ΛΟΥΑΝ

Πήρε τον χρόνο του, ήπιε από την μπύρα του και στηρίχτηκε στα γόνατα, σε μια στάση που έφερε το πρόσωπό του ακόμα πιο κοντά μου. «Υποθετικά, λοιπόν, αν μου την έπεφτες και ήμουν διαθέσιμος θα σε γαμούσα».

Ανατρίχιασα παντού. Δεν ήταν μόνο η πρόταση που είχε ξεστομίσει αλλά και το θράσος που με κοιτούσε. Με έγδυνε και του άρεσε.

«Γιατί δέχτηκες να με συνοδέψεις;» Δεν ακολουθούσε τους κανόνες κι αν δεν ήταν ο Βίκτορ, ήταν ολοφάνερο πως θα πίεζε για περισσότερα. «Έπλυνες το αυτοκίνητό σου και ετοιμάστηκες λες και ήμουν το ραντεβού σου. Είσαι κουρασμένος, ξενυχτάς κάπου που δεν διασκεδάζεις. Μοιράζεις χυλόπιτες κι όταν αναφέρεσαι σε εμένα το μόνο σενάριο που παίζει στο μυαλό σου είναι το σεξ».

«Ένα σενάριο που σου αρέσει».

«Τι πιστεύεις πως θα γίνει όταν μπούμε ξανά στο αυτοκίνητο, ε; Θα καβαλήσω τα πόδια σου;» Ο αδερφός μου ήταν εμπόδιο αλλά αν συμφωνούσα, τον έσβηνε. Τον είδα να χαζογελάει οριακά συγκρατήθηκα για να μην τον φτύσω. Με είχε περάσει για εύκολη; Αλήθεια; Δεν ήταν ωμός τόση ώρα με πρόσβαλε ο βλάκας. «Δεν γαμιέμαι στο πρώτο ραντεβού».

«Άρα θα με δυσκόλευες;»

«Μιλάω σοβαρά».

«Ωραία» είπε και σηκώθηκε. «Αν κι αυτό που περιέγραψες θα ήταν ό,τι καλύτερο να ολοκληρώσει τη νύχτα μου, δεν κάνω ξεπέτες, μόνο σχέσεις, οπότε χαίρομαι».

Τι στο διάολο έλεγε;

«Φεύγουμε» πρόσθεσε. Πλήρωσε και γυρνώντας στην πλευρά μου εγκλωβίστηκα με την πλάτη στο μπαρ. Πάλι πούδρα και θάλασσα. Πάλι ένα ηλίθιο μπέρδεμα που έκανε όλη την προηγούμενη συζήτηση άχρηστη κι εμένα οδυνηρά εύκολη. Κοίταξε τα χείλη μου, σήκωσε αργά το βλέμμα στα μάτια μου. Αν και κουρασμένος φαινόταν να απολαμβάνει αυτό που είχε στριμώξει μπροστά του.

«Έχεις σκοπό να με φιλήσεις, Ραμόν;»

«Θέλεις;»

Ίσως να ανταπέδιδα ίσως να τον χτυπούσα.

«Ίσως».

Άγγιξε με τον δείχτη το χείλος μου κι εκείνο άνοιξε. «Θέλεις» είπε μελετώντας το δέρμα μου σαν να ήταν κάτι που σύντομα θα γευόταν. Η ανάσα μου γέμισε με τη δική του. «Δεν φαντάζεσαι τι μου κάνεις, Λουάν. Είχα καταλάβει πως με επηρεάζεις αλλά δεν το περίμενα τόσο δύσκολο. Τόσο αρρωστημένα ψυχοφθόρο κι εσένα τόσο έτοιμη να το δεχτείς».

«Να δεχτώ τι;»

«Τα πάντα».