ΛΙΟΝ

Η Κορύφωση ήταν το μεγαλύτερο κλαμπ της πόλης ·η επαναλειτουργία της κομμάτι της αποστολής. Ένα καμουφλάζ που μας πρόσφερε μια έδρα και την απήχηση που χρειαζόμασταν. Ντίλερ, συμμορίτες και λοιποί σχημάτιζαν ουρά σε ένα πλατύ στενό με παλιές πολυκατοικίες. Το πλήθος ξεκινούσε από τον δρόμο και απλώνονταν μέχρι τα σκαλοπάτια της κεντρικής πύλης. Περίμενε στη σειρά και δεν έφευγε ακόμα κι όταν αναβόσβηνε η ταμπέλα «πλήρης».

Μόλις πάρκαρα πετάχτηκε από το αυτοκίνητο, στριμώχτηκε με τον κόσμο και την έχασα. Απορώντας τι στον διάολο είχε στο μυαλό του ο Ντέιμον, άρχισα να ψάχνω σαν βλάκας μια κυριλέ ξέμπαρκη γκόμενα. Την ξεχώρισα λίγα μέτρα μπροστά μου -στα σκοινιά του Λέιτον- επιτάχυνα και την άρπαξα από το μπράτσο.

«Δεν είναι δουλειά μου να σε κυνηγάω».

«Μην με αγγίζεις».

Τινάχτηκε αηδιασμένη, την έπιασα ξανά.

«Τι θα γίνει με την περίπτωσή σου;»

«Είσαι χαζός; Σου είπα μη-με-αγγίζεις».

Οι κοπέλες που ήταν κοντά στην Οικογένεια υπάκουαν τις εντολές για το καλό τους. Είμασταν συμμορία, είχαμε εχθρούς, τις προστατεύαμε. Δεν είχαν ύφος, δεν ήταν σνομπ, σέβονταν τη γαμώ-δουλειά μας. Η συγκεκριμένη έπαιζε μπάλα σε άλλο επίπεδο -εμφανές-, αλλά αν είχε σκοπό να μπλεχτεί με εμάς έπρεπε να συμμορφωθεί.

«Συμμαζέψου, μην σε πάω σηκωτή στο γραφείο. Έγινα σαφής;»

«Σαφής και μαλάκας».

Χαμογέλασα ειρωνικά και την κόλλησα επάνω μου. Το στήθος της έγινε ένα με το στέρνο μου, τα δεκάποντα έφεραν το πρόσωπό της στην ευθεία μου.

«Πολλά λες».

«Αν τα έπιανες με την πρώτη θα τα είχες γλυτώσει».

«Που νομίζεις πως είσαι; Σε κανένα χλιδάτο εστιατόριο;»

«Στο μπουρδέλο του Ντέιμον και έχω ουρά μια από τις πουτάνες του».

Γαμώ την τρέλα μου. «Συμμαζέψου γιατί...»

«Άφησέ με, μαλάκα» μου γύρισε την πλάτη και μπήκε στον προθάλαμο του μαγαζιού.

Έμεινα κόκκαλο με το στόμα ανοιχτό και τα ρέστα.

«Σε είπε μαλάκα;» σχολίασε ο Λέιτον.

«Με είπε μαλάκα» επανέλαβα σοκαρισμένος.

«Κοίτα να την πας με το καλό» πρόσθεσε ο Λέιτον και συνήλθα.

Δεν είχα σκοπό να την πάω με το καλό, ήθελα να την παραδώσω και να ξεμπερδεύω.

Τον άφησα πίσω μου και συνέχισα.

Την είδα να στρίβει με φόρα στο τέλος του διαδρόμου, της φώναξα να με περιμένει αλλά δεν συγκινήθηκε. Επιτάχυνα για να τη φτάσω και τη σταμάτησα για δεύτερη φορά.

«Έχεις πρόβλημα με τα αυτάκια σου, κερασάκι;» ειρωνεύτηκα και χωρίς να περιμένω απάντηση, έσπρωξα τη σιδερένια πόρτα και την τράβηξα μαζί μου στον πυρήνα της Κορύφωσης.

Το κλαμπ είχε δύο επίπεδα. Το υπερυψωμένο και στην απέναντι άκρη, δίπλα στον διάδρομο που οδηγούσε στα καμαρίνια και το γραφείο του Ντέιμον, ήταν το επίπεδο Άις. Εκεί είχαμε θέση οι Πυλώνες και τα μέλη της Οικογένειας -κάτι σαν τους επισήμους. Ο πολύς κόσμος στοιβαζόταν κάτω από το βάθρο των ντιτζέι και τα κλουβιά των χορευτριών που κρέμονταν από το ταβάνι. Το περίεργο όλων, το μεγάλο και χαοτικό επίπεδο ονομαζόταν Τζουλιέτ.

«Δεν θέλω να με αγγίζεις! Θέλω να μένεις δέκα μέτρα μακριά μου». Τινάχτηκε άτσαλα, δυσκόλεψε τη λαβή μου κι έτσι όπως το πήγαινε δεν θα φτάναμε ποτέ στον προορισμό μας.

Αγανακτισμένος, τη στρίμωξα σε ένα ψηλό πάσο και έσκυψα κοντά ώστε να με ακούσει.

«Συνεργάσου μέχρι να σε παραδώσω στον Ντέιμον, από εκεί και πέρα γονάτισε, παρ' του πίπα, κάνε ό,τι θες, χέστηκα».

