ΛΙΟΝ

Το διαμέρισμά μου βρισκόταν στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στο κέντρο της πόλης. Ο χώρος ήταν άψογος για οποιονδήποτε το ενοικίαζε, αρκεί να μην ήταν Αρχάγγελος. Πολλά τετραγωνικά, περιορισμένη χρήση. Δεξιά από την πόρτα εισόδου ένα έπιπλο γεμάτο μπουκάλια αλκοόλ, αριστερά η κουζίνα, στην ευθεία το σαλόνι και στο βάθος ένας διάδρομος με τρία δωμάτια. Από έπιπλα τα βασικά: ένας τριθέσιος καναπές, μια πολυθρόνα και ένα μικρό τραπέζι με δυο καρέκλες, που συνήθως ήταν κατειλημμένο με φακέλους της Βι.Εμ.Έι., χάρτες της περιοχής και μπόλικα σκουπίδια.

Πέταξα τα κλειδιά στο έπιπλο της εισόδου και πλησίασα τη Λόρα. Χωμένη στον υπολογιστή της έφτιαχνε λίστες από ονόματα και διευθύνσεις με όσους κυκλοφορούσαν στη Σχολή Οικονομικών. Κάποιοι ήταν ήδη ύποπτοι και είχαν παραπεμφτεί στον Ραμόν, οι υπόλοιποι προς έρευνα.

«Καλημέρα» είπε.

Η μέρα ήταν πιο σκατά από ποτέ.

Τη χαιρέτησα, ετοίμασα ένα σακβουαγιάζ με τα απαραίτητα και επέστρεψα στην κουζίνα. Τράβηξα την καρέκλα απέναντί της και έκατσα ανάποδα. Αν το κερασάκι θεωρούσε μπάχαλο το σπίτι της, τότε δεν έπρεπε να δει αυτό. Ένα μάτσο Αρχάγγελοι ανέλυαν την αποστολή και κάπνιζαν ασταμάτητα. Με τη λήξη, αδειάζαμε τα τασάκια στα σκουπίδια αλλά η βρόμα είχε ποτίσει τον κάδο, κατ΄ επέκταση τα πάντα εδώ μέσα. Ο πάγκος πίσω μου ήταν τίγκα με κουτιά από πίτσες και μπουκάλια από μπίρες από την τελευταία μας συνάντηση. Ο συντονισμός με την καθαρίστρια ήταν δύσκολος. Πέρα από σκουπίδια είχαμε και δεκάδες σημαντικά έγγραφα. Όσο θα έκανε τη δουλειά της είτε εγώ είτε η Λόρα θα έπρεπε να είμαστε παρόν. Ακατόρθωτο και για γέλια.

Άναψα τσιγάρο και βγάζοντας τον καπνό κοίταξα προς τη Λόρα. Σε σχέση με αμέτρητους άχρηστους υποψήφιους, είχε φτύσει αίμα για να μπει στη Βι.Εμ.Έι. Με την πρώτη της αποστολή της φόρτωσαν έναν αρραβωνιαστικό -νέο μέλος της Βι.Εμ.Έι.- που δεν είχε τις ικανότητες αλλά βαρύ όνομα. Η Λόρα θα έπρεπε να τον προσέχει παράλληλα με όσα είχε να τρέχει λόγω της αποστολής. Η πρώτη της συμμετοχή ήταν στην Οικογένεια που ηγούμουν δύο χρόνια νωρίτερα. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις εντολές του Μαξ είχα δώσει εντολή να χωριστεί η ομάδα μου. Τέσσερις στις αποθήκες, η Λόρα κι εγώ για κάλυψη απ' έξω. Πέσανε σε ενέδρα, η έκρηξη τα τίναξε όλα στον αέρα.

Ακόμα κι αν είχα κινηθεί στα πλαίσια που ήθελαν, ο τελευταίος λόγος ήταν δικός μου και στην προκειμένη είχε στείλει στον θάνατο τέσσερις από τους συνεργάτες μου. Είχα σώσει τη Λόρα αλλά για πρώτη φορά μπορούσα να μπω στη θέση της. Ο Σέιτον ήταν νέο μέλος της Βι.Εμ.Έι. και συγχρόνως Κωδικός της.

Συνειδητοποιώντας το βάρος της ένιωσα να σπάσει κάτι μέσα μου. Τα μέλη της Βι.Εμ.Έι. ήταν εκπαιδευμένα και ήξεραν πως ρίσκαραν τη ζωή τους. Ήταν απόφασή τους να μπλεχτούν στα σκατά, για τους Κωδικούς ήταν μονόδρομος να αποδεχτούν την προστασία τους σε περίπτωση που θεωρούνταν παρακλάδι της αποστολής.

Η Λόρα δεν έπρεπε να είχε αναλάβει τέτοια ευθύνη και ο Σέιτον δεν έπρεπε να είχε ενταχθεί στη σχολή. Για εκείνη ήταν η πρώτη της αποστολή και για εκείνον εντελώς λάθος περιβάλλον.

«Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί της... τα έχω παίξει» μουρμούρησα.

«Δεν είμαι η κατάλληλη να σε συμβουλέψω για τους Κωδικούς» μου πέταξε.

«Δεν φταις εσύ για τον Σέιτον».

Πήρε βαθιά ανάσα και κατέβασε την οθόνη για να γίνω εικόνα της.

