ΡΑΜΟΝ

Εφτά μήνες αργότερα

Όσο περίμενα να ξημερώσει και να πάει μια λογική ώρα τόσο περισσότερο ζοριζόμουν, κι όταν επιτέλους πάρκαρα πλάι στο αυτοκίνητό του, τον είδα και τρελάθηκα.

Κατέβαινε τα σκαλιά της βεράντας μιλώντας στο τηλέφωνο με κατεύθυνση τον κήπο. Πίσω του εμφανίστηκε ο Βλαντιμίρ αλλά στα αρχίδια μου. Δεν έψαχνα τον ιδρυτή αλλά τον γιό του. Αυτόν που είχε καταντήσει εφιάλτη τη ζωή μου.

Έτρεξα προς το μέρος του.

«Σιέγκα» φώναξε ο Βλαντιμίρ.

Η φωνή τον έστρεψε επάνω μου αλλά ήταν ήδη αργά. Τον χτύπησα στο πρόσωπο και επανέλαβα πριν αντιδράσει. «Για τι με πέρασες, ε; Για κανέναν φλώρο;» Η εντολή του ιδρυτή δεν υπήρχε όπως και ό,τι στα κομμάτια συνέχισε να φωνάζει.

Ο Βίκτορ αμύνθηκε. Πιαστήκαμε στα χέρια.

Εφτά μήνες νωρίτερα δεν είχα επιλογή. Είχα στριμώξει την αδερφή του σε μια γωνία και αφού την είχα γαμήσει, μας είχε πετύχει με τη γλώσσα μου στο στόμα της. Δεν είχα λογαριάσει τίποτα, είχα μαλακιστεί χοντρά και έφταιγα. Τον είχα αφήσει να με τσακίσει δικαιολογώντας κάθε του χτύπημα. Το συμβάν ήταν παρελθόν, όπως παρελθόν είχε γίνει και η όποια γαμημένη φιλία μας. Τα είχα σκατώσει κι από τότε τα σκάτωνε διαρκώς κι εκείνος κι έτσι με κάθε ευκαιρία ψαχνόμασταν για τσαμπουκά.

Λόγω αποστολών οι συναντήσεις μας ήταν σπάνιες, άρα ελάχιστες και οι ευκαιρίες να πιαστούμε στα χέρια. Όμως τελικά τον είχα μπροστά μου και δεν είχα σκοπό να σταματήσω.

Είχε ξεφύγει τελείως ο μαλάκας.

Εκμεταλλευόμενος το πρόγραμμα που είχα δημιουργήσει έκανε κουμάντο στους Αρχαγγέλους· έμπλεκε τις υποθέσεις της Βι.Εμ.Έι. με τις ζωές τους. Η αλήθεια ήταν πως είχαν μαζευτεί πολλοί άχρηστοι στη σχολή. Ως ουρά του Άντερσεν είχα βαρεθεί να κόβω ανίκανους υποψηφίους από το γραφείο μου και να γίνονται ικανοί στο δικό του. Στο μεταξύ ο Βίκτορ, αντί να λογικέψει κάπως τον πατέρα του είχε γίνει μια αόρατη δύναμη υπέρ των ιδρυτών. Από τα μέλη της σχολής λίγοι ήταν εκείνοι που γνώριζαν πως άνηκε στη Βι.Εμ.Έι. -οι περισσότεροι, δε, δεν τον είχαν δει ποτέ τους. Κινούταν υπογείως και σαν φάντασμα με τη σύμφωνη γνώμη των κουμανταδόρων που είχαν αποφασίσει να τον χρησιμοποιούν ως κρυφό χαρτί. Αποτέλεσμα; Έχωνε παντού τη μύτη του και έδινε εντολές που επηρέαζαν σε βάθος όχι μόνο τις Οικογένειες αλλά και απλούς πολίτες.

Λογιζόμουν μέσα σε αυτούς που ήξεραν τον ρόλο του αλλά και πάλι, στα αρχίδια μου.

«Θα σε γαμήσω».

«Έλα...» τον προκάλεσα.

Έφαγα μια καλή. Ένιωσα αίμα στο στόμα μου του έβαλα τρικλοποδιά και να τον έριξα στο έδαφος.

«Ποτέ δεν είσαι εκεί που πρέπει» με κατηγόρησε.

Δεν είχα ιδέα ποιο ήταν το σάπιο σημείο της αποστολής που είχα εκτελέσει λάθος και τον είχε εκνευρίσει τόσο. Ο λόγος που είχα βρεθεί εκεί ήταν η Λουάν και οι γαμημένες αποφάσεις του.

«Την έστειλες στην Αγγλία» φώναξα με τη σειρά μου γιατί αυτό ήταν το θέμα μου. «Είναι στην άλλη άκρη της γης, μόνη της. Είσαι εντελώς ηλίθιος, Μόρντορ; Έχουμε τόσους εχθρούς».

Είχα αφήσει να περάσει ένας μήνας μετά το συμβάν πριν προσπαθήσω να επικοινωνήσω μαζί της. Είχα δώσει χρόνο σε όλους μας ώστε να ηρεμίσει η κατάσταση. Όταν την έψαξα έπεσα σε αδιέξοδο. Το κινητό της ήταν νεκρό, δεν είχε γραφτεί στο ιδιωτικό κολέγιο, είχε εξαφανιστεί κάθε της ίχνος. Είχα φτάσει μέχρι την πόρτα του και τον είχα ρωτήσει ήρεμα και πολιτισμένα πού στα κομμάτια την είχε στείλει.

Με προκάλεσε. Γίναμε κουβάρι.