ΡΑΜΟΝ

Γύρισε στην πλευρά μου και ήθελα να τη γλύψω. Να γονατίσω ανάμεσα στα πόδια της και...

«Φοράτε το ίδιο νούμερο με τον Βίκτορ;»

Κοίταξα τα ρούχα που κρατούσε.

Τι στον διάολο γαμώτο; Πόσο εύκολα με είχε τρελάνει;

Έτριψα μαγκωμένος τον σβέρκο μου.

«Μάλλον».

Ο Βίκτορ μου είχε εμπιστοσύνη κι εγώ πηδούσα την εμπιστοσύνη του.

Ξανά και ξανά.

Χωρίς τέλος.

Πήρα τα ρούχα και τα άφησα στο κρεβάτι. Στη κατάσταση που ήμουν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε ήταν να αλλάξω ή να τον ενημερώσω πως θα δανειζόμουν κάποια δικά του. Όμως αν αναφερόμασταν λίγο σε βλακείες ίσως να συνερχόμουν και τι; Να μου έπεφτε; Αποκλείεται. Ο πούτσος ήταν σημαία αλλά τουλάχιστον θα είχα το μυαλό να μην τον βάλω μέσα της. Ίσως η Λουάν να έφευγε από εκείνο το δωμάτιο κι όταν άλλαζα να έφευγα κι εγώ χωρίς να έχω ξεπεράσει πάλι τα όρια.

«Πρέπει να τον ρωτήσουμε;»

«Τον Βίκτορ;»

«Ναι» είπα και πισωπάτησα.

«Δεν θα έχει πρόβλημα».

Η απόσταση βοήθησε ελάχιστα. Το ίδιο και η ηλίθια συζήτηση που γινόταν.

«Δεν θα έχει πρόβλημα αλλά-».

«Αλλά στην προκειμένη, δεν ήταν δουλειά σου να συμμαζεύεις τις βλακείες του και σίγουρα ούτε δική μου η συναισθηματική φόρτιση που θα έχει η Τζόι αύριο, λόγω του αδερφού μου». Ήταν εκνευρισμένη όταν με πλησίασε δείχνοντάς με. «Όλο αυτό κάνει! Της πουλάει ενδιαφέρον και μετά την παρατάει. Αν δεν τη θέλει να σταματήσει να παίζει μαζί της». Το δάχτυλό της άγγιξε το στέρνο μου κι αντί να ανεβάσω καρφί την προσοχή μου στα μάτια της, πέρασα μια βόλτα από το στήθος της και χάθηκα.

«Δεν φαντάζεσαι τι θέλω να σου κάνω...» Στραβοκατάπια, σταμάτησα. Μέχρι πού μπορούσα να φτάσω και μέχρι πού θα έφτανα τελικά αν μου το επέτρεπε; «Δεν θέλω να φύγεις για Αγγλία» παραδέχτηκα. Κινήθηκα προς το μέρος της αναγκάζοντάς τη να πισωπάτήσει μέχρι που βρήκε τοίχο. Στηρίχτηκα μπροστά της με τις παλάμες πλάι από κεφάλι της. «Θέλω να μείνεις εδώ και να σε νιώθω κοντά μου. Θέλω να είμαι μαζί σου».

Δάγκωσε το χείλος της.

«Μίλησέ του» με παρακάλεσε.

Όλα αυτά τα ήθελε κι εκείνη την τρέλα μου.

Έκλεισα τα μάτια και πήρα βαθιά ανάσα.

Ένα ένα τα θέματα.

«Μέχρι πού μπορώ να φτάσω, Λουάν;» ρώτησα όταν τα άνοιξα νιώθοντας τόσο γαμημένα εξαντλημένος που δεν την είχα αγγίξει ακόμα.

«Μίλησέ του» επανέλαβε και με τράβηξε κοντά της.

Το σώμα μου κύλισε επάνω στο δικό της ακουμπώντας σταδιακά στο μήκος του. Άνοιξε τα πόδια και βρέθηκα να εφάπτομαι σε ένα σημείο που καιγόταν, με ένα σημείο που ήταν οδυνηρά καυλωμένο με την πάρτη της.