«Δεν μπορώ αυτή την ευθύνη, Λιόν. Ο μόνος όρος για να μπω στην αποστολή ήταν να με κρατήσουν μακριά από Κωδικούς. Οι ιδρυτές συμφώνησαν αλλά ήξεραν πως θα έβαζα πλάτη να σας βοηθήσω...» Ανασήκωσε κοφτά τους ώμους σαν να ειρωνευόταν την κατάσταση. «Η Οικογένεια είναι σημαντική, σωστά; Εσείς είστε η Οικογένεια, οι Κωδικοί παρακλάδι σας άρα δεν έχω επιλογή...» είπε πριν σκύψει κοντά στο τραπέζι και με δείξει. «Είσαι τυχερός που η Τζουλιέτ ξέρει για την ύπαρξή σου σε αντίθεση με την Εύα ή την Ροζαλίν που δεν έχουν ιδέα πού έχουν μπλέξει».

Ο Ντέιμον τραβούσε ζόρια, ο Λέιτον τραβούσε ζόρια, εγώ τα ίδια και η Λόρα στη μέση μπαλάκι, να μας καλύπτει τα κενά.

«Συγγνώμη, δεν ήθελα να στη φορτώσω χτες».

Έγνεψε σαν να καταλάβαινε πως το εννοούσα.

«Προσπάθησε να την περιορίσεις» με συμβούλεψε. «Η τύπισσα πιστεύει πως λόγω του Ντέιμον μπορεί να κάνει κουμάντο στην προστασία της αλλά δεν πάει έτσι και το ξέρεις». Σηκώθηκε έβαλε ένα ποτήρι νερό κι όταν επέστρεψε ήταν πιο προβληματισμένη από ποτέ. «Στη θέση σου δεν θα επέτρεπα να ανασάνει αν δεν ήμουν παρόν».

Γέλασα ειρωνικά. Δεν μου αρέσαν οι εντάσεις. Ήθελα καθαρό μυαλό και την τρέλα μου, είμασταν ακόμα στην αρχή για να είμαι τόσο εξαντλημένος.

«Χτες το βράδυ μου την έπεσε...» άρχισα να λέω. Σκέφτηκα πώς να της σερβίρω τη συνέχεια αλλά η συνέχεια ήταν μονόδρομος. Κάποιος έπρεπε να ξέρει την αλήθεια, δεν είχα καμία εμπιστοσύνη στις κινήσεις της Τζουλιέτ -πόσο μάλλον, όταν τη μία στιγμή ήταν έτοιμη να μου κάτσει και την επόμενη να κάνει εμετό με την απόφασή της. «Δεν θέλει έλεγχο, φοβάται για την καριέρα της. Την πρώτη φορά μου την έπεσε για να το χρησιμοποιήσει στον Ντέιμον και να με απομακρύνει. Μόλις πήρε χαμπάρι πως δεν θα γινόταν μου ζήτησε συμφωνία». Άκουγε με προσοχή όταν έσβησα το τσιγάρο. Πέρασα τα χέρια μέσα από τα μαλλιά μου και επέστρεψα για το κερασάκι στην τούρτα.

«Προκειμένου να μην της καταστρέψω τη φήμη στη σχολή, θα με άφηνε να τη γαμήσω, Λόρα. Δεν έχει εμπιστοσύνη πώς θα διαχειριστώ τον μελαχρινό που γουστάρει και για να μην μπλέξει το όνομά του σε έρευνα θα βολευόταν μαζί μου. Πόσο λάθος είναι όλο αυτό;» αναρωτήθηκα και σηκώθηκα όρθιος νιώθοντας το σώμα μου σκουπίδι. «Μου σπάει τα νεύρα, αλλά να φτάσει στο σημείο να μου κάτσει ενώ με σιχαίνεται, είναι γαμημένα τραβηγμένο;»

«Κράτα απόσταση».

Γέλασα ειρωνικά.

«Πριν λίγο είπες να μην την αφήνω να ανασάνει-».

«Μην μπλέξεις μαζί της» με έκοψε σοβαρή. «Η Τζουλιέτ δεν κάνει για εσένα, είναι γυναίκα που δεν πρέπει να ερωτευτείς».

Τι στον διάολο έλεγε; «Δεν έχω σκοπό να την ερωτευτώ, σου είπα πως με το ζόρι την παλεύω με την πάρτη της και-»

«Δεν υπάρχει και» πάτησε στη φωνή μου. «Είσαι συναισθηματικά φορτισμένος και βάση του ψυχολόγου πιστεύεις πως θα σωθείς όταν βρεις τη μία».

«Ο μαλάκας» έβρισα και κλότσησα την καρέκλα. Οι συνεδρίες ήταν μυστικές κι αν τα νέα είχαν φτάσει μέχρι τη Λόρα, σίγουρα έκοβαν βόλτες και στα γραφεία των ιδρυτών. «Θα τον γαμήσω».

«Είναι καλός στη δουλειά του. Επίσης ξέρεις από ποιους πληρώνεται άρα δεν θα έπρεπε να σου κάνει εντύπωση».

«Πώς το έμαθες;» ζήτησα να μάθω.

«Ο Ραμόν άκουσε μια συνομιλία του με τον Μαξ -μου το εμπιστεύτηκε γιατί ανησύχησε».

Μάλιστα...

Η συναισθηματική μου αστάθεια είχε απλωθεί τριγύρω, τόσο προβληματική και εύθραυστη όσο την ένιωθα μέσα μου.

Η Λόρα πλησίασε κοντά και με άγγιξε στον ώμο.

«Αν είναι τόσο έξυπνη όσο λες, θα καταλάβει την αδυναμία σου και θα σε διαλύσει, Λιόν».