouwen, maar bloedwolven willen hier niks van weten.

Ze moorden weigeraars uit, hangen ze vaak op aan hun voeten en prikken gaatjes in hun adders om ze langzaam leeg te laten lopen.

Ze hebben een gestoord beeld van relaties. Je hebt de onderdanige en de niet onderdanige. De onderdanige is in feiten de gene die zorgt voor het huishouden, voor kinderen en nog meer klusjes die de niet onderdanige uitgevoerd wil zien worden.

De niet onderdanige werkt, rooft en moordt mee met de roedel. Ze hebben vaak meerdere vrouwen of mannen en hebben ook hele barbaarse onvriendelijke gewoontes.

Het is heel anders dan waar ik opgevoed ben. In mijn stam mag je houden van wie je wil, je bent er gelijk aan je geliefde en als hij of zij ook maar probeert de baas te spelen volgen er problemen.

Uit de struiken klinkt geritsel.
Selena haalt me in. Ze is sneller dan ik in het bos en haar blonde haren gaan alle kanten op. Ze toont me trots het flesje gif wat ze heeft gestolen uit de tent van het verzet. 'Dit moet genoeg zijn om ze uit te schakelen.'  Ze is de dochter van onze stamleider en mijn beste vriendin.

Ik knik maar zit wel met iets in mijn maag. Als ik ze zou doden, maakt dat mij niet zo slecht als de bloedwolven? 'Ik twijfel,' beken ik eerlijk. Ze zijn slecht. Maar is dit de manier?

Selena rolt met haar ogen.
'Daar is het te laat voor. Kom,' we gaan het bos verder in, en volgen de sporen van de bloedwolven. Kruipend over de grond gaan we voorzichtig langs hun gebied.

We komen uit bij een grote open plek met iets van tien tenten. In het midden is een groot vuur gemaakt waar een lekker stukje vlees op wordt gebraden. Er is niemand te zien op of rond het kamp en dat zien we als een goed teken. Ze zijn misschien jagen of hout verzamelen.

Selena kruipt langs de struiken verder, naar de rivier waaruit ze drinken halen en zichzelf in wassen. We hebben ze al dagen in de gaten gehouden. We weten alles van ze.  Ze opent het flesje...

Maar voor ze wat kan toevoegen aan het water wordt ik bij mijn armen gegrepen en omhoog getrokken. Ik kijk recht in het gezicht van een blond meisje met donkere rode tattoos op haar huid. Ik herken ze zo. Ze is een bloedwolf.

'Jax! Kom eens,' roept ze als ik probeer los te komen. Een man komt uit de bossen tevoorschijn met een groot kapmes in zijn handen.

'We hebben een spion.' Zegt het meisje bijna slijmend tegen Jax. 'Wil je dat ik haar verscheur?' Ze begint al mijn arm te draaien.

'Nee, laat Raiden maar beslissen,' zegt jax met een gemene grijns naar mij. 'Je weet hoe Raiden denkt over indringers. Vooral als het meisjes zijn.'
Het meisje grinnikt en neemt me mee naar het kamp.

Selena zie ik nergens meer. Oh nee.
Ik hoop dat ze hulp is gaan halen en niet iets stoms aan het doen is.

Ik richt mijn aandacht op mijn gevangennemer. Dat is alles wat ik nu kan doen. 'Je mag best nu al doden. Raiden haat wolven zoals ik,' Ik spuug even op de grond en laat zo mijn ongenoegen zien.

Raiden is berucht onder de parelwolven. Hij is een sadist en een echte extremist. Raiden kan blijkbaar ook heel goed vechten en is een strateeg. Onder zijn heerschappij is de bloedwolvenroedel erg gegroeid.

Het meisje draait met haar ogen.  'Lopen, wolfkreng.' Ze geeft me een gemene duw.

Als ik op de grond val voel ik iets.
Ik voel een aanname tinteling en een sterke geur dringt mijn neusgaten binnen. Het is een geur alsof ik verse bladeren ruik. En verse sneeuw tegelijk. Iets natuurlijks en iets speciaals.

Hij is hier.

Verdomme.

Uitgerekend hier en nu moet ik mijn zielsverwant ontmoeten. Iemand van deze psychopaten is dus mijn zielsverwant. Maar wie?

Selena zit helaas ook al gevangen. Ze zit vastgebonden aan een paal met haar handen op haar rug. Ik word naast haar gegooid.

Selena geeft de ene na de andere belediging aan de bloedwolven. Ik ben helemaal van mijn stuk gebracht door de geur en laat me bijna vrijwillig vastbinden.

Jax komt met wat hout terug, en een andere onbekende man met donkerrood haar bekijkt ons grijnzend.

Ik snuif.
Nee, dat is hem niet.

'Twee hele mooie parelwolfjes. Wat doen jullie zo ver van jullie roedel?' Hij wil Selena aaien maar ze hapt in zijn vingers.

'Gaat je niks aan, klootzak.' Scheld Selena en spuugt naar hem. Hij ontwijkt het niet maar het maakt hem niks uit volgens mij.

Hij lacht.
'En jij? Ben jij soms stom?' Hij lacht om mijn stilte en verwarde blikken.

'Nee, ik-' Ik onderbreek mezelf als de geur sterker wordt.

Uit de tent komt mijn zielsverwant. Hij heeft donkerbruin haar en twee prachtige donkere ogen. Hij is niet overdreven gespierd maar wel duidelijk goed in vorm. Hij draagt een rood shirt met erover een zwarte leren jas en een spijkerbroek.

Hij is alles waar ik van droomde en meer. Onze blikken kruizen en ik zie een bepaalde glinstering in zijn ogen waardoor ik moet slikken. Hij is echt heel erg knap.

'Alpha, ik heb alvast het verhoor begonnen. Deze twee waren vlakbij onze watervoorraad bezig.' Zegt Jax als de mysterieuze man bij ons komt staan.

Mijn glimlach verdwijnt. Alpha. De bloedwolven hebben één Alpha en dat is...

Raiden grijnst naar me en geeft me een subtiele knipoog. Ik ben de zielsverwant van de allerergste Alpha die er bestaat.

Yeah welkom bij een nieuw boek! Laat maar weten wat je ervan vind.
Groetjes aapje