4.1
ΡΑΜΟΝ
Δεκαπέντε λεπτά αργότερα δεν είχε αλλάξει τίποτα.
Ήμουν στα όρια αγκύλωσης από τη στάση που είχαμε με την Κολλίν όταν ένας από τους μπράβους κατευθύνθηκε προς το μέρος μας. Δεν υπήρξε προειδοποίηση. Οι γλώσσες μας πλέχτηκαν κουβάρι, τα χέρια μου καρφώθηκαν στον κώλο της. Οι κινήσεις έγιναν απότομα κι ενώ αρχικά κατάλαβα το ξάφνιασμά της, ευτυχώς μπήκε γρήγορα στον ρόλο. Την κόλλησα επάνω μου κι όπως συνέχισα να τη φιλάω, μου τρίφτηκε και αυτομάτως μου σηκώθηκε. Νιώθοντας τη λάθος κίνηση στο παντελόνι μου προσπάθησα να το ελέγξω αλλά τον διάολό μου, δυσκολεύτηκα. Όσο ακατάλληλη κι αν ήταν η στιγμή ή η γκόμενα, είχα καιρό να γαμήσω.
Ο μπράβος άλλαξε κατεύθυνση, η φάση είχε ξεφύγει τελείως. Το χέρι της ήταν ανάμεσα στα πόδια μου, το πουλί μου πιεζόταν για περισσότερα. Συνήλθα δύσκολα και την απομάκρυνα όμως μόλις συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, άρχισε να τρέμει και να ζητάει «συγγνώμη». Στο μεταξύ, το δεξί χέρι του Κρίστοφερ βγήκε από την πόρτα του προσωπικού και πλησίασε το φυλάκιο. Μίλησε με τον μπράβο, ο μπράβος έφυγε με κατεύθυνση τον όχλο κι εκείνος μπήκε στο φυλάκιο.
Ήταν η στιγμή ανεφοδιασμού.
Επιστρέφοντας στην Κολλίν είχε καλύψει το πρόσωπό της και έκλαιγε.
Σκατά.
Η υπόθεση έτρεχε γρήγορα κι αν το μεταξύ μας είχε μπερδευτεί, μετά από όλο αυτό, εκείνη έπρεπε να αλλάξει δουλειά κι εγώ να μάθω να γαμάω συχνότερα.
Την έπιασα από τους καρπούς και την ανάγκασα να με κοιτάξει. «Ηρέμισε. Τη δουλειά μας κάναμε».
«Όχι... Σου σηκώθηκε και-»
«Η φάση ξέφυγε» πρόσθεσα ψύχραιμα. «Ναι, καύλωσα και ναι, σου άρεσε αλλά τελείωσε». Έριξα μια κοφτή ματιά πίσω της, ο μπράβος ήταν έτοιμος να μπερδευτεί ξανά με το πλήθος. «Ήταν κομμάτι του ρόλου μας, τέλος».
Δεν περίμενα καν να γνέψει. Την έπιασα και τον ακολουθήσαμε. Περικυκλωθήκαμε από τον κόσμο, της εξήγησα τις κινήσεις μας κι όταν ήμουν σίγουρος πως χαθήκαμε από το οπτικό πεδίο του φυλακίου, χωριστήκαμε. Μόλις θα ενημέρωνε τον Ρας και τον Μάικ να πάρουν θέσεις κοντά στο φυλάκιο ήταν ελεύθερη να φύγει. Γνώμη μου: Όχι μόνο από την Κορύφωση αλλά και από τη Βι.Εμ.Έι. Δεν έκανε για τη δουλειά. Κόβοντας τη λαοθάλασσα στα δύο βρέθηκα στην απέναντι πλευρά. Είδα τον μπράβο να κατευθύνει με νεύματα δύο τύπους προς ένα κάδο σκουπιδιών στα αριστερά του. Ο κάδος ήταν πολύτιμός. Έβγαλα το κινητό και με μια γρήγορη κλήση ενημέρωσα τον αστυνόμο που θα έτρεχε τη συνέχεια. Έχωσα τη συσκευή στην τσέπη και άναψα τσιγάρο. Σε λίγο η εμπλοκή μου τελείωνε και επέστρεφα στην ηρεμία μου.
Τράβηξα τζούρα, «σου είπα δεν ενδιαφερόμαστε» άκουσα και πάγωσα με τον καπνό σφηνωμένο στα πνευμόνια μου.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top