ΛΟΥΑΝ

Η παλάμη του κύλησε στον λαιμό μου σε μια λαβή που άπλωσε παντού την κυριαρχία της. Έσκυψε στο μάγουλό μου και άκουσα την πνοή του σαν κύμα στο αυτί μου. «Είσαι τόσο καυλωμένη που μόλις σου έβαζα δάχτυλο θα έλιωνες. Δεν έχεις πάρει τα μάτια σου από πάνω μου όλο το βράδυ και οριακά δεν έχω πάει στην τουαλέτα να τον παίξω -με εικόνα αυτά τα μάτια να είναι καρφωμένα επάνω μου όταν σε γαμάω». Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελή από ένα κύμα που είχε κατηφορίσει ανάμεσα στα πόδια μου. Έφερε αργά το πρόσωπό του στην ευθεία μου και ήμουν σίγουρη πως από τον τρόπο που τον κοιτούσα κατάλαβε πως είχα κάνει εικόνα τα όσα έλεγε. «Μου σηκώνεται χωρίς καν να με αγγίξεις και δεν θέλω καν να στο κρύψω... Γαμώτο, ήταν λάθος να δεχτώ»

«Να με συνοδέψεις;»

Έβρισε ξανά και απομακρύνθηκε.

«Γάμα το».

Πλήρωσε, με έπιασε από το χέρι και κινηθήκαμε προς την έξοδο. Βγαίνοντας από το μαγαζί χτύπησε το κινητό του και έβαλε την κλήση σε αναμονή.

«Έχω μπερδευτεί» είπα.

«Δεν έχεις μπερδευτεί, έχεις καυλώσει» με διόρθωσε εκνευρισμένος. «Έχεις καυλώσει με ένα παιχνίδι που οριακά δεν παραβιάζει τους κανόνες».

Τινάχτηκα εκνευρισμένη από τη λαβή του.

«Σταμάτα να με προσβάλεις». Είχε καταλάβει πως μου άρεσε, ήξερε ακριβώς πόσο με επηρέαζε και έπαιζε; Αυτό εννοούσε; «Με κάνεις να φαίνομαι φθηνή και δεν μου αξίζει».

«Φθηνή;» απόρησε και με έδειξε. «Αν ήσουν φθηνή δεν θα είχε νόημα».

«Ποιο πράγμα;» φώναξα και τον έσπρωξα. «Τι στα κομμάτια συμβαίνει στο μυαλό σου και δεν βγάζω άκρη».

«Αν με ξανασπρώξεις θα σε φιλήσω» με προειδοποίησε.

«Αλήθεια;» τον ειρωνεύτηκα.

«Αν δεν το θέλεις μην με προκαλείς».

Πλησίασα, σήκωσα το χέρι μου με φορά το στέρνο του και τον έσπρωξα.

«Έχεις κόφτη Βραζιλιάνε» είπα.

«Έχω την έγκρισή σου» απάντησε.

Μηδένισε κάθε απόσταση, έσκυψε κοντά μου και δεν τον έδιωξα όταν έσκυψε και με φίλησε.

Η ανάσα μου κόπηκε μόλις ένωσε τα χείλη μου με τα δικά μου κι εκείνα άνοιξαν, στη αρχή ξαφνιασμένα και στη συνέχεια αχόρταγα και με περιέργεια. Η γλώσσα του βυθίστηκε μέσα τους με μια ασύλληπτη γεύση δροσιάς που με έκανε να κολλήσω επάνω του σαν μαγνήτης. Η αθώα εξερεύνηση κράτησε για λίγο και τη θέση της πήρε η ένταση ενός φιλιού που ένιωσα να με τρώει και να με διαλύει για περισσότερα.

Με άκουσα να γκρινιάζω όταν έπλεξε τα δάχτυλα στα μαλλιά μου για να με κρατήσει ακόμα πιο κοντά του. Να με ελέγξει και να με κυριαρχεί λες και ήμουν η φιάλη οξυγόνου του. Τόσο άψογος στον ρόλο του που ήμουν σίγουρη πως αν συνέχιζε θα με διέλυε.

Δεν ξέρω πως βρέθηκα στρυμωγμένη στον τοίχο. Να αδειάζει μέσα μου το είναι του και να στραγγίζει το δικό μου. Το χέρι του βρέθηκε ανάμεσα στα πόδια μου κι ενώ δίστασε του ζήτησα να μην σταματήσει. Το κινητό του χτύπησε ξανά τη στιγμή που μου είχε σηκώσει το φόρεμα.

«Μην σταματήσεις» επανέλαβα και τότε πάγωσε.

«Τι μου κάνεις, γαμώτο». Έφτιαξε το ρούχο μου και λαχανιασμένος έκανε ένα βήμα πίσω. «Έχω χάσει το μυαλό μου με εσένα» με κατηγόρησε και στα καπάκια έβγαλε το κινητό από την τσέπη του.

Ήμουν κολλημένη στον τοίχο όταν απάντησε στην κλήση. Όταν άρχισε να μιλάει πληροφορώντας μια γυναικεία φωνή πως σε μία ώρα θα ήταν μαζί της. Είχε την προσοχή του επάνω μου αλλά η απόσταση μεγάλωνε όσο συνερχόμουν και συνειδητοποιούσα τι στα κομμάτια είχε συμβεί.

Δεν ήταν διαθέσιμος. Είχε σχέση. Ήμουν το παιχνίδι του.

Τελείωσε τη συνομιλία του και έτρεμα.

«Η κοπέλα σου ήταν;»

«Ναι».

«Γι' αυτό οι ετοιμασίες και τα υπόλοιπα» ερώτηση και δήλωση μαζί. Δεν είχε καθαρίσει το αυτοκίνητό του για εμένα αλλά για εκείνη. Δεν ήταν περιποιημένος για εμένα αλλά για εκείνη. Εγώ είχα απλά τονώσει το ηθικό του και ναι μεν είχε ξεφύγει η φάση αλλά στο κεφάλι του ήταν κύριος, δεν έφταιγε. Μιας και εξ αρχής μου είχε ξεκαθαρίσει πως δεν ήταν γαμημένα διαθέσιμος.

«Δεν ξέρω ποια από τις δύο μας λυπάμαι».

«Ζηλεύεις;»

Χαμογέλασα ειρωνικά γιατί μόλις μου είχε λύσει την απορία.

Εκείνη λυπόμουν. Εκείνος ήταν μαλάκας κι εγώ τελικά εύκολη.

«Άντε γαμήσου, Ραμόν».