Έκανε την κίνηση να φύγει και την ξαναέβαλα στη θέση της. Τα χείλη της χώρισαν στα δύο με ένταση και η ανάσα της απλώθηκε επάνω μου, πιθανόν με έναν ήχο αηδίας που δεν μπόρεσα να ακούσω γιατί γινόταν της πουτάνας εκεί μέσα.

Με έδειξε εκνευρισμένη, «τι θέλεις επιτέλους, καουμπόι;»

Της έπιασα το δάχτυλο και το κατέβασα ανάμεσά μας. Είχα πλησιάσει περισσότερο απ΄όσο υπολόγιζα, είχα φρενάρει εκατοστά από το πρόσωπό της.

Ήταν στην ευθεία μου, ήμουν ακριβώς μπροστά της.

«Να σε γαμήσω».

«Τρελάθηκες;»

Δεύτερο σοκ.

«Φυσικά, μετά τον Ντέιμον».

Τρίτο σοκ και προπορεύτηκα τραβώντας τη μαζί μου.

Χωθήκαμε στο πλήθος ώσπου στην αρχή του επιπέδου Άις, διέκρινα τη Λουάν να κινείται προς τις σκάλες του εξώστη. Ντυμένη με τη στολή της χορεύτριας ήταν η ώρα για το νούμερό της. Φορούσε ένα μαύρο κορμάκι και μαύρα φτερά, έμοιαζε με άγγελο μόνο που στην πραγματικότητα ήταν μια επικίνδυνη σειρήνα έτοιμη να καταστρέψει ό,τι άγγιζε προκειμένου να φέρει το αποτέλεσμα που της είχε ζητηθεί. Κινήθηκα γρήγορα να τη φτάσω γιατί κατά κάποιο τρόπο είχα την ευθύνη της. Είχα πιέσει τον Ντέιμον να την προσλάβει στην Κορύφωση για να την έχω στο νου μου. Ακόμα δεν είχα βγάλει άκρη ποιος καριόλης την είχε στείλει στον δρόμο μου.

«Πότε τελειώνεις;» ρώτησα τη Λουάν.

Μου χαμογέλασε σαν να της είχα λείψει, τρίφτηκε επάνω μου, κι ενώ τα χείλη της ήταν πλάι στα δικά μου, δεν έκανε κίνηση να με φιλήσει.

Μήνες τώρα έπαιζε το παιχνίδι της. Το ήξερα και συμμετείχα.

«Θα αργήσω, γλυκέ μου».

«Μετά;»

«Με θέλει ο Ντέιμον».

Έσμηξα τα φρύδια. «Πιο μετά;»

«Έχω δουλειά».

Έριξα μισή ματιά στην Τζουλιέτ. Έδειχνε αηδιασμένη και σνομπ με τη φάση.

«Δεν πειράζει, θα βολευτώ με ό,τι απέμεινε» είπα στη Λουάν ενώ με νεύμα έδειχνα τη διπλανή μου.

«Στα όνειρά σου» πετάχτηκε η Τζουλιέτ.

«Δεν έχω όνειρα, κερασάκι. Εφιάλτες έχω».

Άφησα τη Λουάν και συνεχίσαμε.

Περάσαμε το πόστο του Μέισον, φτάσαμε στο χολ μεταξύ γραφείου και καμαρινιών κι έκανα την κίνηση να της ανοίξω την πόρτα αλλά δεν πρόλαβα. Με έσπρωξε στην άκρη και μπήκε με φόρα στο δωμάτιο. Ο Ντέιμον μιλούσε στο κινητό, η Τζουλιέτ του επιτέθηκε κατευθείαν και δεν σταμάτησε μέχρι που κατάφερε να τον κάνει να το κλείσει. Στο μεταξύ, έβαλα την κοκαΐνη στο τρίτο συρτάρι και ακούμπησα στο φλιπεράκι που υπήρχε δεξιά από την έξοδο.

«Έψαξε πολύ για να τον βρεις;» του φώναξε η Τζουλιέτ.

«Κάναμε μια συμφωνία» της πέταξε εκείνος.

«Σου πρότειναν αυτό το πράγμα κι εσύ δέχτηκες να είναι δίπλα μου; Έχεις χάσει το μυαλό σου Ντέιμον; Είναι ανίκανος να κρατήσει τους τύπους, δεν τον βλέπεις πως είναι;» συνέχισε δείχνοντάς με πίσω της λες και ήμουν κανένας λεχρίτης.

«Πάει πακέτο με ό,τι υπέγραψες-» είπε ο Ντέιμον.

«Θα μου διαλύσει την καριέρα» τον έκοψε έξαλλη εκείνη. «Ό,τι έχω παλέψει να χτίσω τόσα χρόνια θα το καταστρέψει. Δεν είχε τρόπους, είναι άξεστος, βρομάει και...».

Έχωσα τα χέρια στις τσέπες και παρέμενα καρφωμένος επάνω της όσο συνέχιζε να με κράζει. Στο αυτοκίνητο ήταν σκοτεινά, μετά πετάχτηκε έξω, άρχισα να την ψάχνω και στην υπόλοιπη διαδρομή είχα το νου μου μην την ξαναχάσω, τίποτε άλλο. Ξαφνικά ήμασταν στο γραφείο, με κατηγορούσε στον αρχηγό και για πρώτη φορά μετά από τόση ώρα την είχα σε πλήρη εικόνα κάτω από δυνατά φώτα.