ΛΙΟΝ

Η Τζουλιέτ με κοίταξε με το γνωστό υπεροπτικό της ύφος ενώ από την πλευρά μου σκέφτηκα πως η εμφάνισή της θα ταίριαζε οπουδήποτε αλλού εκτός από εδώ μέσα. Βγαίνοντας, κοπάνισε την πόρτα κι άρχισα να κόβω βόλτες από το φλιπεράκι στον τοίχο και πίσω. Είχα χαθεί με τις πληροφορίες.

«Που έβαλες το δείγμα;» ρώτησε ο Ντέιμον.

Ποιο δείγμα; Πέρασα τα χέρια πάνω από το κεφάλι. Αν ναι, το δείγμα. «Στο τρίτο συρτάρι».

Το ανοιγόκλεισε, «κωδικοί και μαλακίες» μουρμούρισε, έβρισε τον Μαξ και μου έδωσε κατευθύνσεις για τον Ίθαν. Τρεις γραμμές με ζάχαρη άχνη και μία από το δείγμα της κοκαΐνης. Το τεστ αφορούσε τον Κωδικό του, κάτι που με μπέρδεψε ακόμα χειρότερα. Οι αρχηγοί δεν φορτώνονταν Κωδικούς, οι προστασίες ήταν δουλειά των Πυλώνων κι ενώ ήξερα το πρωτόκολλο, το βούλωσα.

Μόλις τελείωσε σχετικά με την Εύα Ντε Μίλερ, χύθηκε στην καρέκλα ξεφυσώντας.

«Όσον αφορά την Τζουλιέτ, θέλω να έχω το κεφάλι μου ήσυχο».

Στο θέμα μου λοιπόν. Αν το κερασάκι δεν ήθελε προστασία και ο Ντέιμον τη θεωρούσε κτήμα του, δεν είχα κανέναν λόγο να ανακατευτώ στο μεταξύ τους.

«Η γκόμενα είναι αγρίμι, αδερφέ».

«Δεν είναι γκόμενα, είναι ο Κωδικός σου».

«Τι είπες;»

«Με άκουσες».

Σκατά. Δεν είχα ιδέα τι στον διάολο έπρεπε να κάνω με έναν Κωδικό κι αν έπρεπε να κυνηγάω εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο μια γκόμενα σαν την Τζουλιέτ ήταν ό,τι χειρότερο. Στην τελική, όταν είχα ελεύθερο χρόνο ήμουν διαρκώς πιωμένος ή υπνωτισμένος λόγω της Λουάν.

Άναψα τσιγάρο, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει καλά αυτό.

«Με σκοτώνεις, αρχηγέ...» μουρμούρησα όσο εκείνος τοποθετούσε στο πρώτο συρτάρι ένα διάφανο φακελάκι με ζάχαρη άχνη. «Γιατί δεν μου φορτώνεις τη Λουάν; Είναι υπάκουη, δουλεύει στην Κορύφωση, ξέρει την ιεραρχία. Θα κάνει εύκολη τη δουλειά μου, με την Τζουλιέτ δεν θα έχω χρόνο ούτε για πήδημα».

«Είναι η αδερφή μου και δεν είναι για πήδημα».

Αδερφή του;

Τέλεια. Το θέμα γινόταν όλο και σκατό-καλύτερο.

Πέταξε έναν φάκελο σαν φρίσμπι στη μεριά μου. Μόλις τον έπιασα διέκρινα κατευθείαν τη σφραγίδα της Βι.Εμ.Έι.

«Περιέχει όσα πρέπει να ξέρεις για την Τζουλιέτ: Διευθύνσεις, χόμπι, φιλίες και τα ρέστα. Κανείς δεν πρέπει να μάθει τί σχέση έχουμε. Θα είσαι σκιά της και δεν θα πάθει ούτε γρατζουνιά μέχρι να τελειώσει η υπόθεση, κατάλαβες;».

Σκατά.

«Να μην κυκλοφορεί μόνη κι όταν θα θέλεις να πηδήξεις, σου προτείνω να πηδάς αυτή» συνέχισε, πετώντας με τον ίδιο τρόπο έναν επιπλέον φάκελο.

Είχα μείνει κόκκαλο. Μιλούσε και δεν προλάβαινα καν να γνέψω. Έχωσα τους φακέλους στην τσέπη του μπουφάν και βγήκα από το γραφείο τη στιγμή που έμπαινε η Λουάν.

Μου έκλεισε το μάτι , ανταπέδωσα από συνήθεια.

Ενημέρωσα τον Ίθαν για τη διαδικασία του τεστ και κάθισα σε μια θέση στο μπαρ. Στα αριστερά μου, ένα ζευγαράκι μακριά, η Τζουλιέτ με την παρέα της. Παρήγγειλα μια μπίρα και δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω της. Μια ώρα αργότερα χώθηκε ανάμεσα σε εκείνη και τις φίλες της ένας κοντοκουρεμένος μελαχρινός. Την είχα πλάτη, δεν μπορούσα να δω την αντίδρασή της οπότε τινάχτηκα να επέμβω. Τελικά τον αγκάλιασε, κατάλαβα πως τον ήξερε και μαζεύτηκα.