«Μέχρι πού;» ρώτησα ξανά σκύβοντας στο χείλος της. Σε μια ζουμερή σάρκα που είχε ανοίξει και με περίμενε να βυθιστώ μέσα της. Έκλεισα τις παλάμες μου στο πρόσωπό της, χαϊδεύοντας το δέρμα της σαν να ήταν η τροφή μου.

«Είναι η ώρα να μου ευχηθείς Βραζιλιάνε» μου έδωσε το πράσινο φως.

Για δευτερόλεπτα σκέφτηκα το σωστό. «Χρόνια πολλά άγγελέ μου» είπα και έκανα το λάθος.

Είχα ήδη ενώσει τις ανάσες μας πριν κολλήσω στο στόμα της. Πριν βγάλω την έντασή μου μέσα της. Η γλώσσα μου έψαξε τη δική της, πλέχτηκε μαζί της σε μια υγρή κατάσταση που με πονούσε για περισσότερα. Αν μπορούσα να τη γαμήσω με το στόμα μου αυτό έκανα απόλυτα και χωρίς λογική. Δεν είχα ξανανιώσει τόσο χαμένος, τόσο σκληρός και παράλληλα τόσο αρρωστημένα σίγουρος πως αυτή η κοπέλα ήθελα να γίνει η κοπέλα μου.

«Δεν θέλω να σε χάσω» είπα φέρνοντας τα πόδια της να τυλιχτούν γύρω από τη μέση μου. Το φόρεμα ανέβηκε στην κοιλιά της. Με κόντρα τον τοίχο τη στήριξα επάνω μου κρατώντας τη από τους μηρούς. Μου τρίφτηκε κι αν ήταν δυνατόν καύλωσα χειρότερα. «Μέχρι πού θέλεις να φτάσω;»

«Πες του να μην με στείλει στην Αγγλία» άρχισε να λέει. «Να μείνω εδώ και να έχω ελευθερία».

«Μέχρι πού» ξαναρώτησα.

«Δεν θέλω να πάω Αγγλία. Θέλω την ελευθερία μου αλλά όχι στην άλλη άκρη» επανέλαβε και τότε κοκάλωσα.

Σταμάτησα να τη φιλάω. Σταμάτησα να πιέζομαι επάνω της σταμάτησα να την αγγίζω.

Τι στα κομμάτια γινόταν την τρέλα μου;

«Αυτό είναι το δικό σου παιχνίδι, ε;»

«Δεν είναι παιχνίδι» αρνήθηκε.

«Τότε γιατί δεν μου απαντάς μέχρι πού θέλεις να φτάσω;»

«Δεν θέλω να πάω στην Αγγλία» επέμεινε. Η έκφρασή της σκλήρυνε, ίσιωσε τα ρούχα της και με έδειξε. «Και δεν έχω ιδέα μέχρι πού θέλω να φτάσεις γιατί αυτή τη φορά εγώ δεν είμαι διαθέσιμη».

Ορίστε;

«Τι είπες;»

«Με άκουσες» μου πέταξε και άνοιξε την πόρτα. «Αλλά κι εσύ για ακόμα μία φορά δεν είσαι ξεκάθαρος».

Μου την έκλεισε στα μούτρα και έφυγε.

Εντελώς μπερδεμένος είκοσι λεπτά αργότερα τη βρήκα να ενημερώνει τον Βίκτορ σχετικά με ό,τι είχε προηγηθεί με την Τζόι. Είχα σκοπό να ζητήσω εξηγήσεις για το μεταξύ μας μόλις τελείωνε η κουβέντα τους αλλά όλα άλλαξαν όταν δίπλα της βρέθηκε ένας ξέμπαρκος νεαρός. Αφού την αγκάλιασε, τη φίλησε εκεί που πριν λίγο ήταν χωμένη η γλώσσα μου. Τη φίλησε και το ένιωσα σαν γροθιά στο στομάχι κι όταν τελείωσε μου συστήθηκε ως Μέισον.

Θα σπούδαζαν μαζί στο εξωτερικό και ήταν μαζί με την εύνοια του Βίκτορ.

Σκατά.