ΡΑΜΟΝ

Έκανα κάποιες ηλεκτρονικές πληρωμές όταν είδα μέσω της κάμερας να διανύει το αυτοκίνητό του την κεντρική πύλη. Λίγα λεπτά μετά, μπήκε στο γραφείο κι αφού έκλεισε την πόρτα, άνοιξε τα στόρια για να έχει εικόνα το υπόλοιπο συνεργείο.

«Έμαθα παρέλαβες χτες». Κάθισε απέναντί μου, άναψε τσιγάρο. «Πώς πήγε;»

Έσπρωξα πίσω την καρέκλα και τέντωσα τα πόδια μου επάνω στο τραπέζι. Η πληροφορία είχε φτάσει στα αυτιά του από τη Λόρα άρα ήξερε πως είχα συνοδέψει την αδερφή του σε πλήρη συνεργασία.

«Έχεις σε κάποιον εμπιστοσύνη, Βίκτορ;»

«Σε εσένα».

Μαλακίες.

«Αν μου είχες δεν θα τραβιόσουν μέχρι εδώ για να διασταυρώσεις τις πληροφορίες της».

«Σωστό...» παραδέχτηκε και με έδειξε με την καύτρα. «Λοιπόν, όσα μου είπε η Λόρα δεν δένουν με όσα ακολούθησαν σήμερα το πρωί. Κάποιος εξόφλησε τα ξημερώματα το δωμάτιό της. Η Λουάν δεν έχει φύγει ακόμα από το ξενοδοχείο αλλά σκοπεύει να το κάνει. Θέλω να μάθεις πού στα κομμάτια έχει σκοπό να πάει και ποιος μπλέκεται σε όλο αυτό».

Εκείνος μπλεκόταν με τον Κωδικό μου, κανείς άλλος.

Στηρίχτηκα με τους αγκώνες στα χερούλια της καρέκλας και άρχισα να παίζω τα δάχτυλά μου. Ήταν λογικό να παρακολουθεί τις κινήσεις της. Ήταν η αδερφή του, την αγαπούσε και γι' αυτόν τον λόγο με είχε χρήσει Αρχάγγελό της. Για τη γαμημένη ασφάλειά της.

«Αν δεν με εμπιστεύεσαι γιατί με έβαλες δίπλα της;»

«Μην το παίρνεις προσωπικά. Σε εκείνη δεν έχω εμπιστοσύνη, στην υπηρεσία δεν έχω, στον Μαξ δεν έχω. Λοιπόν, έχεις ιδέα που στο καλό θα πάει;» ρώτησε τη στιγμή που ο αριθμό της αναβόσβησε στο κινητό μου.

«Έχω» του είπα και ενεργοποίησα την κλήση σε ανοιχτή ακρόαση.

«Πλήρωσες το δωμάτιό μου;»

Η φωνή της απορρόφησε την προσοχή του Βίκτορ και τσίτωσε την απορία μου. Τι στον διάολο είχε στο μυαλό του ο βλάκας και είχε ανεχτεί να μένει η αδερφή του σε ένα κωλοδωμάτιο; Σε ένα γαμημένο ξενοδοχείο, σε μια μέτρια περιοχή της πόλης;

Εξήγησα και στους δύο πως είχα κάνει ηλεκτρονικά την πληρωμή, και στη Λουάν πως δεν ήθελα να ασχοληθεί με τίποτε άλλο παρά μόνο με τη μετακόμισή της από το ξενοδοχείο στο σπίτι μου. Έπειτα σηκώθηκα και έγειρα πάνω από το τηλέφωνο για να τη ρωτήσω, κοιτώντας κατάματα τον Βίκτορ. «Είσαι έτοιμη;»

«Ναι».

«Έρχομαι». Απενεργοποίησα την κλήση. «Θα μείνει στο σπίτι μου» του ξεκαθάρισα. «Είναι κοντά στη σχολή και κοντά στην Κορύφωση κι όχι σε ένα μπουρδέλο στην άλλη άκρη της πόλης. Στο αυτοκίνητό της υπάρχει πομπός της υπηρεσίας. Ή θα προσθέσω έναν δικό μας ή θα βρω τρόπο να στέλνω το σήμα του και σε εμένα». Έβαλα το κινητό στην τσέπη μου και πήρα τα κλειδιά του τζιπ. «Το θέμα με τον Ντέιμον έληξε, το μόνο που μένει είναι να σταματήσει τα πάρε-δώσε με τον Λιόν» τόνισα ενώ τον έδειχνα, «κάτι που είναι δουλειά σου να πείσεις τον Μαξ να διακόψει».

Η έλλειψη εμπιστοσύνης θα ήταν πρόβλημα στη μελλοντική σχέση που θα είχε ο Βίκτορ μεταξύ όσων θα στελέχωναν τη νέα δομή της Βι.Εμ.Έι. Αν και εφόσον υπήρχε η Βι.Εμ.Έι. και δεν μας έπαιρνε όλους ο διάολος, ο τύπος έπρεπε να καταλάβει πως δεν θα αποφάσιζε μόνος του. Λόγω αυτής της λογικής και σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση των ιδρυτών, είχαμε φτάσει στο σημείο να έχουμε μονόδρομο τη σωτηρία της σχολής για τη ζωή μας. Εφόσον η αποστολή είχε μπει σε τροχιά έναρξης, είχαν οριστεί τα πόστα και οι αρμοδιότητες, δεν είχα σκοπό να τον αφήσω να μπλέκεται στα πόδια μου.

Ακόμα κι αν επρόκειτο για την αδερφή του.

«Μην ξαναέρθεις στο συνεργείο για αυτόν τον λόγο, Βίκτορ. Αν θέλεις αναφορά θα την έχεις αλλά χωρίς να διακινδυνεύεις τις συναντήσεις μας με μάτια που όσο θα προχωράει η αποστολή όλο και περισσότερο θα καρφώνονται επάνω μας».

Ξένισε με το ύφος μου αλλά στα αρχίδια μου. Έπρεπε να συμμαζευτεί για να έχουμε αποτέλεσμα.

«Δεν τη θέλω μέσα στη ζωή που κάνουμε» είπε και μετά βίας κρατήθηκα να μην τον χτυπήσω.

«Τότε άσε με να κάνω τη δουλειά μου» του πέταξα.

Έφυγε πρώτος κι έμεινα με σφιγμένες γροθιές πίσωτου. Η βέρα πίεζε το δάχτυλό μου κι ενώ ήξερα πως τίποτα δεν είχε οριστείτυχαία διαρκώς επιβεβαιωνόμουν πως κάθε λεπτομέρεια του σχεδίου του είχε σκοπόνα κατευθύνει τη συνέχεια. Μέσα και έξω από τη σχολή, με στόχο να αποτρέψει τησύνδεση του πριν με το μετά. Ένα μετά που δεν είχε καταλάβει πως θα με έβρισκεεκτός της Βι.Εμ.Έι.