ΛΟΥΑΝ

Το κήρυγμα του Βίκτορ είχε κρατήσει τριάντα ολόκληρα λεπτά. Είχε επαναλάβει τους κανόνες και υπερτονίσει τί συμπεριφορά έπρεπε να έχω απέναντι στον φίλο του. Ο Βραζιλιάνος του έκανε χάρη και μετά το συμβάν, ήμουν τυχερή που ο σωτήρας μου είχε δεχτεί να συνοδέψει.

Βρήκα τον Ραμόν Σιέγκα να με περιμένει στην πόρτα του συνοδηγού. Φορούσε ένα φαρδύ τζιν και μια σκούρα χακί μπλούζα. Ήταν πιο ψηλός από όσο θυμόμουν κι απ' όσο μου επέτρεπαν να δω τα ρούχα του, αρκετά γυμνασμένος. Ανοιχτές πλάτες, στητός κορμός, δικέφαλοι μυς. Το σώμα του ήταν μαγνήτης και φαινόταν να το έχει δουλεμένο καλά. Η μίξη 'χύμα εμφάνιση, σοβαρό βλέμμα' του έδινε περισσότερους πόντους.

Είχε δίκιο να ανησυχεί ο αδερφός μου, ήξερε τα γούστα μου.

«Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε μπλέξω» αιτιολογήθηκα.

Δύο εβδομάδες νωρίτερα τον είχα αποχαιρετήσει με το μεσαίο μου δάχτυλο. Όχι μόνο δεν με είχε καλύψει στους δικούς μου αλλά είχε αναφερθεί και στον τύπο που είχε προσπαθήσει να μας πουλήσει ναρκωτικά. Μετά τη φράση «τις πέτυχα στην Κορύφωση» αντί να το βουλώσει μπήκε σε λεπτομέρειες και φορτώθηκα μία δυβδόμαδη ποινή. Είχε φερθεί μαλακισμένα αλλά ήταν αρκετά ενδιαφέρον για να του κρατήσω μούτρα.

«Η παρέα μου συνηθίζει να οργανώνει αποχαιρετιστήρια έξοδο στο κέντρο» πρόσθεσα φτάνοντας κοντά του. «Οπότε μάλλον σε ευχαριστώ που με συνοδεύεις».

«Μάλλον;»

«Δεν μου αρέσει να έχω νταντά» ξηγήθηκα.

Με περίμενε με τα χέρια στις τσέπες και την πόρτα του συνοδηγού ανοιχτή. Μύριζε πούδρα, πεύκο και ίσως λίγη θάλασσα. Ο συνδυασμός του πήγαινε γάντι. Τον κοίταξα με απορία. Είχε περιποιηθεί τα γένια του, ήταν φρεσκολουσμένος, φορούσε άρωμα.

«Το ξέρεις πως δεν είναι ραντεβού, ε;»

«Μάλλον» επανέλαβε και έκανε στην άκρη.

Μπήκα στο αυτοκίνητο, μου έκλεισε την πόρτα και φορώντας τη ζώνη θυμήθηκα το σχόλιο της Τζόι. Τα δερμάτινα καθίσματα ήταν φθαρμένα και το ταμπλό κατά τόπους κατεστραμμένο. Ήταν ένα παλιό τζιπ με κύρια χρήση τη δουλειά του μόνο που αυτή τη φορά η καμπίνα ήταν καθαρή και σε τάξη.

Το είχε συμμαζέψει για εμένα;

Πριν ή μετά το γυμναστήριο;

Του άρεσα;

Κάθισε στη θέση του και σκύβοντας να βάλει σε λειτουργία τη μηχανή με έπιασε να τον παρατηρώ.

«Συμβαίνει κάτι;»

«Είναι αρκετά επίσημο, δεν νομίζεις;»