Προσπάθησα να χαλαρώσω και να σκεφτώ πώς στα κομμάτια θα διαχειριζόμουν έναν Κωδικό. Στις μέχρι πρότινος υποθέσεις ήμουν πάντα ο αρχηγός, είχα την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Τα θέματα προστασίας τα έτρεχαν οι Πυλώνες δεν ασχολούμουν. Ξαφνικά ήμουν ένας από αυτούς και δεν ήξερα από πού να ξεκινήσω. Δεν ήξερα τις συνήθειές της κι αν έκρινα από την αρχή μας, θα με ζόριζε. Παράγγειλα ακόμα μια μπίρα και κοιτώντας προς το μέρος της την είδα να μιλάει σε μια φίλη της και να με δείχνει. Άνοιξα τον δεύτερο φάκελο και μόλις επιβεβαίωσα πως η φωτογραφία της 'φίλη της' βρισκόταν ως πληροφορία 'για πήδημα', τον έχωσα ξανά στην τσέπη μου. Ο αρχηγός είχε κανονίσει να μην ψάχνομαι, η εργαζόμενη άρχισε να με πλησιάσει.

«Είμαι η Ολίβια» συστήθηκε.

«Το ξέρω».

Έριξα μια ματιά πίσω της, στην Τζουλιέτ. Το βλέμμα μας κλείδωσε για δευτερόλεπτα, έντονο και επιθετικό. Επέστρεψε την προσοχή της στην παρέα της, στράφηκα στην Ολίβια. Ξανθιά, με αναλογίες μοντέλου χαμογελούσε και πετάριζε χωρίς λόγο τις βλεφαρίδες της.

«Είμαι φίλη της Τζουλιέτ».

«Και όχι μόνο».

«Σωστά, αλλά στην προκειμένη εκείνη με έστειλε».

Μάλιστα... Ο Κωδικός μου δεν ήξερε πως είχα ήδη την Ολίβια και μου την πάσαρε λες και ήμουν ανίκανος να τη ρίξω.

Άναψα τσιγάρο.

«Πες στο κερασάκι αν θέλει κάτι να έρθει να μου το ζητήσει».

«Κερασάκι;»

«Η μελαχρινή».

Ξίνισε τα μούτρα της.

«Δεν είναι για τα δόντια σου Λιόν».

Κρατήθηκα για να μην της πω πως τι ήταν για εμένα και τι όχι το ήξερα εγώ και κανείς άλλος. Επιπλέον βαριόμουν να μπω σε αντιπαράθεση με κάποια που πληρωνόταν για να μου κάτσει.

Κάπνισα, ασχολήθηκα με την μπίρα μου κι ευτυχώς πήρε τα χαμπάρια της και επέστρεψε στην παρέα της.

Η Ολίβια μετέφερε το μήνυμα και ύστερα από δύο λεπτά είχα κοντά μου τη Τζουλιέτ.

«Λοιπόν;» αναρωτήθηκε.

Την κοίταξα κοφτά. Ήταν επιθετική ως συνήθως, σνομπ και κουκλάρα. Δεν νιαούριζε σαν χαζογκόμενα, δεν προσπαθούσε να εντυπωσιάσει κι αν έπρεπε να στοιχηματίσω ήμουν σίγουρος πως δεν θα πατούσε το πόδι της στην Κορύφωση αν δεν ήταν εντολή του Ντέιμον.

«Συμφωνείς;» συνέχισε.

«Με ποιο πράγμα;»

«Με την Ολίβια».

Έδειξα με νεύμα τον καβάλο μου.

«Νομίζεις χρειάζομαι βοήθεια για αυτόν εδώ;»

«Ναι».

Ξερά και με θράσος.

«Τι προτείνεις» ζήτησα να μάθω.

«Θα έχεις προτεραιότητα, καουμπόι. Αν συνεργαστούμε, δεν θα περιμένεις στη σειρά να πάρεις ό,τι έχει περάσει πρώτα από τον αδερφό μου».

Γύρισα ολοκληρωτικά στην πλευρά της και σήκωσα με απορία το φρύδι. «Φτιάχνεσαι όταν προσβάλεις γενικώς ή συγκεκριμένα με εμένα;»

Κατάλαβε πως δεν είχα τσιμπήσει, έκανε την κίνηση να φύγει αλλά την κράτησα αυτόματα στη θέση της, ανάμεσα στα πόδια μου. «Έχω πάει με πολλές χωρίς να ξέρω καν το όνομά τους κι αυτό, γιατί άνοιξαν τα πόδια τους πριν ανοίξουν το στόμα τους να μου συστηθούν».

«Δεν μου κάνει εντύπωση, καουμπόι. Δεν έχεις επίπεδο οπότε είναι λογικό».

«Έχω όμως καλό πούτσο και καμία δεν έφυγε δυσαρεστημένη».

Αντί να απομακρυνθεί σφηνώθηκε πιο κοντά μου.

«Όσο θα πληρώνονται θα ακούς αυτά που θες να ακούσεις».

«Δεν πληρώνω».

«Το κάνουν άλλοι για εσένα» μου πέταξε και σκατά.

Όχι μόνο δεν είχε προσβληθεί αλλά φαινόταν σαν να ήξερε για τη Λουάν και την Ολίβια. Το αίμα μου άρχισε να βράζει.

«Τι παίζει με την Ολίβια;» ζήτησα να μάθω.

«Γουστάρει τύπους σαν κι εσένα. Άξεστους και κακούς. Της είπα πως μπορώ να κάνω το κονέ, ενθουσιάστηκε, οπότε είναι η ευκαιρία σου να κάνεις κίνηση. Βέβαια, είναι ανώτερη του επιπέδου σου αλλά μην φοβάσαι, δεν θα σε ζορίσει».

«Να με ζορίσει;»

«Με συζητήσεις που δεν θα μπορείς να ακολουθήσεις... Σκέψου το, καουμπόι, είναι κρίμα να χάσεις τέτοια ευκαιρία. Θα είναι η πρώτη φορά που δεν θα πληρωθεί κάποια να σου κάτσει, άρα θα μάθεις στα αλήθεια αν τις ικανοποιείς ή όχι».