ΡΑΜΟΝ

Την επόμενη μέρα με επισκέφτηκε ο Βίκτορ στο συνεργείο.

Ήμουν στο γραφείο και προσπαθούσα να βάλω σε τάξη τις εκκρεμότητες που είχαν προκύψει λόγω της αποστολής, όταν στο βουνό με τα χαρτιά προστέθηκε κι ένα κινητό τηλέφωνο.

«Είναι της Λουάν» είπε δείχνοντας τη συσκευή. Έβγαλε από την τσέπη του ακόμα ένα και το ακούμπησε δίπλα του. «Και αυτό είναι το δικό μου. Θέλω να ξέρω που βρίσκεται ανά πάσα ώρα και στιγμή, είναι δεν είναι συνδεδεμένη στο διαδίκτυο».

«Απαιτητική ζήτηση, Μόρντορ».

«Θα της φόρτωνα έναν Αρχάγγελο είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο αλλά οι μισοί είναι άχρηστοι και οι ικανοί τρέχουν τις αποστολές».

«Ηρέμισε, μεγάλε. Δεν-».

«Είναι παράνομο να την κλείσω σε κλουβί» με έκοψε τσιτωμένος. «Δεν έχω άλλη λύση, Σιέγκα. Η υπόθεση που θα τρέξουμε το φθινόπωρο θέλει καθαρό μυαλό. Θα λείπω και δεν εχω καμία εμπιστοσύνη στον πατέρα μου με τα θέματα του σπιτιού».

«Δεν είναι απλό, φίλε». Η δημιουργία μιας εφαρμογής-παρακολούθησης που θα ήταν ενεργή χωρίς τη σύνδεση διαδικτύου ήταν πολύπλοκη. «Θέλει χρόνο και-».

«Πόσο;» με έκοψε ξανά.

Ήταν τέρμα στην τσίτα.

«Δεν ξέρω» παραδέχτηκα σκαλωμένος. Πήγα στο ψυγείο, πήρα δύο μπίρες και επιστρέφοντας άφησα τη μία μπροστά του. «Θέλει δουλειά και ψάξιμο κι όλα αυτά θέλουν χρόνο που δεν έχω. Από τον Σεπτέμβριο θα είμαι μαζί σου».

«Αν σε βγάλω εκτός, θα τα καταφέρεις;»

Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Σε μια τέτοια χαοτική κατάσταση που φαινόταν δύσκολο να ελέγξει. Έτρεμε και ήταν ξενυχτισμένος. Το λευκό των ματιών του καλυπτόταν από δεκάδες κόκκινες γραμμές. Μαύροι κύκλοι, κουρασμένο βλέμμα.

«Ίσως» απάντησα με ειλικρίνεια.

Επιστήμη και τεχνολογία είχαν εξελιχθεί. Βελτιώνονταν και με κάποιο τρόπο συνδέονταν με έναν κεντρικό αγωγό. Με έναν αόρατο δρόμο που μετέφερε πληροφορίες από το ένα σημείο στο άλλο. Ο Βίκτορ ήθελε να βρω πρόσβαση σε ένα τέτοιο δρόμο και να προσθέσω ένα δικό μας μονοπάτι επικοινωνίας που ενώ ήταν εφικτό, ήθελε άδεια αλλιώς ήταν φουλ παράνομο.

«Ίσως» επανέλαβα κι έκανα μια ακόμα παύση για να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου. «Ίσως η κατασκευή μιας κάρτας μνήμης με ενσωματωμένο πομπό να έδινε στίγμα τοποθεσίας έστω κάποιες ώρες μετά τη διακοπή σύνδεσης με το διαδίκτυο του τηλεφώνου ή την έλλειψη μπαταρίας αλλά ως εκεί και όχι άμεσα» ανέφερα αν και παρόμοια προϊόντα κυκλοφορούσαν ήδη στο εμπόριο και ίσως με ένα από αυτά να μπορούσε να κάνει τη δουλειά του.