ΛΟΥΑΝ

Ο Ντέιμον στεκόταν όρθιος στο γραφείο με τα χέρια στις τσέπες και την προσοχή του στραμμένη στις οθόνες.

«Ένας βλάκας παρενοχλεί μια σερβιτόρα» είπα μπαίνοντας.

«Τρέχουν τα δύο Πι» μουρμούρησε ο Λιόν πίσω μου.

«Το είδα» είπε ο Ντέιμον.

«Δεν θα κάνεις κάτι;» απόρησα.

«Παρενοχλούσε, δεν παρενοχλεί» με διόρθωσε ο Ντέιμον και γυρνώντας μία οθόνη στην πλευρά μου, η ωμή βία ήταν η απόλυτη εικόνα στο μόνιτορ. «Δύο Πι. Προειδοποίηση: κάποια σπασμένα κόκκαλα. Παραδειγματισμός: μπροστά σε κόσμο». Ο άντρας ήταν χτυπημένος στην είσοδο της Κορύφωσης και με εντολή του Μέισον τον απομακρύναν οι μπράβοι που στέκονταν σαν βουνά δίπλα στον Λέιτον. Είχαν γίνει όλα πολύ γρήγορα.

«Ικανοποιημένη;» αναρωτήθηκε και μετά βίας έγνεψα.

«Ωραία» μουρμούρησε και επέστρεψε την οθόνη στην αρχική της θέση. «Πώς πάει, έξω;» απευθύνθηκε στον Λιόν.

«Καλύτερα από τα εγκαίνια. Τα επίπεδα είναι πίτα. Η Λόρα αναγνώρισε κανά-δύο Μεξικανούς. Λέιτον και Μέισον όπως είδες σε πλήρη συνεργασία».

«Οι Μπάρμπι;»

«Η Μαριλού και η Λάιλα είναι επαγγελματίες».

«Η Λουάν;»

Ο Λιόν μου χαμογέλασε πριν απαντήσει στον Ντέιμον, «άψογη».

Για ακόμα μία φορά αναρωτήθηκα αν ήταν όντως τόσο σκόρπιος όσο άφηνε να εννοηθεί. Αν η συμπεριφορά του ήταν ένας τοίχος που μπλόκαρε την αλήθεια και όσα είχαν συμβεί στην ομάδα του. Ο Βίκτορ είχε δεχτεί ως έσχατη λύση να τον υπνωτίζω παρότι ήξερε πως αυτό θα κλόνιζε τη μελλοντική τους σχέση. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας έπαιζε τον ρόλο του και στην προκειμένη, βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο όπου η παράσταση έτρεχε στον ίδιο ρυθμό με την αλήθεια. Έπρεπε να απαλλαγώ σύντομα από τον Λιόν ενώ σε σχέση με τον Ντέιμον η κατάσταση ήταν ελεγχόμενη. Ήταν ένας άντρας με χαρακτηριστικά μοντέλου σε συσκευασία αλήτη που τρέλαινε τις γυναίκες. Δεν δεσμευόταν, άνηκε σε όλες.

«Θα την πάω εγώ στο ξενοδοχείο» τονενημέρωσε ο Ντέιμον και νεύμα τον έδιωξε το γραφείο.